พบรักปากน้ำโพ หลายคนคงรู้จักเพลงนี้เป็นอย่างดี ต้นฉบับโดย สายัณห์ สัญญา จากการประพีนธ์ของครูเพลง ชลธีธารทอง โดยที่มีการเล่าขานกันว่า ครูชลธี ได้มาเป็นกรรมการตัดสินการประกวดร้องเพลงที่ ปากน้ำโพ นครสวรรค์ ระหว่างนั้นจึงได้แรงบันดาลใจในการแต่งดพลงนี้ และให้ สายัณห์ ร้องโชว์ในวันนั้นเลย และพอเพลงนี้ออกมาจริง ๆ ก็ถือว่าได้รับความนิยมสูงมาก ๆ เพลงนึงเลย และก็มีการนำมาร้องใหม่ เรียบเรียงใหม่โดยศิลปินรุ่นหลังอีกหลายคน หลายครั้ง"พี่เป็นหนุ่มลุ่มเจ้าพระยาล่องเรือไปขายค้าเดินทางมาหลายร้อยกิโลสายัณห์คล้อยต่ำลอยลำถึงปากน้ำโพหันหัวเรือล่ามโซ่ค้างปากน้ำโพสักคืน" ในอดีตเมืองปากน้ำโพถือเป็นพิกัดสำคัญในการล่องเรือค้าขาย เป็นทั้งจุดหมายและจุดพักของการเดินเรือ ไม่ว่าจะไปรับของจาก กรุงเทพฯ มาขาย นครสวรรค์ การขนไม้จากทางเหนือไปขายที่ กรุงเทพฯ หรือพื้นที่อื่น ๆ ปากน้ำโพจึงนับเป็นเมืองที่เจริญเมืองนึงมาแต่อดีต "เป็นบุญตาที่ได้มาปากน้ำโพพบน้องคนโก้ผูกโบว์ใส่เสื้อสีไพรน้ำใจเอื้อเฟื้อหนุ่มเรือไม่อยากลาไกลอยากขายเรือซื้อนซื้อไร่อยากอยู่ใกล้แม่ขนตางอน"ความรักหนุ่มสาวเกิดขึ้นได้จากการพบเจอ การมีน้ำใจ ความถูกชะตา หรือจะว่าบุพเพ จะอะไรก็แล้วแต่ เมื่อสมัยเด็ก ๆ ฟังมาถึงท่อนนี้ก็คิดว่าทุกอย่างสวยงาม ลงตัว ความรักเป็นได้ด้วยดี หนุ่มสาวคู่นี้คงได้ลงเอยกัน แต่........"รุ่งอรุณแล้วเจ้าแก้วตาต้องถอยเรือก่อนหนาแม่ขวัญตาพี่ขอลาก่อนชาวเรือต้อยต่ำตัวดำเหมือนดินนาดอนโบกมือลาแก้วตาขวัญอ่อนแม่ขนตางอนอย่าลืมชาวเรือ"เมื่อมาถึงท่อนนี้ เราสงสัยมากว่าเกิดอะไรขึ้น ไหนผู้ชายว่ารักผู้หญิงคนนี้ อยากอยู่กับผู้หญิงคนนี้ แล้วทำไมต้องจากกันละ ที่ว่าจะขายเรือเพื่อซื้อน่าไร่ ทำไมไม่ทำ เค้าไม่ได้รักผู้หญิงคนนี้จริงเหรอ เค้าแค่มาจีบเล่น ๆ เหรอ จนเมื่อวันนึงเราโตขึ้นเราผ่านอะไรมามากขึ้น ได้เจอกับตัวเอง จึงเข้าใจได้ว่า ความรักอย่างเดียวบางทีมันยังไม่พอให้คนสองคนลงเอยกันได้ คนเรายังต้องมีภาระมีอะไรที่ต้องรับผิดชอบ อีกมากมาย ทั้งหน้าที่การงาน ครอบครัว ทำให้บางครั้งไม่สามารถเลือกทำในสิ่งที่ใจอยากทำได้ ทำให้เราเข้าใจได้ว่า ทำไมชาวเรือจึงไม่สามารถขายเรือเพื่อมาอยู่กับสาวปากน้ำโพได้ รูปทั้งหมดถ่ายเองจากในพื้นที่