มองแต่เป้าหมาย จึงทำให้ท้อ

เรามีความฝัน มีเป้าหมาย และเราก็เชื่อว่าคนส่วนใหญ่ก็มีเช่นกัน

เป้าหมายที่เราตั้งไว้นั้นใหญ่มากสำหรับสถานะปัจจุบันของเรา แต่เราก็ลงมือทำมาตลอด แต่เป้าหมายที่เราตั้งไว้มันใหญ่กว่าผลตอบแทนที่เรากำลังทำ ดูมันยังห่างไกลอีกมาก ยิ่งนานวันมันกลายเป็นว่ายิ่งห่างไกลไปเรื่อยๆ หลายๆ ครั้งที่มองหาสิ่งใหม่เพื่อที่จะไปให้ถึงเร็วยิ่งขึ้น แต่ก็บางอย่างค้านในใจบอกว่าจะเริ่มใหม่อีกแล้วหรอ ในขณะที่สิ่งที่ทำอยู่ก็กำลังไปได้เรื่อยๆ และมีโอกาสที่จะเป็นจริงได้

จนวันหนึ่งเราวางมือจากงานทุกอย่างที่ทำ ออกไปขี่จักรยานโดยตั้งเป้าไว้จะไปยังสถานที่หนึ่ง ห่างไปจากบ้านราว 30 กม. ขี่ไปได้สัก 10 กม.เริ่มเหนื่อยแล้วอยากจะขี่กลับแต่ก็ยังฝืนไปเรื่อยๆ ไปได้อีกสักพัก ก็เลยหยุดนั่งพักริมทางมองไปรอบๆ เส้นทางที่เราไปส่วนใหญ่เป็นทุ่งนา เรามองดูต้นข้าว นกปากห่าง ฝูงวัว เป็ดไล่ทุ่ง และอะไรอีกหลายๆ อย่าง พอหายเหนื่อยเราก็ไปต่อ จนในที่สุดก็ถึงที่หมาย นั่งเล่น และขี่จักรยานวนเวียนอยู่แถวๆ นั้น ไปที่ปั๊มน้ำมัน เข้าห้องน้ำ เข้า 7 eleven ในปั๊มหาของกิน แล้วก็กลับ

วันนี้ถึงยังไปไม่ถึงแต่เราก็มีความสุขกับสิ่งที่ทำในปัจจุบัน ความท้อค่อยๆ หายไป แต่ความก้าวหน้าในสิ่งที่ทำกับมากขึ้นกว่าเดิมในเวลาที่เท่ากัน เรารับรู้ได้ว่าเราเข้าใกล้มันมากขึ้น และเราไม่เคยละสายตาจากมันเลย... เป้าหมาย