เรื่องหลอนริมทะเล

หมึกกับเพื่อนนั่งรถไปนั่งรถไฟมาเที่ยวทะเลแห่งหนึ่งในจังหวัดเพชรบุรี เขามาด้วยกันสามคน คือหมึก ไข่ และตุ้ม  เมื่อเดินทางมาถึงพวกเขาก็เดินหาที่พัก  พวกเขาอยากหาที่พักที่เงียบๆ จึงเดินห่างออกมาจาจุดที่เป็นชุมชน  จนไปเจอบ้านพักหลังหนึ่งอยู่ติดกับป่าสน  พวกเขาเห็นว่าที่นี่น่าจะสงบดีดูเงียบๆ ไม่ค่อยมีคน จึงตัดสินใจเข้าไปติดต่อขอเช่าบ้านหลังนั้น  หลังจากที่เช่าบ้านเสร็จแล้วทั้งสามก็เดินออกมานั่งเล่นที่ริมทะเลไม่ไกลจากบ้านพัก  บรรยากาศยามเย็นลมพัดกำลังดี ทั้งสามนั่งเล่นกันอย่างสบายอารมณ์  พอตกค่ำเริ่มมียุงมากวนจึงพากันกลับเข้าบ้านพัก

ทั้งสามก็ได้นั่งคุยกันตามประสาเพื่อนที่หน้าพัก และได้หาอะไรมากินกันอย่างเพลิดเพลิน   ตรงชายทะเลที่อยู่ตรงข้ามหน้าบ้านเช่าที่พวกเขาพักอยู่นั้น จะมีโขดหินที่ยื่นไปในทะเล

“ไข่ๆ เฮ้ย มึงเป็นไรวะ”  หมึกเรียกไข่ด้วยเสียงดัง

พอไข่ได้สติ ก็จำอะไรไม่ได้  จำได้แค่ว่ามีคนมาชวนคุยแค่นั้น หมึกจึงบอกว่า “พวกกูนั่งมองมึงอยู่ตั้งนานแหล่ะเห็นมึงยืนคุยอยู่คนเดียว แล้วอยู่ดีๆ มึงก็เดินลงทะเลไป”   เมื่อไข่ได้ยินดังนั้นก็พยายามนึกว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ก็นึกไม่ออก  ขณะนั้นสายตาของหมึกก็เผลอเหลือบไปมองที่โขดหิน ก็เห็นร่างของผู้ชายคนหนึ่งร่างกายกำยำไม่ใส่เสื้อ  ยืนอยู่บนโขดหิน  ชายคนนั้นแสยะยิ้มด้วยสีหน้าที่น่ากลัวขนทำให้หมึกขนลุก

หมึกก็ได้ถามไข่ว่า “คนที่มึงคุยด้วยหน้าตาเป็นไงวะ”

ไข่จึงอธิบายว่า “ผู้ชายไม่ใส่เสื้อ ผิวคล้ำๆ “

หมึกจึงชี้ไปที่โขดหิน แล้วถามไข่ว่า “ ใช่คนนั้นรึป่าววะ”

เมื่อไขหันไปมองก็บอกว่า “เออใช่ แต่เขาดูแปลกๆ วะ ผิดกับเมื่อกี้”

ตุ้มก็บอกว่า “รู้สึกไม่ค่อยดีเลยว่ะเพื่อนเรารีบกลับไปที่บ้านพักกันดีกว่า”

ขณะที่ทั้งสามคนกำลังพากันเข้าบ้านพัก ชายคนนั้นก็กระโดดลงจากโขดหินที่เขายืน และหายไปในน้ำ  แต่กลับโผล่มายืนตรงหน้าพวกเขาทั้งสาม  ทำให้พวกเขารู้ทันทีว่าคือผี จึงพากันวิ่งหนีเข้าบ้านและปิดประตูเงียบ    พอเข้าไปบนบ้านหมึกแอบแง้มหน้าต่างดู  ก็เห็นชายคนนั้นเดินกลับไปบนโขดหิน และกระโดดลงไปในน้ำซ้ำมาซ้ำไปหลายรอบ   หมึกจึงรีบกลับเข้ามาคลุมโปงนอนในห้องกับเพื่อนๆ

พอตอนเช้าพวกเขาได้เล่าเหตุการณ์ที่เขาเจอให้คนเฝ้าบ้านพักฟัง

คนเข้าบ้านพักก็เล่าว่า  “นั่นคงเป็นวิญญาณของนักท่องเที่ยวที่ตกลงไปตายที่โขดหินหลายปีก่อน  ถ้าวันไหนที่ตรงกับวันที่เขาตาย เขาจะออกมาประกฎให้เห็น จึงทำให้ไม่ค่อยมีคนเข้ามาเดินใกล้โขดหินนี้เวลากลางคืน”

และนี่ก็เป็นประสบการที่หมึกและเพื่อนๆ ไม่มีวันลืม