เมื่อผมถูกชวนไปวัดพระธรรมกาย

สวัสดีครับทุกท่าน ก่อนอื่นต้องบอกว่า ผมเอง ก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่งทั่วไป บ้านไม่ได้รวยเป็นมหาเศรษฐีอะไร ผมอยู่ในครอบครัวที่ค่อนข้างยากจน มีแม่เป็นแม่ค้า ขายของตามตลาดนัด  ผมและแม่ไม่ได้รู้เรื่องการเข้าวัดทำบุญ เรื่องราวธรรมะสักเท่าไหร่ ก็ยังดื่มเหล้า ฆ่าสัตว์ พูดโกหก เป็นปกติ จะเข้าวัด ก็ต่อเมื่อไปเที่ยวงานวัดดูดนตรี คอนเสิร์ต ปาโป่ง งานศพ แค่นั้นจริง ๆ แต่ก็ไม่ได้เกเร เล่นยา ปล้นชิงทรัพย์ ก็คนธรรมดานี่แหละครับ จนกระทั่งมีโอกาสได้เข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัย ได้เจอเพื่อนที่เรียนที่คณะเดียวกัน เข้ามาชวนเข้าชมรมพุทธ ซึ่งช่วงนั้นผมมีเรื่องไม่สบายใจและกำลังเครียดอยู่พอดี คิดว่า ไปสวดมนต์ก็คงสบายใจขึ้น ผมจึงรับปากเข้าชมรม ที่ชมรมพุทธผมได้มีโอกาสเจอเพื่อนใหม่ต่างคณะต่างชั้นปี และเป็นกลุ่มเพื่อนที่ไม่เหมือนที่เคยเจอมาก่อน คือ ทุกคนพูดเพราะมาก ก้าวเข้าชมรมก้าวแรกก็มีพี่ชมรมที่ยังไม่รู้จักกัน เข้ามาทักทายยกมือไหว้ผมก่อน ทั้งที่ผมเป็นรุ่นน้อง ผมได้ร่วมกิจกรรมแรกคือ สวดมนต์ทำวัตรเย็น นั่งสมาธิ 30 นาที และฟังธรรมมะจากพี่ชมรม กิจกรรมนี้จะมีในทุกวันช่วงเย็นหลังเลิกเรียน หลังจากเสร็จกิจกรรมนั้นผมรู้สึกสบายใจ สงบใจและมีกำลังใจอย่างบอกไม่ถูก ผมเองก็ไม่คิดว่าจะสามารถนั่งสวดมนต์ต่อด้วยนั่งสมาธิได้นานขนาดนั้น เพราะว่าบรรยากาศมันพาไปจริง ๆ ครับ จะลุกออกมาก่อนก็เกรงใจเพราะทุกคนก็นั่งกันอยู่ ธรรมะที่พี่ ๆ มาเล่า ก็มาจากนิทานชาดก เรื่องสั้นให้กำลังใจนี่แหละครับ วันนั้นพี่คนหนึ่งให้ข้อคิดว่า ร่างกายที่หมักหมมคราบเหงื่อไคลจำเป็นที่จะต้องชำระล้างทำความสะอาดทุกวันฉันใด จิตใจเราก็เช่นเดียวกันเพราะใจก็รับเรื่องราวต่างๆ  มีขยะสะสมในใจแต่ละวันจำนวนมากเช่นกัน หลังจากนั้นพี่ที่ชมรมก็ชวนร่วมกิจกรรมต่าง ๆ มาเรื่อย ๆ และรวมถึงได้มาร่วมงานบุญที่วัดพระธรรมกาย  (ชมรมก่อตั้งโดยรุ่นพี่รุ่นแรก ๆ ที่ไปวัดพระธรรมกาย และมีแนวทางการปฏิบัติแบบวัดพระธรรมกาย) เวลาผ่านไปหนึ่งภาคการศึกษา ผมได้รักษาศีล 5 ครบถ้วนทุกข้อ นั่งสมาธิได้นานขึ้น นิ่งขึ้น ใจเย็นขึ้น มีความสุขขึ้น เพราะผมพยายามเข้าชมรมทุกวัน  จนถึงเวลาปิดภาคเรียน ผมจึงได้มีโอกาศเข้าร่วมโครงการบวชพระที่วัดพระธรรมกาย  เป็นเวลา สองเดือน

หลังจากผมบวชเสร็จ ผมตั้งใจที่จะทดแทนบุญคุณแม่ ด้วยการพาท่านเข้าสู่ทางธรรมครับ โดยเริ่มจากชวนแม่มาร่วมงานบุญที่วัด และชวนท่านไปปฏิบัติธรรมอย่างสม่ำเสมอ จนท่านเริ่มเข้าใจและมีเพื่อนใหม่สังคมกัลยาณมิตรใหม่ ๆ ที่วัด ที่แม่ยอมมาเพราะว่าแม่เห็นความเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีขึ้นในตัวผมครับ แต่ก็ใช้เวลาพอสมควรครับ ผมรู้สึกมีความสุขมากที่ได้เห็นแม่เปลี่ยนแปลงตามผมไปด้วย หลังจากที่แม่ได้เข้าคอร์สปฏิบัติธรรมกับทางวัดหลาย ๆ ครั้ง แม่สามารถงดเหล้าได้ แม่สามารถสวดมนต์นั่งสมาธิและรักษาศีลได้ ช่วงแรกเราไม่ค่อยมีเงินในการทำบุญกับทางวัดมากเท่าไหร่ แต่เราก็ทำตามกำลังที่เรามี โดยที่เราไม่เดือดร้อน ครับ ซึ่งทางวัดไม่ได้บังคับว่าต้องทำเท่าไหร่ขึ้นอยู่กับความสมัครใจของเราเอง ที่วัดจะสอนให้เราทำใจให้บริสุทธิ์ด้วยการภาวนา ทำกายให้บริสุทธิ์โดยการรักษาศีล ก่อนที่เราจะบริจาคทรัพย์ ทุกครั้ง ทานนั้นถึงจะมีอานิสงส์มาก ไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าทำมากหรือน้อยครับ เราก็ทำแบบนี้สม่ำเสมอเรื่อยมาจน 18 ปีได้ครับ

ทุกวันนี้ ผมและแม่ยังคงเข้าวัดอย่างส่ำเสมอ แม้ว่าจะมีข่าวร้ายข่าวเสียหายกับทางวัดมากมายตามพื้นที่หน้าสื่อมวลชน สิ่งหนึ่งที่เราสัมผัสได้คือ ชีวิตเราสองแม่ลูกดีขึ้นในทุกด้าน ทั้งด้านเศรษฐกิจและด้านจิตใจ ผมต้องขอบคุณเพื่อนที่ได้ชักชวนผมเข้าชมรมในวันนั้น  ทำให้เราได้รู้จักแนวทางการใช้ชีวิตที่ดี จริง ๆ แล้วเราสามารถเข้าวัดได้ทุกวัดทั่วไทยตามที่ตัวเองมีความศรัทธา มีความสะดวกสมควรแก่โอกาสครับ ถ้ามีโอกาสก็ขอเรียนเชิญทุกท่านนะครับ สามารถเข้าไปเยี่ยมชมวัดพระธรรมกายได้ครับ เจ้าหน้าที่ทางวัดยินดีต้อนรับด้วยความยินดีครับ ขอบคุณครับ

ภาพถ่ายโดย ผู้เขียน