วิญญาณที่ท่าน้ำ

อยู่ๆ ฉันก็รู้สึกเหมือนมีใครผลักฉันลงไปในน้ำ ในตอนนั้นฉันยังเด็กมากน้ำในบ่อลึกมิดหัว ฉันว่ายน้ำไม่เป็นได้แต่พยายามตะเกียกตะกายแต่ก็ไม่สามารถขึ้นไม่ได้ พอโผล่หัวพ้นน้ำขึ้นมาได้ ก็ต้องตกใจว่าตัวเองมาอยู่กลางบ่อได้อย่างไร แล้วฉันก็จมลงไปอีก ฉันทุรนทุรายสำลักน้ำแต่ก็ขึ้นมาไม่ได้เหมือนมีบางอย่างจับขาฉันไว้ถีบเท่าไหร่ก็ไม่หลุด อยู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนมีอะไรมากอดรัดตัวฉันไว้แน่น จนหายใจไม่ออก พอดิ้นโผล่หัวพ้นน้ำมาได้อีกครั้ง ฉันก็เห็นผู้หญิงคนนั้นนั่งอยู่ที่ท่าน้ำ แล้วฉันก็ถูกบางอย่างดึงให้จมลงไปอีก ในตอนนั้นฉันคิดถึงแม่มากคิดว่าตัวเองจะต้องตายแล้วแน่ๆ แล้วอยู่ๆก็มีมือมาดึงดึงฉันขึ้นจากน้ำ พอฉันลืมตาขึ้นมาก็ถึงกับร้องไห้ คนที่ช่วยฉันไว้คือพ่อใหญ่ หรือตาของฉันนั่นเอง ตาอุ้มฉันเข้ามาในบ้านระหว่างนั้นฉันก็หันหลังมองกลับไปที่ท่าน้ำ ก็เห็นผู้หญิงคนนั้นนั่งอยู่ แล้วก็ค่อยๆหันหน้ามามองที่ฉัน ฉันตกใจมากสะดุ้งสุดตัวแล้วผวากอดตา ตาก็ตกใจปลอบฉันเพราะคิดว่าขวัญเสียที่ตกน้ำ หลังจากนั้นฉันก็ป่วยอยู่สองสามวัน ฉันไม่กล้าเล่าเรื่องนี้ใครฟังเพราะกลัวว่าจะเจอผู้หญิงคนนี้อีก และไม่กล้าไปนั่งที่ท่าน้ำแห่งนั้นคนเดียวอีกเลย