เล่าประสบการณ์ระทึกใจก่อนคลอดลูก

พอถึง รพ. ก็ติดต่อแผนกฉุกเฉิน คุณหมอก็ตรวจช่องคลอดและสอบถามอาการ สรุปก็ยังเปิดแค่ 1cm. แต่ว่าเพราะเราเจ็บท้องเลยต้องให้แอดมิด ดูอาการซึ่งพรุ่งนี้ก็จะถึงกำหนดคลอดพอดี จากนั้นก็ขึ้นไปเปลี่ยนชุดรอในห้องเตรียมคลอด คือในใจตอนนั้นแบบ เห้ย! จะต้องคลอดจริงๆแล้วหรอเนี่ย ตื่นเต้นมาก เจ้าหน้าที่ทำการโกนขน สวนอุจจาระ และติดเครื่องวัดการบีบตัวของมดลูกและการเต้นของหัวใจเด็ก มาตรวจช่องคลอดภายในทุกๆ ชม. ตรวจภายในในที่นี่คือการสอดนิ้วเข้าไปในช่องคลอดแล้วกวาดดึงที่ปากมดลูก จะบอกว่าเจ็บมาก (ก ไก่ ล้านตัว) แต่ละทีจะร้องไห้ เค้าบอกเป็นการกระตุ้นให้ปากมดลูกเปิดเพิ่มขึ้นด้วย เราก็นอนรออยู่สาม ชม. จนถึงเวลาตีสองกว่าๆ พี่พยาบาลบอกว่าทุกครั้งที่มดลูกบีบตัว หัวใจน้องเต้นช้าลงกว่าที่ควรจะเป็น หายใจเหมือนคนเหนื่อย เลยตัดสินใจโทรหาคุณหมอเจ้าของไข้ สักพักคุณหมอก็ขอคุยกับเราแล้วบอกว่า “เราจะผ่าคลอดกันนะ ไม่งั้นน้องจะไม่ปลอดภัย” วินาทีนั้นเรารีบตอบตกลง เพราะว่ากลัวลูกจะเป็นอะไร จากนั้นทุกอย่างแบบไวมาก มีคนมารับไปที่ห้องผ่าตัด หมอและพยาบาล เตรียมเครื่องมือและอุปกรณ์ จับเราบล็อคหลัง รู้สึกจะฉีดยาเข้าไปที่ไขสันหลังประมาณ สองสามเข็ม จากนั้น ท่อนล่างตั้งแต่ราวนมไป ก็ชาไม่รู้สึกอะไรอีกเลย ทำการใส่สายออกซิเจน แล้วทำการผ่าตัด ใช้เวลาประมาณครึ่งชม. ก่อนจะดันที่ท้องสองครั้ง แล้วจากนั้น เราได้ยินเสียงลูกร้องวินาทีเเรก คือแบบโล่งมาก แล้วพยาบาลก็บอกว่า น้องออกมาแล้วนะคะ เพศหญิง สมบูรณ์แข็งแรงดี เดี๋ยวล้างตัวเสร็จจะพามาให้คุณแม่ดูนะคะ เราก็ยิ้มแล้วตอบว่าค่ะ พร้อมพยักหน้า สักประมาณ 5 นาทีเค้าเอาลูกมาให้ดูใกล้ๆ ตอนนั้นเมายา ยังเห็นไม่ชัดมึนๆ ได้จุ๊บลูกไปหนึ่งที ก่อนพยาบาลจะพาเด็กไปที่เนิร์สเซอรี่ และพาไปหาพ่อเค้าที่รออยู่ด้านนอก พอเย็บเเผลเสร็จ เค้าก็ย้ายไปที่ห้องพักฟื้นดูอาการ ให้นอนสอง ชม. ก่อนจะย้ายไปที่ห้องพักผู้ป่วย