ความสุขของชายวัยกลางคน @พันท้ายนรสิงห์ ............................... ...คุณถ่ายรูปครั้งสุดท้ายที่ไหน ถ่ายกับใคร ใครถ่ายให้ และถ่ายอย่างไร ? ผมชอบการกระโดดถ่ายรูป แน่นอน มันไม่ใช่เรื่องใหม่ เพราะ ใคร ๆ เขาก็ทำกัน แถมทำได้ดีเสียด้วย ผมก็คนหนึ่งที่อยากทำให้ดี... ...ผมอายุ 42 ปี ผมเป็นคนชอบท่องเที่ยว เที่ยวทุกที่ที่มีโอกาสไป ผมจะถ่ายรูปด้วยมือถือเก็บไว้เป็นจำนวนมาก และแน่นอน ในจำนวนรูปหลายร้อยที่ถ่ายนั้นมักจะมีไม่กี่รูปที่เราชอบ สำหรับผม รูปที่ถ่ายด้วยการกระโดด คือรูปที่น่าสนใจที่สุด มันมีความตื่นเต้น ความลุ้น แม้จะมีความเสี่ยงค่อนข้างสูงที่รูปจะไม่ได้อย่างที่เราตั้งใจก็ตามที... ....ผมไปเที่ยวที่ศาลพันท้ายนรสิงห์ค่อนข้างบ่อย เพราะใกล้ที่พักและที่ทำงาน หลังจากไหว้พ่อพันท้ายนรสิงห์เรียบร้อย การเดินเที่ยวตลาดพันท้ายก็เป็นกิจกรรมที่น่าสนใจ แต่ด้วยพื้นที่ตลาดนั้นมีค่อนข้างจำกัด เดินไม่กี่นาทีก็ครบทุกร้าน กิจกรรมถัดไปก็คือการเดินข้ามสะพานเข้าชมป่าโกงกาง ที่ทางเจ้าหน้าที่ทำสะพานซีเมนต์เอาไว้อย่างดี คุณจะพบกับบรรยากาศของต้นโกงกางหนาทึบ ใบเล็กใบน้อยซ้อนกันอย่างน่าสนใจ มีพื้นล่างเป็นบึงน้ำกร่อยให้มองเพลิน ๆ ได้ไม่รู้เบื่อ การถ่ายภาพบริเวณที่ต้นไม้ขึ้นซ้อนกันรกหนาแบบนี้จะไม่ค่อยมีมุมให้เลือกมากนัก เราจะได้แค่ภาพที่แบ็คกราวน์เหมือน ๆ กัน การคิดหาวิธีถ่ายภาพที่แตกต่างออกไปจึงเป็นโจทย์ที่น่าสนใจ และการกระโดดถ่ายรูปก็แว้บเข้ามาในหัวโดยอัตโนมัติ... ...ชายอายุ 42 ปีอย่างผม กำลังบอกให้ภรรยานับ หนึ่ง...สอง เพื่อที่ตนเองจะกระโดดขึ้นให้สูง สนองความต้องการในการถ่ายรูปของตัวเอง แน่นอน เธอคัดค้าน แต่ก็ต้องยอมตามใจเพราะผมสัญญาว่าจะกระโดดขึ้นเพียงเล็กน้อยเท่านั้น และก็ได้ภาพเหล่านี้มาในที่สุด... ...ภาพถ่ายทุกภาพที่เราถ่าย แม้มันจะขี้เหร่ในสายตาคนอื่น แต่มันคือภาพที่ดีสำหรับเรา เพราะมันคือภาพที่บันทึกความสุข บันทึกการเดินทาง และบันทึกตัวตนของเราในขณะนั้นเอาไว้....ได้เป็นอย่างดี (ลงชื่อ ชายวัยกลางคน)