ลิฟท์ชั้น 3

เนยพักอยู่ที่หอพักแห่งหนึ่งอยู่แถวศาลายา หอพักนั้นอยู่ไม่ห่างจากมหาวิทยาลัยเท่าไรนัก ด้านข้างของหอพักมีร้านสะดวกซื้อไว้คอยอำนวยความสะดวกตลอด 24 ชั่วโมง หอพักที่เนยอยู่เป็นหอพักขนาดใหญ่ มีห้าชั้นจะแบ่งออกเป็นสองฝั่งคือชายกับหญิง  หอพักนี้จะมีเรื่องแปลกอยู่ว่าเวลาที่ขึ้นลิฟท์ไป ลิฟท์มักจะไปเปิดที่ชั้นสามอยู่ประจำ กดปิดไปแล้วก็ยังจะเปิดออกมาอีก พอชะโงกหน้าออกไปดูก็ไม่มีใคร บางทีก็ไม่มีใครกดเรียกแต่ยังไปเปิดอยู่ที่ชั้นนั้นบ่อยๆ เวลาที่ลิฟท์ชอบไปเปิดที่ชั้นสามนั้น ก็มักจะเป็นเวลากลางคืนหรือช่วงเช้ามืดเท่านั้น

ภาพโดย Michael Gaida จาก Pixabay

มาอยู่วันหนึ่งเนยไปธุระมาจึงกลับเข้าหอมาดึก ก้มมองนาฬิกาก็เวลาปาเข้าไปเที่ยงคืนแล้ว เนยยืนรออยู่หน้าลิฟท์เพียงคนเดียว เพราะมันดึกมากแล้วทุก ๆ คนก็ต่างนอนกันหมดแล้ว จึงทำให้บรรยากาศในหอดูเงียบสงัด เนยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นระหว่างที่รอลิฟท์  สักพักก็ได้ยินเสียง ติ๊ง  เป็นสัญญาณว่าลิฟท์มาแล้ว เนยจึงเดินเข้าไปในลิฟท์ และกดไปยังชั้นห้า ที่ตัวเองอยู่ เนยเล่นโทรศัพท์ดูนั่นดูนี่ไปเรื่อยเปื่อย แล้วเสียง ติ๊ง ก็ดังขึ้นมาอีก เนยจึงเงยหน้าขึ้นมามองปรากฏว่าเป็นชั้นสาม เนยก็ยืนมองแต่ก็ไม่เห็นมีใคร เนยจึงกดปิดแล้วก็เล่นโทรศัพท์ต่อ แล้วเสียงติ๊งก็ดังขึ้นอีกครั้ง เนยจึงเดินออกไป

ภาพโดย ayoub wardin จาก Pixabay

ในขณะนั้นมียามที่ดูแลหอเดินออกมาจากร้านสะดวกซื้อพอดี เขาเห็นว่าท่าทางของเนยดูแปลก ๆ เหนื่อยหอบและมีหน้าตาที่ตื่นกลัวเหมือนวิ่งหนีอะไรมา จึงเข้าไปทักและถามว่าเนยเป็นอะไร ในตอนนั้นเนยยืนตั้งสติอยู่พักใหญ่จนหายเหนื่อย จึงเล่าให้ยามที่ดูแลหอฟังว่าเธอได้ไปเจออะไรมาบ้าง ยามที่ดูแลหอจึงเล่าให้ฟังว่าที่ชั้นสามเคยมีนักศึกษาทีเครียดเรื่องการเรียนมากหมกตัวอยู่แต่ในห้องจนกลายเป็นโรคซึมเศร้าได้ฆ่าตัวตายในห้อง ที่อยู่กับลิฟท์ชั้นสามนั้น และทุก ๆ วันเพราะผีสาวนั่นก็จะออกมาปรากฏตัวให้คนในหอเห็นบ่อย ๆ หลังจากที่เนยรู้เรื่องจึงพยายามหลีกเลี่ยงที่จะไม่ขึ้นลิฟท์เพียงลำพัง หรือไม่ก็ใช้บันไดแทน แต่เนยก็ยังต้องเจอกับการที่ลิฟท์ไปเปิดที่ชั้นสามอยู่บ่อย ๆ จนเนยทนไม่ไหวต้องย้ายออกจากหอนั้น