เด็กผู้หญิงคนนั้นคือใคร

หรือชายคนหนึ่งที่กระโดดลงมายืน ใช่ครับมันสูงมากเกินที่ใครจะโดดลงมายืน คนธรรมดาทำไม่ได้แน่ นอกจาก ผี มันเล่าปากต่อปากกันมานานจนตราบเท่าอายุของมัน(ปัจจุบันไม่มีแล้วต้นตาล) ขนาดผมในวัย18ไปข้บวินมอเตอร์ไซด์ไปส่งคน ตรงนั้นตอนกลางวัน "รู้ไหมไอ้หนุ่ม ไอ้ต้นตาล2ต้นนี่เมื่อก่อนมันมี3ต้นผีดุมากเลย" เเหม ไม่รู้มั้งลุง ผมเคยอยู่ตรงนี้เกิดตรงนี้เลยลุง555  แต่เรื่องของผมจริงๆมันไม่น่ากลัวเลย สวยๆใสๆดูใจดีในวัยพอจำความได้น่าจะ3-4 ขวบ พี่สาวใจดีที่ใส่ชุดนักเรียน คอซอง มายืนที่นอกบานหน้าต่างตอนค่ำๆแทบทุกวัน หลายๆครั้ง ก่อนนอน ปากที่คาบขวดนมอยู่ยิ้มปริให้เเกทุกครั้ง พี่สาวที่แสนดีมายืนส่องดูน้องชายตัวน้อย พี่เล็กตอนเป็นเด็กนักเรียนนั่นเอง  ผมเข้าใจอย่างนั้นมาตลอดเกือบ20ปี...จนวันหนึ่งจากปากพี่เล็กในวงข้าว แกเล่าเรื่องผีที่แกเจอสมัยตอนอยู่บ้านย่าหลังโรงเรียน เรื่องอีต้นตาล3ต้นอภิมหาวีรกรรมผีๆของมัน และเด็กผู้หญิงในชุดนักเรียนที่มายืนเกาะขอบหน้าต่างที่แกเห็นบ่อยมาก  หา ผมที่กำลังตักข้าวเข้าปากช้อนเเทบหลุดจากมือ ภาพเด็กผู้หญิงใส่ชุดนักเรียนผมสั้นติ่งหู ในความทรงจำ ขาวดำหน้าที่มองมาแบบเฉยเมย ตามองมาด้วยสายตาที่เย็นชา มันเหมือนรูปที่เขาไว้ตั้งหน้าศพเลย และๆๆ นั่นไม่ใช่พี่เล็กหรอ ผมเอ่ยปากถามด้วยความตกใจ   อ้าว เหน่งก็เห็นเหมือนกันหรอ? บ่อยเลยพี่ แต่นึกว่าเป็นพี่เล็ก  พี่อะไรล่ะ ผีน่ะสิ คนอะไรจะไปยืนตรงหน้าต่างนั่นได้ มันสูงมากเลยรู้ปล่าวจากพื้นดิน เอ็งไม่รู้สิ ยังเล็กอยู่ ... ครับผมไม่รู้เลย ไม่รู้ว่าเธอคนนั้นเป็น ผี...หลงคิดมาตั้งนาน พี่รักน้อง โถ่ถัง แล้วพี่เล็กรู้ไหมเธอคนนั้นเป็นใคร ?ไม่น่าถามเลยเรา พี่เล็กศิษย์เก่าพิบูลย์ตอนนั้น ก็บรรยาย ประวัติของเธอเลย เรื่อง เด็กเข้าห้องน้ำก่อนวันปิดเทอม ภารโรงไม่รู้ล็อคประตู จนวันเปิดเทอมมาเปิดดูพบ เธอตาย โถ่ พอๆๆ เลยไปหาขับรถดีกว่า ทุกโรงเรียนในกทม.เลยเรื่องนี้ นึกว่าจะรู้จริง พี่เล็กเอ๊ย 555