วันหยุดสุดสัปดาห์นี้ เราไม่รู้ว่าจะไปเที่ยวไหนดี? ก็เลยนอนเล่นวันเสาร์อีกหนึ่งวัน ตกกลางคืนเราก็นอนดูรายการท่องเที่ยวรายการหนึ่ง โห... มันปลุกไฟให้เรารู้สึกอยากไปเที่ยวอีกครั้ง และแล้ว... แพลนทริปเที่ยวก็บังเกิด เราตกลงกันว่าจะนั่งรถไฟไปพระราชวังสนามจันทร์ในวันอาทิตย์ แต่ก็ลองหาข้อมูล ดูภาพประกอบอีกที่หนึ่งไว้สำรอง เพราะเคยได้ยินพี่ที่ทำงานบอกว่าเขางูสวยมาก ไอ้เราได้ยินว่า "งู" ก็ขนลุกแล้ว ส่ายหัวไม่ไปอย่างเดียว เช้าวันถัดมา เรารีบบึ่งมอเตอร์ไซค์ไปจอดทิ้งไว้ที่สถานีรถไฟสามเสน และซื้อตั๋วรถไฟเที่ยวเวลา 9.30 น. ราคา 13 บาท จะไปถึงนครปฐมประมาณสิบโมงกว่าๆ ก่อนที่รถไฟจะมาถึง เรารีบซื้อน้ำและขนมตุนไว้ ไม่นานเสียงรถไฟเริ่มดังใกล้เข้ามา... การเดินทางอันน่าตื่นเต้นได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง พอใกล้ถึงนครปฐม เรานึกเปลี่ยนใจกะทันหันอยากไปเที่ยวราชบุรีมากกว่า จึงแจ้งเจ้าหน้าที่การรถไฟขอจ่ายเงินเพิ่มอีก 11 บาท คราวนี้เราจะเดินทางถึงราชบุรีเกือบเที่ยง สถานีที่ลง คือ จุฬาลงกรณ์ อย่านั่งเลยไปลงสถานีรถไฟราชบุรีนะ เพราะเราต้องเดินย้อนกลับมา เพื่อขึ้นรถสองแถวเขียวเหลือง รอรับผู้โดยสารตรงธนาคารออมสิน ราคา 20 บาท เวลาเดินยึดเส้นเลียบแม่น้ำเป็นหลัก มองไปก็จะเห็นหอนาฬิกา ธนาคารออมสิน และตลาดโคยกี๊ เราแวะตลาดสักหน่อยหากินอะไรรองท้อง เพราะรถสองแถวยังไม่ออกเลย เราต้องรอคนครบ อาจใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงหรือชั่วโมงหนึ่งจนกว่าคนจะเต็ม อันนี้ตามแต่ดวงของเราในวันนั้นจริงๆ จากตัวเมืองราชบุรีไปถึงเขางูใช้เวลาแค่ครึ่งชั่วโมง รถจะจอดหน้าปากทางเข้าให้เราเดินเท้าต่อเข้าไปเอง เห็นวิวก็คุ้มค่าที่จะมาแล้ว เพราะเดินทางรอบนี้เสียหลักร้อย วิวหลักล้าน... ขากลับเราต้องข้ามสี่แยกไฟแดง และไปยืนรอที่ป้ายรถเมล์ เราดวงไม่ดีเลยวันนี้ รถสองแถวขาดระยะ และเป็นวันอาทิตย์ด้วย เรายืนรอสองแถวประมาณชั่วโมงกว่า จนเห็นรถสองแถวอีกฝั่งสวนไป ทำให้เรามีความหวังว่าจะวนกลับมารับ แต่ไม่เลย... หายไปเลย ไม่กลับมา เราพยายามโบกรถเพื่อขอติดไปลงตัวเมืองราชบุรี แต่ไม่เป็นผลสำเร็จ พอมีรถตู้กรุงเทพ - จอมบึง วิ่งผ่านหรือแท็กซี่ที่นานๆ ผ่านมาที ไม่มีใครจอดรับ ระหว่างนั้นมีผู้หญิงอีกสองคนก็มายืนรอป้ายรถเมล์ พูดคุยกันสักประเดี๋ยวจึงรู้ว่าเป็นผู้ร่วมชะตาเช่นเดียวกับเรา เราสี่คนเริ่มเครียดแล้ว พยายามหาวิธี หยิบมือถือดูนาฬิกา ตอนนี้เวลาบ่ายสามโมงครึ่ง เส้นตายของเรา คือ ต้องขึ้นรถไฟกลับกรุงเทพ เที่ยว 16.30 น. เรายังเชื่อเสมอว่าน้ำใจคนไทยยังมี ก็โบกต่อไป อย่างน้อยทำอะไรไปก่อนก็ดีกว่ายืนเฉยๆ สุดท้ายเราก็ได้กลับกรุงเทพฯ จริงๆ เพราะสามีภรรยาคู่หนึ่งที่ขับรถกู้ภัย จอดรถรับเราสี่คน และพาไปส่งถึงสถานีรถไฟราชบุรี เป็นทริปที่เรารู้สึกว่าประทับใจจริงๆ เพราะเราต่างก็เป็นนักเดินทางในความว่างเปล่าของโลกใบนี้ และสิ่งที่ดีที่สุด ที่เราสามารถค้นพบได้จากการเดินทางก็คือ.. เพื่อนที่จริงใจ ไว้เจอกันใหม่ทริปหน้านะคะ ^^ https://www.blockdit.com/articles/5dd51f7c240b5008957c405e