เพื่อนแค้น

แจงนักเรียนมัธยมปลาย ที่เพิ่งย้ายโรงเรียนเข้ามาวันแรกที่โรงเรียนสตรีประจำจังหวัด เมื่อเธอเข้าที่ห้องเรียน ครูวิภาซึ่งเป็นคุณครูประจำชั้น ของนักเรียนชั้น ม.4 ได้ให้แจงกล่าวแนะนำตัวกับเพื่อนๆ ที่หน้าชั้นเรียน ซึ่งแจงก็ได้กล่าวทักทายด้วยท่าทางยิ้มแย้มแจ่มใส และเพื่อนๆ ก็กล่าวทักทายกับเธออย่างเป็นกันเองเช่นกัน จากนั้นครูวิภาจึงชี้ให้แจงเดินเข้าไปนั่งโต๊ะเรียนของเธอที่ครูจัดไว้ให้อยู่แถวเกือบสุดท้ายของห้อง โดยแถวหลังสุดจะเป็นจะเป็นโต๊ะของส้มที่นั่งอยู่ด้านหลังโต๊ะของแจงพอดี ขณะที่แจงเดินไปนั่งที่โต๊ะ แจงก็สังเกตเห็นส้มที่ท่าทางแตกต่างจากเพื่อนคนอื่นๆ ส้มเอาแต่นั่งก้มหน้าก้มตาและไม่คุยกับใคร แจงพยายามส่งยิ้มให้ส้ม และชวนคุยแต่ส้มก็ไม่กล่าวทักทายกลับมา  ส้มเพียงแค่พยักหน้าให้เท่านั้น

วันต่อมาแจงได้คุยกับเพื่อนคนอื่นๆ ในห้องของเธอเกี่ยวกับส้ม ที่มีท่าทางนิ่งๆ เงียบๆ  ของเธอ ซึ่งจอยก็ได้ตอบมาว่า “ส้มเป็นคนที่มีปัญหาเกี่ยวกับครอบครัว เวลามาเรียนมักจะไม่พูดจากับใคร ทำให้เพื่อนๆ มองเธอเป็นตัวประหลาด และชอบแกล้งเธออยู่เป็นประจำ  ทำให้เธอไม่ค่อยชอบเพื่อนๆ ที่โรงเรียนเท่าไรนัก”

เมื่อส้มรู้ว่าตนเองโดนแกล้ง จึงโกรธมากและตะโกนเสียงดังใส่แจงว่า “มึงอีแจง อีตอแหล กูไม่ใช่เพื่อนเล่นมึงนะ ถึงจะมาหลอกกูแบบนี้” เมื่อแจงกับเพื่อนๆ ได้ยินดังนั้นก็ตกใจมาก แจงรีบขอโทษส้มว่า “เฮ้ย ส้ม ใจเย็นๆ เราขอโทษ เราไม่ได้ตั้งใจ” แต่ยังไม่ทันที่แจงจะพูดจบ ส้มก็วิ่งออกจากห้องและกลับบ้านไปทันที

ภาพโดย Wendelin Jacober จาก Pixabay

วันต่อมาส้มไม่มาเรียนจึงทำให้แจง รู้สึกกังวลมาก และระหว่างที่นั่งเรียนอยู่แจงก็รู้สึกแปลกๆ เธอรู้สึกว่าโดนโต๊ะข้างหลังดันมากระทบกับเก้าอี้ที่เธอนั่งอยู่หลายครั้ง พอเธอหันไปมองก็เห็นเพียงโต๊ะที่ไม่มีคนนั่งอยู่เพราะส้มไม่มาเรียน สักพักแจงก็รู้สึกเหมือนมีคนดึงผมเธอจากด้านหลังอย่างแรง จนหน้าเธอแทบหงายขึ้นเพดาน เธอรีบหันมามองด้านหลังทันที แต่ก็ไม่มีใคร แจงเริ่มรู้สึกกลัวกับสิ่งผิดปกติที่เกิดขึ้น และได้เล่าให้เพื่อนๆ ฟัง

จอยจึงบอกว่า “แจงคงโดนส้มแกล้งคืนแหล่ะ เพราะวันนี้ส้มก็มาเรียนปกติ  พวกเราก็เห็นส้มนั่งอยู่ข้างหลังแจง แจงไม่เห็นส้มหรอ”

เมื่อแจงได้ยินดังนั้นก็ตอบกับไปว่า “จะเป็นไปได้ยังไง เรานั่งเรียนทั้งวันไม่เห็นส้มเลยนะ”

จอยก็ตอบกลับมาว่า “พวกเราทุกคนก็เห็นส้มมาเรียน และพอเลิกเรียนส้มก็เดินก้มหน้าออกจากห้องไปคนแรก”

หลังจากที่ได้คุยกับเพื่อนๆ ก็ทำให้แจงรู้สึกแปลกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นอย่างมาก

วันต่อมาแจงก็ไม่เห็นส้มมาเรียนอีก และระหว่างเรียนอยู่ แจงรู้สึกเหมือนมีใครมาดึงผมเธอจากข้างหลังอีก เมื่อเธอหันไปมองก็ไม่เห็นมีใคร แจงจึงเขียนข้อความในกระดาษแผ่นเล็กๆ  ส่งให้เพื่อนที่นั่งด้านหน้าเธอ ข้อความในกระดาษเขียนว่า “วันนี้ส้มมาเรียนไหม?”   เพื่อนได้หันมามองหน้าแจงและพยักหน้าพร้อมกับพูดเบาๆ ว่า “มา” ทำให้แจงรู้สึกเสียวสันหลังวาบ แต่ยังไม่ทันที่แจงจะพูดอะไร

ภาพโดย PublicDomainPictures จาก Pixabay

ครูวิภาเดินเข้ามาให้ห้องด้วยสีหน้าที่ไม่ดีนักพร้อมกับบอกกับนักเรียนทุกคนว่า “นักเรียนวันนี้ครูมีเรื่องจะแจ้งให้ทราบ ว่าส้มเพื่อนของพวกเธอเสียชีวิแล้ว เมื่อตอนเช้าเมื่อวานนี้ ก่อนมาโรงเรียน ด้วยอุบัติเหตุรถชน”

เมื่อทุกคนได้ยินดังนั้น ทุกคนก็หันมามองที่โต๊ะของส้ม เพราะพวกเขาเห็นกันทุกคนว่า ส้มยังมาเรียนอยู่ตั้งแต่เมื่อวานจนถึงเข้าวันนี้ ยกเว้นแจงที่ไม่เห็น แต่ตอนนี้เพวกเขาไม่เห็นส้มอยู่ที่โต๊ะแล้ว ทุกคนต่างกลัวและตกใจเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะแจงที่กลัวจนตัวสั่น เพราะเธอรู้สึกได้ว่าส้มมาแกล้งเธอตั้งแต่เมื่อวาน

หลังจากเหตุการณ์วันนั้น คุณครูวิภาได้พานักเรียนทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ส้ม จากนั้นมาก็ไม่มีใครเคยเห็นวิญญาณของส้มอีกเลย