อื่นๆ
เมื่อเพื่อนเจอผี
เรื่องเล่าชวนผวานี้เกิดขึ้นเมื่อตอนเรียนอยู่ปีสามที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง จำได้ว่าตอนนั้นมีงานนิทรรศการที่ชั้นปีต้องรับผิดชอบ ทุกคนในเอกเดียวกันต้องช่วยกันจัดนิทรรศการอยู่เกือบหนึ่งสัปดาห์ แทบจะทุกวันหลังจากเลิกเรียนก็ต้องมารวมตัวกันเพื่อจัดทำสิ่งต่าง ๆ เพื่อเตรียมงาน มีหลายครั้งที่อยู่กันจนถึงดึกดื่นหรืออยู่จนเวลาล่วงเลยไปถึงเวลาของอีกวันก็บ่อยครั้งเลยทีเดียว
มหาวิทยาลัยตอนกลางคืนนั้นน่ากลัวและมีประวัติหรือเรื่องเล่าลือเหมือนกับหลาย ๆ มหาวิทยาลัย นอกจากตึกที่เรากับเพื่อน ๆ ช่วยกันจัดอุปกรณ์และตกแต่งสถานที่แล้ว ตึกรอบข้างเมื่อไม่มีคนใช้งานก็พากันปิดไฟมืดครึ้มกันไปหมดและพาให้จินตนาการถึงสิ่งน่ากลัวได้ไม่หยุดหย่อน
แน่นอนว่าเมื่อต้องทำงานก็ย่อมมีความรู้สึกเหนื่อยและหิว ตอนนั้นจำได้ว่าเป็นเวลาเกือบจะสี่ทุ่ม เรากับเพื่อนอีกสามคนตัดสินใจเดินออกจากตึกที่จัดนิทรรศการเพื่อเดินไปโรงอาหารที่อยู่อีกฝั่ง ด้วยความที่เป็นเวลาดึกพอสมควรแม้จะมีไฟฟ้าเปิดให้ความสว่างตลอดเส้นทาง...แต่ความมืดย่อมมีชัยชนะเหนือกว่า อย่างหมู่ตึกที่อยู่ไกลออกไปบางแห่งก็ถูกความมืดปกคลุมจนดูน่ากลัว ไม่มีแสงไฟส่องสว่าง และไม่มีผู้คนเดินสัญจรไปมาให้เห็นแม้แต่น้อย
Advertisement
Advertisement
ขาไปทุกอย่างเรียบร้อยไม่มีปัญหา เรากับเพื่อนเดินไปพูดคุยไปอย่างสบายอารมณ์ แต่ขากลับหลังจากไปซื้อของกินที่โรงอาหารกลับมีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้น
เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มเกิดปวดท้องอยากเข้าห้องน้ำกะทันหัน ด้วยความที่ไม่ไหวแล้วและปวดมาได้สักระยะหนึ่ง เพื่อนจึงมองหาห้องน้ำที่ใกล้ที่สุดที่ยังคงเปิดให้ใช้อยู่โดยไม่รอไปถึงตึกที่จัดนิทรรศการ
ทุกคนตัดสินใจพากันไปเข้าห้องน้ำที่อาคารเรียนรวมที่ใกล้ที่สุด ที่ใต้อาคารยังมียามเฝ้าและแสงไฟที่เปิดอยู่ชั้นบนของตึก ทีแรกทุกคนจะพาเพื่อนไปเข้าห้องน้ำที่ใต้ตึกนั้นเองแต่กลับพบว่ามันปิดแล้ว เราและเพื่อนจึงตัดสินใจขึ้นไปใช้ห้องน้ำบนตึกแทน
ลิฟต์เป็นทางผ่านเดียวที่สามารถขึ้นไปยังชั้นบนของตึกได้เพราะบันไดนั้นถูกปิดทางขึ้นลงไปแล้ว เรากับเพื่อนขึ้นไปยังชั้นสองของตึกเรียนรวม ภายในตึกมีการเปิดไฟตามมุมต่าง ๆ แต่ก็มีบรรยากาศวังเวงน่ากลัวอยู่พอสมควร เพื่อนให้นามสมมุติว่าเอเดินไปเข้าห้องน้ำและมีเพื่อนอีกคนให้นามสมมุติว่าบีตามไปด้วย เรากับเพื่อนอีกคนก็ยืนรออยู่ข้างหน้าห้องน้ำ เวลาผ่านไปไม่นานเพื่อนทั้งสองคนก็เดินออกมา
Advertisement
Advertisement
ทั้งสองดูท่าทางปรกติดีจนกระทั่งพวกเราทั้งหมดเดินออกจากตึก
“แกก็ได้ยินใช่ปะ ?”
บีเอ่ยถามขึ้นมา เรากับเพื่อนที่ไม่ได้เข้าห้องน้ำก็รู้สึกสนใจ เอพยักหน้าและทำท่าทางลูบแขนไปมา ขนแขนของเอลุกชันจนเรากับเพื่อนคนอื่นเห็นได้อย่างชัดเจน
บีเล่าว่าตอนที่เข้าห้องน้ำไปพร้อมกับเอ ด้วยความที่บีปวดเบา ขณะที่กำลังทำธุระส่วนตัวอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงคนเข้าใช้ห้องน้ำทางซ้ายมือของตัวเอง ทีแรกก็ไม่ได้แปลกใจคิดว่าเป็นเพื่อนคนที่เหลือตามมาเข้าห้องน้ำด้วย ส่วนห้องทางขวามือก็เป็นเอที่เดินเข้าห้องน้ำไปพร้อมกัน
เมื่อบีทำธุระเสร็จก็เดินออกมาจากห้องน้ำ เห็นห้องน้ำที่ประตูปิดอยู่สองห้องก็ไม่ได้คิดอะไร เมื่อล้างมือเสร็จแล้วก็เดินออกมาจากห้องน้ำ...บีถึงกับชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าทั้งเราและเพื่อนอีกคนยืนคอยอยู่ข้างหน้า ตอนนั้นบีรู้สึกประหลาดใจแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา
Advertisement
Advertisement
ในขณะที่เอซึ่งปวดหนักเข้าห้องน้ำนานกว่า เอเล่าว่าเจอมาหนักกว่าบี เอเองก็ได้ยินว่ามีคนเดินมาเข้าห้องน้ำห้องถัดไปจากบีเหมือนกันและคิดว่าคงเป็นหนึ่งในเพื่อนที่มาด้วยกัน ขณะที่นั่งทำธุระอยู่นั้น เอก็ได้ยินเสียงคนเปิดน้ำล้างมือและเดินออกไปซึ่งเจ้าตัวก็คาดเดาว่าเป็นบีนั่นเอง...แต่เหตุการณ์น่ากลัวก็เกิดขึ้นเมื่อห้องน้ำห้องถัดไปก็ค่อย ๆ เกิดประตูออกมาเหมือนกัน
เอเห็นจากช่องข้างใต้ประตูที่เว้นว่างไว้ เท้าคู่นั้นสวมรองเท้าผ้าใบ จังหวะที่ค่อย ๆ เดินออกมาก็เดินปรกติดีแต่สักพักเท้าคู่นั้นก็ยกเขย่งและค่อย ๆ เดินคล้ายกับคนที่กำลังจะลอยขึ้น!
ปลายเท้าของคนปริศนาค่อย ๆ ลากและหันเหทิศทางมาทางห้องน้ำที่เอใช้อยู่ ตอนนั้นเอรู้แล้วว่าเจ้าของเท้าต้องไม่ใช่หนึ่งในเพื่อนของตัวเองและย่อมต้องไม่ใช่คนแน่ ๆ ไม่มีทางเลยที่คนปรกติธรรมดาที่ไหนจะเดินเขย่งปลายเท้า และบางครั้งเอก็เห็นด้วยว่าปลายเท้านั้นแทบจะไม่ติดพื้นเลยด้วยซ้ำ!
ตอนนั้นเอเล่าว่าทำอะไรไม่ถูก ไม่กล้าแม้กระทั่งส่งเสียงร้อง ได้แต่นั่งชะงักอยู่กับที่ ไอ้ที่ปวดอยู่ก็หายเป็นปลิดทิ้งมีแต่ความรู้สึกราวกับถูกแช่แข็งอยู่กับที่เท่านั้น ขณะที่สายตาจับจ้องอยู่ที่ปลายเท้าปริศนา ปลายเท้านั้นยังคงลากเลื่อนไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งผ่านหน้าห้องน้ำที่เอใช้อยู่ก่อนที่จะค่อย ๆ หายลับเข้าไปในห้องน้ำที่เกือบท้ายสุด
เสียงประตูปิดตามหลังดังปัง!
ตอนนั้นเอได้สติและรีบจัดการตัวเองลวก ๆ ก่อนจะรีบเดินออกมาโดยไม่มองกลับไปข้างหลัง เมื่อลงมาข้างล่างทั้งเอและบีจึงได้กล้าเปิดปากเล่าสิ่งที่เจอให้เพื่อนที่เหลือฟัง
เราและเพื่อนอีกคนชำเลืองมองไปทางอาคารเรียนรวมด้วยความรู้สึกขนลุก เงาเงื้อมของตึกสูงใหญ่ที่ดูวังเวงกลับดูน่ากลัวขึ้นไปอีกเท่าตัวเมื่อเพื่อนได้เล่าว่าเจอเหตุการณ์อะไรมา!
ภาพปก : Michal Jarmoluk จาก Pixabay
ความคิดเห็น