อื่นๆ

เล่น ซ่อน หาย

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
เล่น ซ่อน หาย

โรงเรียนประจำชายล้วนแห่งนี้เป็นโรงเรียนสำหรับนักเรียนประถมศึกษาจนถึงมัธยมปลาย มีนักเรียนหลายร้อยคน อาณาเขตของโรงเรียนกว้างขวาง มีต้นไม้มากมายคอยให้ร่มเงา มีทั้งสนามบอล สระว่ายน้ำ และโซนออกกำลังกาย โรงเรียนแห่งนี้อยู่ในเขตนอกเมืองจึงทำให้ห่างไกลจากความวุ่นวาย พ่อแม่ผู้ปกครองส่วนใหญ่จึงเลือกให้ลูกมาเรียนที่นี่เพราะดีทั้งสภาพแวดล้อม และหลักสูตรการเรียนสอน

วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของเอก เอกเป็นเด็กใหม่ที่พึ่งย้ายเข้ามาเรียนในชั้น ม.1 จึงยังไม่มีเพื่อนที่ไหน หลังจากที่พ่อแม่มาส่งเอกก็เอากระเป๋าเสื้อผ้าและข้าวของไปเก็บบนห้อง ลักษณะห้องเป็นโรงนอนกว้างที่มีเตียงวางเรียงกันเต็มไปหมด มีตู้ส่วนตัวให้คนละตู้สำหรับเก็บของใช้ส่วนตัว ระหว่างที่เก็บของเข้าตู้เอกก็ได้รู้จักกับเพื่อนใหม่อีกสองคน ชื่อโจ้กับน็อต ทั้งสามคนก็ทำความรู้จักกันตามปกติ หลังจากที่เอกได้เรียนอยู่ที่นี่สักพักก็มีเพื่อนมากขึ้น จึงมีความคึกคะนองซนไปตามวัยของเด็ก เอกและเพื่อนๆอีก 5-6 คนจึงนัดกันว่าในคืนนี้จะแอบไปเล่นซ่อนหากันในตึกร้างด้านหลังโรงนอน โดยกำชับว่าให้เก็บเป็นความลับเพราะว่าตึกร้างนั้นเป็นที่เก็บของอาจารย์จึงสั่งห้ามเด็ดขาดไม่ให้ใครเข้าไปเพราะกลัวว่าจะเกิดอันตราย

Advertisement

Advertisement

หลอน ภาพโดย Free-Photos จาก Pixabay

เวลาประมาณเกือบเที่ยงคืนได้เอก โจ้ น๊อต และเพื่อน ๆ ก็มารวมตัวกันที่หน้าตึกร้าง เอกใช้วิธีการจับไม้สั้นไม้ยาวเพื่อคนที่จะหาเป็นคนแรก สรุปโจ้เป็นคนที่ต้องหาเพื่อน ๆ ทุกคนก็วิ่งไปแอบ ตึกนี้เป็นตึกขนาดไม่ใหญ่มากแต่มีสองชั้น ด้านในมืดสนิทเพราะไม่มีไฟ ข้าวของก็รกรุงรังไปหมดในขณะที่โจ้นับ หนึ่ง สอง สาม สี่ ไปเรื่อยๆอยู่นั้น ทุก ๆ คนก็วิ่งไปแอบกันที่ชั้นสองบ้าง ห้องเก็บของบ้าง เอกมุดเข้าไปซ่อนอยู่ใต้เตียงเก่า ๆ น๊อตเข้าไปซ่อนในตู้เก็บของ เมื่อโจ้นับเสร็จก็ออกเดินตามหาเพื่อน ๆ ไปเรื่อยๆจนเจอกันครบทุกคนแล้วเหลือแค่เพียงเอกเท่านั้นที่ยังหาไม่เจอ ด้วยความมืดโจ้และเพื่อนก็เดินมาเรื่อย ๆ จนสะดุดที่เตียงเหมือนเข้ากับอะไรบางอย่าง เพราะมองไม่ชัด เมื่อเอามือไปสัมผัสก็รู้สึกเย็น ๆ แปลก ๆ น๊อตจึงเอาไฟฉายที่พกมาส่องไปดูก็ต้องตกใจเพราะสิ่งที่เห็นคือเด็กผู้ชายอายุน่าจะ 14-15 ปี ที่หน้าตาขาวซีด ขอบตาดำคล้ำ ตัวผอมแห้ง แต่ในตาดูดุ สะแหยะยิ้มกว้างให้พวกเขา นั่งอยู่บนเตียงเก่าๆนั่น โจ้และเพื่อนๆกำลังจะกรี๊ดร้องแต่อยู่ๆผีนั่นก็ทำมือและปากจุ๊ ๆ เหมือนบอกว่าไม่ให้ส่งเสียง ทุกคนรีบเอามือปิดปาก และวิ่งหนีกันไปคนละทิศละทาง

Advertisement

Advertisement

หลอน ภาพโดย Pexels จาก Pixabay

เอกที่ซ่อนตัวอยู่ใต้เตียงนั้นก็ไม่รู้เลยว่าเพื่อน ๆ เจออะไรกันบ้าง สักพักเอกก็ได้ยินเสียงฝีเท้าคนเดินเข้ามาดัง ก๊อก ก๊อก ก๊อก ดังขึ้นเรื่อย ๆ เหมือนกำลังจะใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ เอกคิดว่าต้องเป็นโจ้แน่ ๆ จึงนึกในใจว่าถ้าโผล่มาจะแปะให้ได้เลย ในตอนนั้นอยู่ ๆ เสียงก็เงียบไป เอกมองออกไปก็ไม่เห็นมีคน จึงพยายามมุดออกมา แต่ขณะที่เอกเงยหน้าขึ้นมาก็ต้องสะดุ้งเพราะเห็นเป็นขาคนเอกงงว่าโจ้มานั่งห้อยขาทั้งแต่เมื่อไหร่ เมื่อกี้ยังไม่เห็นมีเลย แต่ที่แปลกใจมากที่สุดคือทำไม่ไม่ใส่รองเท้านี่แหละ เอกจึงยื่นมือไปจับเข้าที่ขานั่น แล้วพูดว่า “แปะ” แต่เอกก็ต้องตกใจเพราะขานั่นเย็นมากจนต้องเอามือออก แล้วก็เป็นเวลาเดียวกับที่มีหน้าของใครบางคนก้มลงมามองเอกด้วยสายตาเขม่ง แล้วแสยะยิ้มกว้างจนปากฉีกออกมา ตอนนั้นเอกช็อกมาอ้าปากค้าง ตาเบิกกว้าง เอกตกใจสุดขีดกำลังจะกรีดร้องออกไป แต่ผีที่อยู่ตรงหน้าก็ทำมือและปากจุ๊ ๆ เหมือนไม่ให้ส่งเสียง แต่ในขณะนั้นเอกไม่สนใจอะไรแล้วกรีดร้องด้วยความสติแตกแล้ววิ่งออกมาจากที่นั้น หลังจากวันนั้นทุกๆคนก็จับไข้กันทุกคนจึงต้องเล่าความจริงให้อาจารย์ฟัง อาจารย์พาเด็ก ๆ ไปทำบุญและเล่าให้ฟังว่าเมื่อหลายปีก่อนเคยมีนักเรียนเขาป่วยตายที่เตียงนั่น บรรดาคนที่มาใช้เตียงนี้ต่อก็จะเจอดีกันทุกคน จนอาจารย์ต้องเอาเตียงนั้นไปเก็บไว้ในห้องเก็บของแทน

Advertisement

Advertisement

หลอน ภาพโดย Taken จาก Pixabay

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์