เพื่อนสมัยเด็กคนนี้ทำให้ฉันได้รู้

ฉันสังเกตเห็นมีพี่เลี้ยงหิ้วปิ่นโตมาให้เธอตอนมื้อกลางวันทุกวัน ทำให้เธอไม่ต้องทานอาหารโรงเรียน ฉันรู้สึกว่าเป็นความห่วงใยพิเศษจากครอบครัวเธอค่ะ ทำให้ฉันอยากรู้จักเธอให้มากขึ้นไปอีก จนวันหนึ่งฉันก็ได้รับความไว้วางใจจากเพื่อนหญิงคนนี้ เธอตอบรับให้ฉันไปเที่ยวบ้านของเธอค่ะ วันนั้นเป็นช่วงปิดเทอม ฉันไปบ้านเธอ ทำให้ฉันเห็นว่าครอบครัวของเธอซึ่งเป็นคนจีนนั้นขยันมากทีเดียว มีธุรกิจเป็นช่างเย็บหนังจะกระเป๋าหรือรองเท้า ฉันก็ชักจะจำไม่ได้ค่ะ แต่จำได้ว่าเห็นเขาเย็บหนังกัน เพื่อนหญิงคนนี้เธอไม่ได้เล่นซน หรืออยู่เฉย ๆ เหมือนเด็กทั่วไป ถ้าเป็นลูกคนไทย พ่อแม่ก็มักจะไม่ให้ลูกมายุ่งวุ่นวายเวลาพ่อแม่ทำงาน ให้นั่งเล่นอะไรอย่างสงบเรียบร้อย แต่สำหรับลูกคนจีน เขาฝึกลูกของเขาค่ะ ฉันเห็นเพื่อนหญิงคนนี้เธอฝึกงานฝีมือ ทำอะไรก็ได้ พ่อแม่ของเธอปล่อยเสรี แต่จัดอุปกรณ์มาให้ลูกสาว เธอมีพี่เลี้ยงคอยให้คำปรึกษา แต่เธออยากทำอะไร อยากประดิษฐ์อะไร เธอทำได้เลยค่ะ ระหว่างที่พ่อแม่เธอทำงานเย็บหนังนั้น เธอก็ประดิดประดอยทำชิ้นงานของเธอไปด้วย ฉันรู้สึกเป็นอะไรที่พิเศษมาก ลูกสาวเติบโตมาท่ามกลางธุรกิจครอบครัวที่ให้โอกาสเธอฝึกฝนตนเองตั้งแต่ยังเป็นเด็กเล็ก สิ่งนี้จะซึมซับเข้าสู่กระแสเลือดของเธอเรียกอย่างนี้ได้เลยทีเดียวค่ะ มันจะทำให้เธอคิดเป็น แก้ปัญหาเป็น และเติบโตขึ้นพร้อมกับธุรกิจที่พ่อกับแม่เธอสร้างขึ้นมา ฉันถือว่าเพื่อนหญิงคนนี้เกิดมาช่างโชคดีไม่เสียเวลากับสิ่งไร้สาระ ทุกเวลาทุกนาทีคือการฝึกฝน ไม่ฟุ้งเฟ้อ ทำอะไรได้ก็ทำใช้เอง ประหยัดเงินทองไม่รั่วไหล แม้แต่ค่าข้าวมื้อกลางวันก็กินอาหารปิ่นโตจากที่บ้าน