เตียงไม้ฝาโรง

วันนี้เป็นวันแรกที่เป้ได้เข้ามาบวชเป็นพระในวัดป่าแห่งหนึ่ง ที่อยู่ในชุมชนเล็ก สาเหตุที่เขาเลือกที่จะมาบวชที่วัดนี้ก็เพราะว่า เห็นว่าเป็นวัดเล็กๆ ห่างไกลจากตัวเมืองและเทคโนโลยี น่าจะทำให้เขามีสมาธิในการปฏิบัติได้เป็นอย่างดี  และเขาก็ชอบในความเป็นธรรมชาติของวัดที่นี่มาก  พอตกเย็นหลังจากที่ทำวัตรเสร็จแล้ว หลวงพี่ดำก็พาพระเป้เข้าไปดูกุฏิ ที่เป็นห้องโล่งๆ มีแค่เตียงไม้เล็ก กับพัดลมหนึ่งตัว ไม่มีเครื่องใช้สอยอะไร  ซึ่งพระเป้ก็พอใจกับห้องที่หลวงพี่ดำจัดไว้ให้เพราะดูแล้วสมถะดี

หลังจากดูห้องแล้วหลวงพี่ดำได้บอกกับพระเป้ว่า “ผมบอกท่านไว้ก่อนนะครับว่าเตียงไม้ในห้องนั้นทำจากไม้ฝาโลง ถ้าท่านไม่สบายจะให้ลูกศิษย์มายกออกไปไว้ที่อื่น แล้วนอนกับพื้นเอา” พระเป้จึงบอกว่า “ไม่เป็นไรครับหลวงพี่ ผมเป็นคนไม่กลัวและไม่เชื่อเรื่องผี ผมนอนได้ครับ”  เมื่อได้ยินดังนั้นหลวงพี่ดำจึงตอบรับและปล่อยให้พระเป้ได้พักผ่อน

วันต่อมาได้มีพระมาบวชใหม่ พร้อมกับมีลูกศิษย์มาด้วยสองคน ห้องที่พระใหม่มาพักอยู่ติดกันกับห้องของพระเป้ พอเห็นเตียงวางอยู่หน้าห้องจึงคิดว่า พระในวัดเตรียมไว้ให้ตนจึงให้ลูกศิษย์ยกไปไว้ในห้อง  พระใหม่ให้ลูกศิษย์นอนรวมอยู่ในห้อง โดยพระใหม่นอนบนเตียงและลูกศิษย์นอนกับพื้น

พอตกดึกหลังจากที่ทุกคนเข้านอนหมดแล้ว พระเป้ได้ยินเสียงดังกึกกักมาจากห้องของพระใหม่ สักพักก็มีเสียงร้องโวยวาย  พระเป้จึงลุกออกมาดู  เห็นลูกศิษย์และพระใหม่วิ่งลนลานออกมาจากห้อง พระเป้จึงถามว่าเป็นอะไร  พระใหม่จึงเล่าว่า “ตอนที่นอนอยู่ตอนแรกก็รู้สึกเหมือนมีคนมาดึงขาจนตกเตียง ก็คิดว่าลูกศิษย์แกล้ง  พอกำลังจะหันไปต่อว่าลูกศิษย์ ก็ลูกศิษย์ทั้งสองแหกปากตะโกนร้องลั่น เพราะเห็นผีหน้าเละนั่งอยู่บนเตียง จึงพากันวิ่งออกมา”  จากนั้นพระทั้งวัดก็พากันมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นพอได้รู้เรื่องราวจึงช่วยกันยกเตียงลงไปไว้ใต้ศาลา พอรุ่งเช้าจึงนำเตียงไปเผาในป่าช้าเพื่อไม่ให้ผีหรือวิญญาณมาสิงอีกต่อไป