อื่นๆ
เจอ(ผี)กลางวันแสกๆ
เครดิตภาพโดย วชิรพงษ์
ครับ ตามชื่อเรื่อง เจอ(ผี)กลางวันแสกๆ..ยังไม่เท่าไหร่ สถานที่เกิดเหตุมันคือซอยอยู่เย็น หรือสาทรซอย1 ย่านธุรกิจรถติดทั้งวัน ไม่ซวยจริงๆทำไม่ได้เลยผม
ประมาณ 11โมงใกล้เที่ยง ณ.ออฟฟิตสถาปนิกแถวสุขุมวิท
"พี่เหน่งคะ งานด่วนค่ะรบกวนพี่หน่อยนะคะ ลูกค้ารออยู่ค่ะ"เป็นปกติของแก น้องเลขาเจี๊ยบอะไรก็ด่วนไปหมด55 พร้อมยื่นดิสก์เกตไฟล์งานให้กับแผ่นเเผนที่ที่ส่งแฟกซ์มา ครับในยุคนั้นยังไม่มีอินเตอร์เน็ต ไม่มีจีพีเอสนำทาง ผมคว้ากระเป๋าหนังใบสวยคู่กาย เดินไปหามอเตอร์ไซด์ที่จอดไว้หน้าออฟฟิต พลางยกแผนที่มาส่องดู
โอ พระเจ้า ตั้งแต่วิ่งงานแมสมาพึ่งพบเจอ มันเป็นเเผนที่ที่ละเอียดมาก มีบ้านเลขที่ข้างเคียงตลอดแถวเป็นเเนวยาว มีตู้โทรศัพย์สาธารณะ มีรถจอดอยู่พร้อมเลขทะเบียน หาไม่เจอก็ตาบอดและผม
Advertisement
Advertisement
ผมไปถึงก่อนเที่ยงนิดนึงซอยโล่งๆต้นไม้ครึ้มไปหมด ด้วยความรีบร้อนหิวข้าวเที่ยง ผมก็ไม่ได้สนใจรายละเอียดอะไรส่งๆเสร็จก็กลับกินข้าว
รั้วไม้ระแนงทำเว้าไปเป็นที่จอดรถได้ 2 คัน มีรถคันนึงวิ่งสวนออกไป เหลือเพียงคันเดียว ป้ายทะเบียนตรง โอเค จบ ผมเปิดประตูรั้วไม้เดินเข้าไป
"เอ่อคุณ...ปล่าวครับ?" อ่านชื่อที่หน้าซองเอกสารให้ชายคนนึง ยืนใส่หลอดไฟอยู่บนบันไดลิง แกก้มมองลงมา
"เจ้าของบ้านหรอครับ? ขับรถออกไปเมื่อกี้"
อ้าว! นัดเราจะรอแล้วขับรถสวนออกไปเฉยเลย
"งั้น มีใครรับแทนได้ไหมครับฝากเอาไว้ "
"พี่ขึ้นไปดูเลยครับว่ามีใครไหม"
ได้! ผมเดินขึ้นไปเลย
อาคารบ้านไม้ขนาดใหญ่ย่อมๆ บันไดไม้ข้างต้วอาคารเดินขึ้นไปทุกชั้น ประตูไม้ชั้น2ปิดอยู่ล็อคแม่กุญแจไว้ ผมเดินขึ้นชั้น3 ไม่มีกุญแจล็อค มียันต์เขียนเป็นภาษาอินเดียแปะทาบอยู่ อืม! ไม่แปลก ใกล้วัดแขกสีลม เจ้าของคงนับถืออยู่ ผมเคาะประตูเรียกดู
Advertisement
Advertisement
"ขอโทษครับ มาส่งเอกสารครับ"
ฮือ! เสียงคน
"ขอโทษครับ" ตึงๆๆโครม ปังๆๆเสียงเดินกระเเทกพื้นไม้ มากระเเทก ประตู ไปกระแทกเปิดปิดหน้าต่างรัวๆ เฮ้ย! ไม่ปกติเเละ นอนหลับอยู่คงโมโห หรือ อ้าว!แม่กุญแจเมื่อกี้ไม่มี เเปลว่าอะไร?ยิ่งยันต์ที่หน้าประตูก็หลอนมากเลย รูปเจ้าเเม่กาลีแลบลิ้นปลิ้นตา และทันไดนั้น
เสียง บันไดไม้ลั่นมีคนเดินขึ้นมาโล่งใจมีคนมาให้ถามและ ผมก้มลงไปมองจับราวบันได เสียงเดินขึ้นมาทางเดินมืดๆจนหลอดไฟสีส้มที่แขวนห้อยแขว่งตามเสียง แต่มันมีแค่นั้นจริงๆ
มีแต่เสียงไม่มีคน หรืออะไร เดินขึ้นมาเลย ขนหัวลุกซู่ ผมก้าวเดินไปข้างหน้าโดยอัตโนมัติ ประตูข้างหน้าสุดบันได เเสงสว่าง เสียงเดินไล่หลังมาให้วิ่งออกไป 2 ก้าวเองสติที่กลับมา มือคว้าที่วงกบขอบประตูทัน เสียงตะโกนมาจากข้างล่าง
"พี่เดี๋ยวตกลงมานะ ประตูมันไม่มี"เสียงชายคนข้างล่างตะโกนบอก เสียงเดินเงียบไปแล้ว ผมกลั้นใจเดินกลับลงไป
Advertisement
Advertisement
ผมไปหยุดยืนอยู่หน้าไอ้ช่างตัวแสบ "
"ใช่ ผมเจอคนข้างบน (ยังเชื่อว่าเป็นคน555)" "พี่อย่ามาหลอกผมสิ ผม2คนต้องทำงานกันค่ำเลยน่ะกว่าจะเสร็จ" "เจ้าของเขามาเร่งๆแล้วก็ไป แกจะเปิดเป็นร้านอาหาร" "บ้านร้างครับ ไม่มีคนอยู่หรอก"
ผมเดินถอยออกมาสำรวจดูรอบๆ บ้านต้นไม้รกครึ้มหญ้าขึ้นสููง บ้านไม้โบราณสูงตระง่านมีบันไดเดินขึ้นข้างๆ นึกถึงอาคารเรียนเก่าๆตามต่างจังหวัด หน้าต่างไม้ทุกบานรอบๆถูกปิดสนิท ผมออกมายืนอยู่ตู้โทรศัพย์ฝั่งตรงข้าม ถ้ามือถือมันถ่ายภาพได้เหมือนสมัยนี้ผมคงได้ภาพมาอวดเลขายืนยันความประหลาดของมัน พลันเสียงเรียกเข้าก็ดัง ปลายสาย "
"ถึงไหนแล้วคะรองานอยู่นะคะ"
"เออ ผมมาถึงแล้ว ก็รถคุณจอดอยู่ เลขทะเบียน"
"อ๋อ. คุณคะบ้านข้างๆค่ะ พอดีที่บ้านไม่มี่ที่จอดเลยไปจอดบ้านข้างๆค่ะ"
ขอบคุณ แล้วแผนที่คุณ...มันเขียนบ้านเลขที่บ้านข้างๆเพื่อ. อย่างว่านักออกแบบสถาปนิค วาดแผนที่ 555
ผมกลับออฟฟิตพร้อมเรื่องเล่าในสภาพเหม่อลอย แต่พอบอกว่าผีหลอกเลขา ก็บอก "หยุดๆเลย เจี้ยบอยู่ดึกพี่ กล้วค่ะออฟฟิตเราก็น่ากลัว"
พี่จ๊อดช่างเขียนแบบมายืนดูดบุหรี่กัน "ไงไปเอาอะไรมาหลอกเจี๊ยบล่ะเอ็ง ผีหรอ"555 "เบาๆหน่อยเหล้าน่ะ"555 เป็นงั้นไป
"ไม่ได้กิน"
ผมเก็บเรื่องที่เจอมาเกือบ20ปี ออกจากงานมาทำงานอยู่กับบ้านยิ่งหาคนคุยด้วยไม่มี เกือบลืมมันไปเลย
ผีมันไม่ได้ติดว่าที่ไหนเวลากลางคืนหรือกลางวัน แต่มันอยูู่ที่เราไปอยู่ในที่ๆของเขาต่างหาก ยังไงก็โดนเเบบผม ถ้าบังเอิญดวงไม่ดี...
สนุกสนานคืองานประจำ ขำๆคืองานเขียน นั่งเทียนจุดธูปสูบเหล้ากินบุหรี่ ให้ตายเถอะซาร่ามันจ๊อดมาก ปวดหัว
ความคิดเห็น
