ชายแก่ข้างทาง

เราและเพื่อนเป็นนักดนตรี ต้องออกเดินทางไปเล่นดนตรีตามที่ต่างๆเป็นประจำ ครั้งนี้เราก็เดินทางไปต่างจังหวัด แต่มีแม่ของพี่นัตติดรถไปด้วยกัน เราเดินทางมาถึงสถานที่จัดงาน พวกเราก็เล่นดนตรีตามปกติ จนขากลับเราขับรถหลงทาง ด้วยความมืดและฝนที่เริ่มตกหนักขึ้นเรื่ิอยๆ สองข้างทางก็ไม่มีไฟส่องสว่าง พวกเราไม่รู้ว่าขับรถหลงมาถึงที่ไหน แต่มองข้างทางมันมืดไปหมดไม่มีแม้แต่แสงไฟอะไรเลย ในระยะสายตาที่พวกเราจะมองเห็น ภาพโดย Free-Photos จาก Pixabay

จนเราขับรถมาถึงทางโค้งแห่งหนึ่งแสงไฟรถเราส่องไปเห็นชายวัยอายุประมาณห้าสิบหกสิบเห็นจะได้ สะพายกระเป๋าเดินเพียงลำพัง พวกเราต่างรู้ในใจว่าทางแบบนี้ไม่น่าที่จะมีใครออกมาเดิน มันเป็นทางโค้งลงเขาเปลี่ยวและมืดมาก แถมฝนก็ตกหนัก เรื่องที่ไม่มีใครคิดว่าจะเกิดก็เกิดขึ้น เมื่อแม่ของพี่นัตแก เอ่ยทักชายคนนั้นขึ้นมาว่า "เราน่าจะชวนค้าขึ้นรถมาด้วยกันนะ สงสารเค้าฝนก็ตกหนักมาก เดินตากฝนกว่าจะถึงบ้านคงหนาวแย่ พวกเราชวนเค้าขึ้นรถแล้วไปส่งเค้ากันเถอะ" พี่นัตจึงห้ามแม่ไม่ให้พูดอีก แต่มันก็สายไปแล้วเพราะลุงแกได้ขึ้นมานั่งอยู่ท้ายรถ รถเราเป็นกระบะสองตอนและใส่หลังคาท้ายกระบะเพื่อใช้บรรทุกเครื่องดนตรี เรานั่งอยู่ด้านในหลังคนขับ และลุงแกก็ขึ้นมานั่งอยู่ในกระบะข้างหลังเรา เราหันสบตาลุงแกและหันกลับมาสบตากับพี่นัต พี่นัตแกเป็นคนขับรถแกจะมองด้านหลังเห็นจากกระจก ภาพโดย StockSnap จาก Pixabay

เราและพี่นัตหันมามองหน้ากัน เพราะชายที่เราเห็นน่าจะเป็นคนเดียวกับที่เด็กปั๊มเล่าให้ฟัง และแม่พี่นัตก็เป็นคนเรียกเค้าให้ขึ้นรถมาด้วย พี่นัตไม่รอช้าเดินไปที่รถและทำตามที่เด็กปั๊มแนะนำ พี่แกเคาะท้ายกระบะและพูดว่า ลงที่นี่นะลุงเราไปคนละทาง ลุงจะไปที่ไหนเดินต่อไปเองนะ พวกเราไม่ไปส่ง แล้วเราก็กลับขึ้นรถ เราหันไปดูท้ายกระบะก็ไม่เห็นลุงคนนั้นอีก และพี่นัตจึงบอกกับแม่แกว่า เดินทางไปไหนตอนกลางคืนไม่ว่าพบเจอหรือเห็นอะไร อย่าร้องทักไม่อย่างนั้นวิญญาณเร่ร่อนเค้าจะติดตามเรามาด้วย

ภาพปกโดย : Myriam Zilles จาก Pixabay