วีรกรรมของ “ เต้าหู้ “

เต้าหู้

เต้าหู้ อันนี้กินไม่ได้นะคะ เพราะเป็นชื่อของ เจ้าหมาน้อยที่บ้านฉันเอง มันเป็นหมาพันธุ์ชิสุผสมกับพุดเดิ้ล มันเป็นหมาตัวเดียวในบ้านที่ได้มาโดยการซื้อ เพราะทุกตัวที่เคยเลี้ยงมาก็มีแต่เขาให้มา ถือว่าเจ้าเต้าหู้พิเศษกว่าตัวอื่น ๆ เลยทีเดียว ราคาน่ะเรอะแพงมาก คนขายเขาบอก 500 บาท แต่ลูกสาวของฉันต่อมาได้ 400 บาท ตอนไปซื้อลูกสาวบอกว่าใส่เข่งมาหลายตัวเลย และหลายตัวที่ว่านั้นเขานอนเฉยบ้าง หลับบ้าง มีเจ้าเต้าหู้ตัวเดียวนี่แหละที่ไม่ยอมนอน ปีนป่ายพวกพี่ ๆ น้อง ๆ ขึ้นมาอยู่ข้างบน ลูกสาวก็เลยเลือกเจ้าตัวนี้แหละ ขนของมันเป็นสีขาว ความน่ารักของมันนี่บอกเลยว่าเกินราคา 400 ที่ซื้อมามากมาย

แต่เต้าหู้ก็มีโรคประจำตัวติดมาด้วย ก็คือ โรคลมชัก หมอบอกก็เหมือนกับคนที่เป็นโรคลมบ้าหมูนั่นแหละ เต้าหู้ก็เลยต้องกินยาประจำแต่ก็ยังมีอาการชักอยู่บ้างหมอบอกเป็นเรื่องปกติ ก็ดูแลมันไป ก็ทั้งรักทั้งสงสารจะปล่อยได้ยังไง

พอเต้าหู้เป็นหนุ่ม  วีรกรรมก็เริ่มเกิดขึ้นเพราะเกิดหลงรักนังปุยสาวรุ่นป้า ทำให้มีปัญหาหึงหวงกับไอ้ขลุกหมารุ่นปู่ ก็มีแง่ง ๆ กันบ้างไม่หนักหนามากนัก แต่ก็ต้องคอยกัน ให้อยู่คนละที่ด้วยความที่เราเป็นห่วงเจ้าเต้าหู้เพราะตัวเล็กกว่าเขามาก  จนกระทั่งไอ้ขลุกก็จากเราไปด้วยโรคชรา ส่วนไอ้ปุกนั้นมันเป็นหมาที่นิสัยดีมากไม่ค่อยมีปัญหา  ทุกครั้งมันก็จะยอม ๆ ตัวอื่น ๆ ตลอด  มันเลยไม่มีปัญหากับใคร ทำให้เบาใจลงได้บ้าง

เรื่องใหญ่มาเกิดขึ้นตอนที่ไอ้หมีโตเป็นหนุ่ม เต้าหู้เริ่มหึงและขู่ไอ้หมีมาตลอด ตอนแรกไอ้หมีก็ยังยอม ๆ ให้เต้าหู้อยู่ คงเห็นว่าเป็นรุ่นพี่อยู่มาก่อน เต้าหู้เห็นว่าไอ้หมียอมก็ยิ่งเก่งใหญ่โดยที่ไม่คิดถึงขนาดตัวของตัวเองเลย พอนานเข้าไอ้หมีเริ่มไม่ยอม วันนั้นเผลอแป๊บเดียวมันสองตัวกันกัดใหญ่เลย พวกเราพากันตกใจรีบไปห้ามเพราะห่วงเต้าหู้ที่ตัวเล็กกว่าไอ้หมีมากนัก แต่ระหว่างห้ามนั้นเราได้ยินเสียงไอ้หมีร้องดังมาก เราก็พยายามแยกมันออกจากกันแต่ก็แยกไม่ได้ช่วงนั้นเราก็เหลือบเห็นว่าเต้าหู้กัดตรงขาไอ้หมี คงจะโดนกระดูกถึงทำให้ไอ้หมีร้องเสียงดัง เราต้องง้างปากเต้าหู้ ง้างอยู่นานมากกว่าจะสำเร็จเครดิตภาพ

https://cdn.pixabay.com/photo/2019/05/08/19/56/dogs-4189517_1280.jpg

พ้นจากวันนั้นก็เลยต้องขังไอ้หมีไว้  ส่วนเต้าหู้ก็ทำนิสัยกร่างคอยจะไปเห่ายั่วไอ้หมีอยู่ตลอด และแล้ววันที่เต้าหู้สร้างวีรกรรมก็มาถึง วันนี้ที่บ้านเราไม่มีใครอยู่เลย ก็ขังไอ้หมีไว้ เต้าหู้อยู่ข้างนอกก็คิดว่าน่าจะปลอดภัยแล้ว วันนั้นเราพากันกลับบ้านประมาณ 4 ทุ่ม ทุกครั้งที่เราไปธุระแล้วกลับมาบ้าน เต้าหู้จะวิ่งออกมารับทุกครั้ง แต่วันนี้กลับเป็นหมาที่ถูกขังไว้ออกมารับเรา พวกเราต่างถามกันเองว่า “ อ้าวแล้วเต้าหู้ไปไหน “ เรารีบเอาไอ้หมีไปขัง พอขังไอ้หมีเสร็จเท่านั้นแหละเราก็เห็นเต้าหู้เดินออกมาจากที่ซ่อนมันเป็นที่วางหลังคาเก่า ซึ่งไอ้หมีมันตัวใหญ่มันจะเข้าไปในนั้นไม่ได้  สภาพเต้าหู้ที่เราเห็น เลือดเกรอะกรังทั่วตัว เดินเซไปเซมา เราเห็นเท่านั้นแหละ สงสารมากน้ำตาซึมเลย พวกเราพากันหาบาดแผล แล้วเราก็ได้เห็นแผลที่คอของมันเป็นแผลที่ใหญ่มาก พวกเรารีบพาเต้าหู้ไปหาหมอทันที ปรากฎว่าวันนั้นหมอเย็บ 8 เข็ม เต้าหู้นอนสลบไสล คอบวมอยู่หลายวัน พวกเราต่างพากันถามกันเองว่า  “เต้าหู้โดนกัดตั้งแต่ตอนไหน “  “ เต้าหู้หมอบอยู่ในนั้นนานแค่ไหน “ “ ไม่ได้กินข้าวกินน้ำแล้วยังโดนกัดเลือดไหลเต็มตัว เต้าหู้รอดมาได้ยังไง “ สารพัดคำถามที่เราถามกันเอง

เครดิตภาพ

https://cdn.pixabay.com/photo/2013/05/18/00/32/puppy-111901_1280.jpg

เป็นไงคะสำหรับความใจถึงของเต้าหู้ หมาตัวเล็กแต่ใจใหญ่  ณ ตอนนี้หมาทุกตัวก็ตายไปหมดแล้วเหลือเพียงเต้าหู้เพียงตัวเดียว แล้วมันก็แก่มากแล้ว แต่ความรักที่พวกเรามีให้เต้าหู้นั้นยังคงเหมือนเดิม และมากกว่าเดิมคือความผูกพันค่ะ