ก่อนหน้านี้ได้มีโอกาสออกไปเที่ยวต่างจังหวัดในฤดูฝนตามคำเรียกร้องของคุณพ่อฉันค่ะ ก็รู้หรอกนะว่าฤดูฝนควรจะอยู่แต่บ้านนั่นแหละดีแล้ว ฝนตกบ่อยขนาดนี้จะออกไปถ่ายรูปที่ไหนได้ กล้องได้เปียกได้เสียกันพอดี แต่ถามว่าทันทีที่ถูกชวนเราปฏิเสธไหม? คำตอบคือ... “ไม่...ปฏิเสธ” ฮ่า ๆ ด้วยเหตุนี้เอง ท่ามกลางฝนที่ตกโปรยปรายและแดดที่ออกเป็นบางเวลาถึงน้อยมาก รถยนต์คันเล็กๆได้พาเราเดินทางออกจากจังหวัดชัยนาทจนมาถึง “สังขละบุรี” อำเภอเล็กๆในหุบเขาที่สลับซับซ้อนติดชายแดนพม่า ทันทีที่ฝ่าฟันกับโค้งหลายโค้งที่ชันสลับต่ำกันไปก็พบกับทิวทัศน์ของแม่น้ำซองกะเลียที่ซ่อนตัวอยู่ในเทือกเขาสูง กลางแม่น้ำอันกว้างใหญ่สดใสนั้นมีสะพานไม้ที่ทอดตัวยาวจากฝั่งหมู่บ้านมอญมาจนถึงฝั่งของตัวอำเภอที่เต็มไปด้วยรีสอร์ท โฮมสเตย์และโรงแรม สะพานนี้มีชื่อทางการว่า “สะพานอุตตมานุสรณ์” หรือที่ชาวสังขละเรียกกันว่า “สะพานมอญ” ซึ่งนี่แหละคือจุดหมายของเรา ในช่วงเช้าที่หมอกหนาๆเริ่มจางลงทำให้ทัศนียภาพบริเวณสะพานเริ่มมองเห็นได้ชัดมากยิ่งขึ้น บนสะพานในยามนี้มีผู้คนมาเดินชมทิวทัศน์ของแม่น้ำซองกะเลียและกลุ่มเทือกเขา 360 องศาที่กำลังถูกโอบกอดด้วยหมอกสีขาวแห่งฤดูฝน โชคดีที่ฝนหยุดตกแล้วทำให้เราสามารถมาเดินถ่ายรูปได้อย่างชิลล์ ๆ ขณะที่กำลังเก็บภาพสวยๆของเรือที่ค่อยๆเคลื่อนตัวพานักท่องเที่ยวไปชมวัดวังก์วิเวการามที่ช่วงนั้นน้ำแห้งทำให้ขึ้นไปเดินได้อยู่ ก็มีเสียงเล็ก ๆ ของเด็กมาบอกจากด้านข้างฉันว่า “พี่ ๆ ทาแป้งไหมคะ ให้เท่าไหร่ก็ได้” พอได้ยินแบบนั้นก็ยอมเลยสิคะ ไหน ๆ มาถึงสังขละบุรีแล้ว เราก็ต้องทำตามสำนวนที่ว่า...เข้าเมืองตาหลิ่ว ต้องหลิ่วตาตามล่ะเนอะ ในเมื่อเรามาอยู่ในวัฒนธรรมมอญแล้วก็ต้องทาแป้งทานาคาสิจึงจะเข้ากับบรรยากาศ ทันทีที่ยื่นแก้มไปให้เด็กตัวเล็ก ๆ พิมพ์แป้งลงไปกลิ่นหอมของทานาคาก็พัดพามาพร้อมกับลมทำให้ฉันรู้สึกสดชื่นมากยิ่งขึ้น ฉันยิ้มขอบคุณให้เพื่อนตัวเล็กก่อนจะให้เงินเขาไป มองไปที่นาฬิกาก็ปรากฏว่าถึงเวลาตักบาตรพอดี ขอบอกเลยนะคะว่า หากใครมาเที่ยวสังขละบุรีและต้องการให้ทุกคนรู้ว่า “เรามาถึงที่จริงๆ ” ก็ควรถูกแต้มแป้งทานาคาอย่างฉันเมื้อกี้และมาตักบาตรด้วยจึงจะครบสูตรการท่องเที่ยว ซึ่งคุณต้องไปต่อแถวรอพระสงฆ์ที่เดินบิณฑบาตทางฝั่งมอญ มีชุดตักบาตรให้ซื้อพร้อมค่ะ อีกสถานที่ที่คุณต้องไปสักครั้งให้ได้ก็คือ “ตลาดถนนคนเดินสังขละบุรี” นั่นเองค่ะ ตลาดนี้เปิดทุกวันเสาร์ตั้งแต่เวลา 17.00 – 21.00น. ที่นี่มีของที่ระลึกขายมากมาย คุณจะได้เดินดูของอย่างมีความสุขไปพร้อมๆกับการฟังดนตรีจากนักร้องที่เป็นเพลงสบาย ๆ และเมื่อพูดถึงถนนคนเดินสังขละบุรีก็ต้องมากินจิ้มจุ่มไม้ละ 1 บาทให้ได้เลยค่ะ เป็นร้านที่นักท่องเที่ยวให้ความนิยมและไม่ควรพลาดอย่างมาก ครั้งหน้าฉันจะพาคุณไปเที่ยวที่ไหนอีก รอติดตามกันนะคะ หากใครได้มาเที่ยวสังขละบุรีก็อย่าลืมมาแชร์ประสบการณ์กันได้ล่ะ สำหรับวันนี้ก็ขอตัวลาไปก่อนนะคะ เรื่องราวและรูปภาพโดย : รักสายหมอก