บัตรเติมเงินโทรศัพท์ คือ ของใช้ชนิดหนึ่งในยุคที่สมาร์ทโฟนหรือโทรศัพท์มือถือเริ่มเป็นที่นิยม ผู้ให้บริการสัญญาณค่ายต่าง ๆ มีบริการทั้งแบบรายเดือน และ เติมเงิน ซึ่งหากใครใช้ระบบเติมเงิน จะต้องซื้อบัตรเติมเงินโทรศัพท์ในราคาต่าง ๆ มาเติมเงินให้กับเบอร์ที่ใช้อยู่ และมันก็มีเรื่องราวน่าสนใจที่หลายคนอาจจะมองข้ามไป ลักษณะของบัตรเติมเงินโทรศัพท์ในยุคที่ยังมีการผลิตเพื่อใช้งาน จะมีวัสดุการผลิตอยู่ 2 แบบคือ กระดาษ และ พลาสติก ซึ่งขนาดก็จะเท่ากับบัตรเครดิต บัตรเอทีเอ็ม มีสีสันสวยงาม เป็นได้ทั้งของใช้แล้วทิ้ง และ ของสะสม เรื่องราวบนบัตรเติมเงินโทรศัพท์ในแต่ละช่วงเวลาของการผลิตบัตรเติมเงินโทรศัพท์ จะมีความน่าสนใจ เพราะมันถือเป็นการโฆษณา การบอกเล่าเรื่องราว ผ่านรูปภาพที่อยู่บนบัตรเติมเงินไม่ว่าจะเป็น รูปภาพจากภาพยนตร์ดังที่เข้าฉายในขณะนั้น การออกแบบงานกราฟิก การโปรโมทร้านต่าง ๆ ผลงานศิลปินนักวาด ผลงานการประกวดภาพวาดนักเรียน ภาพถ่ายสถานที่สำคัญ สถานที่ท่องเที่ยว เป็นต้นหรือแม้แต่การบอกเล่าเรื่องราว ยุคสมัยต่าง ๆ เพราะบางค่ายโทรศัพท์มือถือ มีการนำรูปของเก่ามาพิมพ์ลงบนบัตรเติมเงิน หรือ การให้ความรู้ผ่านบัตรเติมเงินโทรศัพท์ เช่น สูตรคูณ คำในภาษาไทย รวมทั้งรูปนักร้องนักดนตรี ที่มีกระแสความนิยมในบ้านเราในช่วงเวลาขณะนั้น หรือ มาเปิดแสดงคอนเสิร์ต ก็จะมีการผลิตบัตรเติมเงินโทรศัพท์ในเวอร์ชั่นพิเศษออกมา (หากค่ายมือถือเป็นสปอนเซอร์) แม้แต่ตัวการ์ตูนดังที่เป็นอมตะอย่างโดราเอมอน ก็ยังถูกนำมาพิมพ์เป็นรูปภาพบนบัตรเติมเงินการเดินทางของบัตรเติมเงินโทรศัพท์ หลายคนเติมแล้วทิ้ง หลายคนเติมแล้วเก็บ แต่ไม่ใช่แค่ซื้อมาเติมเงินใส่โทรศัพท์แล้วเก็บ มีการจำหน่ายเป็นของสะสม มีการรวบรวมให้ครบชุด ซึ่งราคาในยุคนั้นถือว่าไม่แพงมากนัก รูปแบบธรรมดาใบละ 3-5 บาท หรือหากเป็นรูปพิเศษที่หายากก็จะเริ่มต้นที่ใบละ 20 บาท หรือมีการเก็บครบชุดราคาก็จะสูงขึ้นมาแต่ส่วนมาก็เริ่มต้นที่ 20 - 50 บาท บางชุดก็หลักร้อย แต่ก็ไม่เกินความสามารถของคนที่นิยมเก็บสะสมจะซื้อได้ แต่ในยุคนี้บัตรโทรศัพท์ หรือ บัตรเติมเงิน ในลักษณะนี้แทบจะไม่ค่อยมีให้เห็นกันแล้ว แต่ก็ยังหาได้ตามแหล่งขายของสะสมของเก่า เพราะในยุคนี้การเติมเงินโทรศัพท์ สามารถทำผ่านระบบออนไลน์ได้ง่ายสะดวก หรือบัตรเติมเงินในลักษณะอื่นก็จะมีขนาดที่เล็กลง เพื่อเป็นการประหยัดต้นทุนการผลิต นี่คือเรื่องราวของบัตรเติมเงินโทรศัพท์ ที่หลายคนลืมเลือนมันไปว่า ยุคหนึ่งบ้านเราเคยบัตรเติมเงินโทรศัพท์ในแบบต่าง ๆ ที่เล่าเรื่องราวผ่านของใช้ที่หลายคนมองข้ามไป หรือ มองว่ามันเป็นของเหลือใช้ เป็นขยะ แต่สำหรับเรามันคือศิลปะ เป็นของสะสมมีความทรงจำ เป็นของที่นำมาดัดแปลงใช้งานอย่างอื่นได้ เช่น เป็นที่คั่นหนังสือ เจาะรูทำเป็นพวงกุญแจ เป็นต้น เพิ่มเติมท้ายเรื่อง บัตรเติมเงินโทรศัพท์ ที่ผู้เขียนเก็บไว้รูปนี้ เป็นการพิมพ์งานศิลปะของ อ.ถวัลย์ ดัชนี ศิลปปินแห่งชาติ (เสียชีวิตไปแล้ว) ซึ่งจำไม่ได้ว่าซื้อมาปีไหนเพราะเก็บไว้นานมากมีการผลิตออกมาเป็นชุด แต่ผู้เขียนมีเหลืออยู่เพียงใบเดียว เป็นของสะสมที่มีค่าทางจิตใจ ซึ่งผู้เขียนชอบงานของ อ.ถวัลย์ ดัชนี และชีวิตนี้คงไม่มีปัญญาซื้อภาพวาดท่านแน่ ๆ การมีบัตรเติมเงินโทรศัพท์ ที่เป็นงานวาดของท่าน ถือว่าเป็นการเผยแพร่งานท่านให้คนที่ชอบศิลปะ ชอบงานของท่านได้หาสะสมแทนภาพวาดของจริง ซึ่งมันมีคุณค่าทางจิตใจ