สามโบก

เรื่องสยองขวัญครั้งนี้เกิดขึ้นที่ถนนสายหนึ่ง ในนครปฐมซึ่งตอนนนั้นผมกำลังศึกษาอยู่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งชั้นปีที่ 5 (เป็นนักศึกษาฝึกสอนอยู่โรงเรียนแห่งหนึ่ง) แล้วโรงเรียนที่ฝึกสอนนั้นอยู่ห่างจากบ้านของผมมากทำให้การกลับบ้านจึงกลับได้เฉพาะวันศุกร์เย็น และอยู่จนถึงวันจันทร์เช้ามืดได้เท่านั้น ทำให้มีอยู่อาทิตย์หนึ่งของการขี่รถมอเตอไซค์ของผมเลยต้องไปประสบพบเจอกับเรื่องชวนขนหัวลุกเข้า

เนื่องจากโรงเรียนที่ผมสอนห่างจากบ้านประมาณ เกือบ 100 กิโลเมตรทำให้ผมต้องตื่นประมาณตี 3 เพื่อขี่รถมอเตอไซค์กลับไปหอพักที่อยู่ใกล้ โรงเรียนโดยส่วนตัวการขับรถเช้ามืดมีข้อดีคือรถน้อยขับง่าย แล้วด้วยความชินทางผมก็ขี่รถไปปกติจนมาถึงถนนที่เป็นทางยาวก่อนถึงโรงเรียนของผมซึ่งเวลาตอนนั้นประมาณตี 5 กว่าๆ โดยลักษณะของถนนเส้นนี้เป็นทางยาวมีทุ่งน้าและป่าเล็กน้อยสลับกันไป ทำให้อากาศบริเวณเย็นมากๆแม้จะขับผ่านมาในหน้าร้อนบริเวณนี้ก็จะหนาวอยู่ดี ยิ่งเป็นเวลาที่ผมขับผ่าน ณ ตอนนี้มีอากาศหนาวร้าวไปถึงสันหลังได้เลย แล้วถนนสายนี้จะมีโค้งทั้งหมด 3โค้ง แล้วจะเข้าสู่บริเวณที่มีบ้านคนผมก็ขี่รถไปและกำลังจะเข้าสู่โค้งแรก กลับเจอผู้หญิงชุดขาวผมยาวยืนชูแขนขึ้นพอผมเลี้ยวเข้าโค้งไป ก็มีเสียงเบาๆลอดออกมา "ขอไปด้วย...." เสียงที่เล็กแหลมเสียดเข้ามาในหูผมเลย ผมไม่รอช้าขี่หนีเลยครับเพราะเราไม่รู้ว่าจะเป็นมิจฉาชีพหรือเปล่า ยิ่งขี่ตอนฟ้ายังไม่สว่างยิ่งกลัวเป็นอันตราย จนมาถึงโค้งที่ 2 ก็เจอเหมือนเดิมครับผู้หญิงชุดขาว แต่รอบนี้เขาไม่ยกแขนโบกมืออีกแล้ว ผมเริ่มกลัวจึงรีบขี่เข้าโค้งไปพอจังหวะเข้าโค้งมีโอกาสเห็นผูหญิงคนนี้ชัดๆที่จริงเขายังโบกมืออยู่ครับแต่แขนเขาขาดไป แล้วก้พูดมาเบาๆ "ขอไปด้วย...." ตอนนี้ผมรู้สึกตัวแล้วว่าเจอดีแล้วแน่ๆ เลยบิดรถเต็มที่กะจะให้พ้นจากตรงนี้ไห้ใวที่สุดจนเข้าโค้งที่ 3 ปรากฎว่าโค้งนี้ก็เจออีกครับ แต่รอบนี้เธอไม่มีหัว ผมรีบขี่รถเพื่อจะเข้าโค้งไห้หลุดจากตรงนี้ให้เข้าส่วนที่มีชุมชน แต่ก้ยังมีเสียงลอดมาทั้งๆที่เธอคนนั้นไม่มีหัว ว่า "ขอไปด้วย...." ผมขนหัวลุกชูเลยครับบิดรถจนมาถึงเขตชุมชน และนั่งสงบสติอารมณ์เกือบครึ่งชั่วโมง พอเริ่มมีสติก็กลับเข้าที่พักเตรียมตัวไปเพื่อเตรียมตัวสอนหนังสือนักเรียน