ฉันโตมากับบ้านสวน ท่ามกลางครอบครัวใหญ่ มีตา ยาย ทำสวนทุเรียนแถวๆโรงเรียนสตรีนนท์ในปัจจุบันนี้ ของเล่นเด็กบ้านสวนอย่างฉันที่สนุกที่สุดน่าจะเป็นการช้อนลูกกุ้ง ลูกปลาเล่นในฤดูน้ำหลาก แต่จะโดนยายเอ็ดอยู่บ่อยๆว่าไปพรากลูกพรากแม่เค้ามาบาปกรรม เดี๋ยวโตขึ้นจะพลัดพ่อ พลัดแม่เอานะ นี่เป็นคำเตือนที่ตอนเป็นเด็กฉันก็หวั่นใจอยู่ว่ามันจะเป็นจริงมั้ยน๊า ยายเป็นคนใจบุญไปวัดในวันพระเสมอๆใส่บาตรตอนเช้าที่ท่าน้ำหน้าบ้านทุกวัน มีพระจากวัดใกล้ๆบ้านพายเรือบดมารับบาตรของยายเป็นประจำ วันไหนที่ฉันตื่นเช้าก็จะได้ใส่บาตรกับยายเสมอๆแถมยังได้เล่นสนุกโปรยข้าวก้นขันให้ปลาขึ้นมาตอดกินกันหนุบหนับ หลังจากใส่บาตรเสร็จแล้ว ยายบอกว่า ทำบุญแล้วก็ให้ทำทานด้วย ทำทานก็ให้ปลากินข้าวก้นขันไง บางวันที่ฉันขี้เกียจตื่นเช้า ยายก็จะตะโกนเรียกมาจากศาลาท่าน้ำว่า พระมาแล้ว มาใส่บาตรเร็ว ด้วยความที่เป็นเด็กฉันตะโกนบอกยายว่า ยังดูดนมจากขวดอยู่ยังไม่เสร็จให้หลวงตารอก่อนนะ ฮา..... อย่างนี้ก็มีด้วย ยายเป็นคนขยันฉันไม่เคยเห็นยายอยู่นิ่งเฉยเลย เวลาตามยายไปรดน้ำต้นไม้ในสวน ฉันจะมีเสียมขุดดินอันเล็กๆเป็นของส่วนตัวช่วยยายพรวนตินไปด้วย บางทีก็โดนพี่ๆแกล้งให้ขุดต้นดอกอุตพิดติดมือกลับมาบ้านด้วย รอจนบ่ายคล้อยเริ่มโพล้เพล้เจ้าดอกอุตพิดก็จะเริ่มส่งกลิ่นเหม็นเน่าโชยออกมา ต้องรีบเอาโยนทิ้งแทบไม่ทัน ระหว่างที่รอยายรดน้ำต้นไม้ในท้องร่องสวนฉันก็หาของเล่นสนุกไปตามประสา เดินหาต้นไมยราบเอาไม้ไปเขี่ยเล่นให้ใบมันหุบลง ส่วนพี่ๆผู้ชายที่โตหน่อยก็ลงท้องร่อง ช้อนปลากิม ปลากัด ปลาเข็มหรือกุ้งดีดขัน หาอะไรสนุกเล่นไปเรื่อยน้องเล็กอย่างฉันก็แค่นั่งดู วิ่งไปวิ่งมาคอยถือกระป๋องใส่น้ำไปรับปลาจากพี่ๆมารวมไว้ เอามาดูชื่นชมเล่นสนุกเพียงแค่ชั่วคราวพอจะกลับบ้านยายก็ให้เทกระป๋องน้ำที่ใส่ปลาคืนลงท้องร่องสวนไป การเล่นซนปีนต้นไม้ก็เป็นอีกอย่างที่สนุกมากสำหรับฉัน ริมครัวข้างบ้านจะมีมะไฟหวานอยู่ต้นนึงลูกห้อยย้อยเป็นสายโยงระย้าสวยงาม แต่มีมดแดงตัวโตคอยเฝ้าอยู่ตั้งแต่โคนต้นถ้าอยากกินต้องวิ่งฝ่าดงมดแดงปีนอย่างเร็วคว้าพวงมะไฟหวานที่เล็งไว้แล้วกระโดดตุ๊บลงมา แต่ยังไงก็โดนมดกัดอยู่ดีแหละ มากบ้างน้อยบ้างตามความไวของแต่ละคน ยายไม่ชอบให้หลานสาวอย่างฉันเล่นซนทะโมนไพรแบบพี่ๆผู้ชาย เวลาเข้าสวนก็จะหาอุบายเอาใบไม้มาทำเป็นเครื่องประดับเล็กๆน้อยแบบที่เด็กผู้หญิงน่าจะชอบ ทำสร้อย แหวน นาฬิกา กำไล หักเอาใบมันสำปะหลังมาทำสร้อยคอ เอาทางมะพร้าวมาสานหมวก ฉันก็จะเพลิดเพลินเล่นอยู่คนเดียวได้เป็นวันๆ บางทียายสอนให้ทำตามบ้างในแบบง่ายๆที่ฉันพอจะทำเองได้ มีวิวัฒนาการความยากง่ายของการสานใบไม้ขึ้นไปเรื่อยๆ เมื่อวันก่อนฉันสานตั๊กแตนส่งให้เด็กหญิงตัวน้อยข้างบ้าน เธอร้องให้จ้าวิ่งไปแอบหลังคุณยาย บอกว่ากลัว ตัวอะไรไม่รู้หนูไม่รู้จัก โลกเปลี่ยนไป ตามยุคตามสมัย อีกหน่อยคงหาคนสานใบไม้ไม่ได้ หรือไม่ก็ไม่มีใบไม้ให้สานอีกแล้ว