คลอง 4 สองเลนอ้างว้าง สู่ก้าวแห่งความเจริญ

“ลำลูกกาคืออะไร?”

“ลำลูกกาคือบ้านนอกหรอ?”

“ลำลูกกาอยู่จังหวัดไหน?”

หากย้อนไปยี่สิบกว่าปีก่อน เอ่ยคำว่า "คลองสี่ลำลูกกา" ขึ้นมา ก็จะไม่เคยอยู่ในสารบบของคนกรุงหรือคนจังหวัดอื่น ๆ และตั้งคำถามว่ามันอยู่ตรงไหนของปทุมธานี หน้าตามันเป็นอย่างไร เดินทางอย่างไร

ในช่วงเวลานั้น คลองสี่ลำลูกกาก็มีถนนลาดยางแล้ว แต่มีเพียงสองเลน และเป็นเขตโรงงานอุตสาหกรรมผ้ายีนส์ เฟอร์นิเจอร์และหัวเตาแก๊ส ข้างทางรายล้อมไปด้วยป่าหญ้า ข้าวของอาหารต่าง ๆ จะซื้อได้ที่ตลาดนัดผ้าใบที่มาตั้งกันแบบรายวันและผู้ค้าขาจร พ่วงด้วยปัญหาเด็กแว๊นซิ่งรถมอเตอร์ไซค์ การทะเลาะวิวาทยกพวกตีระหว่างวัยรุ่นเขตอื่น รวมถึงปัญหายาเสพติดที่แพร่ระบาด

จนกระทั่งเศรษฐกิจในประเทศเติบโต กรุงเทพฯ ขยายตัวกว้าง พื้นที่ลำลูกกาก็ได้รับผลพลอยนั้นเข้าไป เกิดการสร้างหมู่บ้านจัดสรรค์ขึ้นมามากมาย ในพื้นที่คลองสี่ ที่ราคาที่ดินยังไม่สูงมากในเวลานั้น ก่อเกิดโครงกาต่าง ๆ ขึ้นมา รวมถึงการลงทุนสร้างห้างค้าปลีกและตลาดสดขนาดใหญ่ที่เพิ่มขึ้น ทำให้คลองสี่ลำลูกกาเติบโตขึ้น การใช้จ่ายสูงขึ้น ผู้คนที่มีฐานะก็เข้ามาอยู่อาศัย โรงเรียนนานาชาติ จนทำให้ถนนเส้นคลองสี่ลำลูกกา ขยายเป็นสี่เลน เพื่อรองรับการสัญจรของผู้คนที่มากขึ้น และนั่นก็ทำให้มีแหล่งกินดื่มเพิ่มขึ้น ปัญหาต่าง ๆ ก็ลดลง เด็กแว๊นและการทะเลาะวิวาทแทบไม่ปรากฎ ยาเสพติดได้รับการปราบปรามอย่างจริงจัง จนคนในพื้นที่พากันงงว่ายาเสพติดหายไปเยอะได้อย่างไร

นอกเหนือจากการบริโภคแล้ว ความเจริญเหล่านี้จะเกิดขึ้นไม่ได้ ถ้าไม่มีการตั้งบริษัทห้างร้านบริษัทต่าง ๆ ในพื้นที่ ที่ช่วยให้ผู้คนในพื้นที่ได้มีงานทำ สร้างรายได้และมูลค่าเพิ่มทางเศรษฐกิจ อีกทั้งการตั้งโรงเรียนบีคอนเฮาส์ แย้มสะอาดรังสิต ที่แม้ค่าเทอมจะสูงริบลิ่ว แต่โรงเรียนนี้ก็ยังได้จ้างครูสอนภาษาชาวต่างชาติมาทำงานทั้งชาวอังกฤษ อเมริกัน ฟิลิปปินส์ ฯลฯ และชาวต่างชาติเหล่านี้เองที่เป็นอีกฟันเฟืองในการสร้างสีสันขับเคลื่อนพื้นที่คลองสี่ลำลูกกาให้เดินหน้าไปอย่างมั่นคง การจับจ่ายใช้สอยของชาวต่างชาติที่มีกำลังซื้อหนัก จึงทำให้ในพื้นที่นี้มีเงินหมุนเวียนในชุมชนอย่างสูง

"เราไม่ได้เน้นทำแล้วรวย เราเน้นแค่ว่าเราอยู่ได้ และให้ทุกคนที่สนใจมวยไทยได้เข้ามาเล่น มาออกกำลังกาย เราไม่ได้หวังว่ายิมเราจะต้องมีชื่อ ส่งนักชกไปแข่งขันรายการใหญ่ ๆ"

คุณเก๋ เจ้าของยิม เอ็มบีเคมวยไทย แห่งย่านคลองสี่ลำลูกกาที่ทำร่วมกับคุณบอย ผู้เป็นสามี กล่าวถึงการทำยิมมวยไทยในคลองสี่ลำลูกกาที่ใครได้เห็นราคาแล้วจะตกใจว่าเหตุใด ถึงราคาได้ถูกกว่ายิมอื่น และนั่นก็คือเหตุผลที่เธอมีอาชีพหลักคือการดูแลยิมนี้ โดยที่คุณบอยสามีของเธอทำงานประจำในช่วงกลางวันและกลับมาช่วยสอนมวยไทยต่อหลังเลิกงาน และนั่นก็ทำให้เธอมีเวลาดูแลครอบครัวและให้ลูกได้ซ้อมมวยไทยร่วมกับเด็กคนอื่นอย่างสนุกสนาน แม้จะไม่ได้รับเงินทองมากมาย แต่คุณเก๋ก็ยอมรับว่าชีวิตแบบนี้ มีความสุขมาก เพราะนอกจากจะได้พบปะผู้คนมากมายทั้งไทยและชาวต่างชาติ เธอก็ดีใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของชุมชนนี้ที่ช่วยให้ผู้คนได้มาออกกำลังกายและเข้าถึงมวยไทยได้ง่ายขึ้น

"เราหวังว่าจะให้ร้านนี้เป็นธุรกิจหลักของเรา แต่ในสภาพเศรษฐกิจเช่นนี้ ก็ต้องทำงานประจำควบคู่กับการดูแลร้านหลังเลิกงาน รายได้ไม่มาก เหนื่อย แต่ก็พออยู่ได้ มีความสุขที่เห็นร้านของเราได้เดินต่อไปได้"

คุณโอ่งกับคุณน้อง เจ้าของร้าน บัตเตอร์กริลล์ ในตลาดกลางลาดสวายกล่าวถึงความเป็นอยู่ในย่านคลองสี่ลำลูกกา ที่เปิดร้านมาได้ปีกว่า แม้ร้านจะดำเนินกิจการไปได้อย่างช้า ๆ ขายได้ไม่ได้บ้าง แต่ก็ยังหวังว่าในอนาคตจะเติบโตขึ้นกว่านี้ โดยเฉพาะเมื่อรถไฟฟ้ามาถึงคูคต จะทำให้นักท่องเที่ยวสนใจต่อรถเข้ามายังคลองสี่ลำลูกกาเพิ่ม และจะช่วยกระตุ้นเศรษฐกิจในถนนเส้นนี้เพิ่มขึ้น

แม้ว่าจะใช้เวลาในการเติบโตนานหลายสิบปี แต่นั่นก็เป็นเพราะการร่วมมือของทุกภาคส่วน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง จุดแรกเริ่มของการพัฒนานี้เกิดขึ้นจากการที่คลองสี่ลำลูกกา ซึ่งเป็นเขตองค์การบริหารส่วนตำบล ที่มีงบประมาณและจำนวนสมาชิกองค์การไม่มาก ได้แปรเปลี่ยนเป็นเขตเทศบาลเมือง ที่มีขอบเขตการทำงานกว้างขึ้น อีกทั้งในสภาเทศบาลก็เป็นคนในพื้นที่ ซึ่งย่อมรู้ปัญหาต่าง ๆ ได้ดีกว่าใคร จนทำให้เจาะจงได้ว่าปัญหาในแต่ละจุด สามารถแก้ไขได้อย่างไร และภายในเวลาไม่กี่ปีที่ยกขึ้นเป็นเทศบาลเมือง พื้นที่ก็เจริญเติบโตขึ้น อีกทั้งได้ความร่วมมือจากหน่วยงานเอกชนและประชาชนในพื้นที่มีส่วนร่วมมากขึ้น ชุมชนก็ก้าวเดินไปได้อย่างมั่นคง ซึ่งเห็นได้ชัดว่าการพัฒนาของชุมชนจะเกิดขึ้นได้ ถ้ามีการร่วมมือจากทุกภาคส่วน ที่ในอดีตถนนเส้นเล็ก ๆ มีแต่ป่าหญ้าล้อมรอบ ก็สามารถแปรเปลี่ยนเป็นพื้นที่ขนาดใหญ่ขึ้นมาได้ ปัญหาสังคมที่เคยเกิดขึ้น ก็แก้ไขลงได้ ถ้าทุกคนพร้อมใจลงมือทำ