อื่นๆ
เข้าค่ายลูกเสือที่โรงเรียนวัด
เครดิตภาพ: วชิรพงษ์
"ชั้นประถม 5 ประถม 6 ปีนี้ ลูกเสือสายสามัญ เนตรนารีเรา เข้าค่ายที่ไหนดีเอ่ย?" ครูเอ่ยถาม "สวนสยาม สวนสยาม !" เด็กๆ ส่งเสียงเชียร์กันอย่างตื่นเต้น "ข่าวดีของทุกคน! ในโรงเรียน วัด...ไงจ้า" เสียงครูตอบกลับมา โห่! เสียงโห่ อย่างผิดหวังของเด็กๆทุกคนครับ ผมเรียนโรงเรียนบ้านกัน การไปเข้าค่ายที่โรงเรียนวัดกัน มันคือฝันร้ายเลยล่ะ...
วัดในกรุงเทพฯ สมัยโบราณ สมัยที่เขาเดินทางกันทางเรือ หน้าวัดคือคลองท่าน้ำ หลังวัดคือป่าช้า พอปัจจุบันพอมีรถยนต์มาพร้อมกับถนน หลังวัดคือท่าน้ำ หน้าวัดที่เคยเป็นป่าช้า ไม่มีเเล้วเขาเลิกฝังศพไปใส่โกดังแทน แล้วที่ตรงนั้นก็มาถูกสร้างเป็นโรงเรียน...พวกเรารับรู้ดีจากคําบอกเล่าของผู้ใหญ่ น่าดีใจไหมล่ะเด็กๆ "โดนกันแน่.มึง..ซนซ่าส์กันนัก" เสียงตอบรับจากบรรดาผู้ปกครอง...
Advertisement
Advertisement
แก๊งซ่าส์ ป.5/3 ผม พากันพกพา นิมนต์พระเครื่องของผู้ปกครอง มาห้อยเต็มคอ ผีกลัวพระ มีพระไม่กลัวผี "ไม่เอาน่า นานนมขนาดนั้น ไปเกิดกันบ้างแล้วน่า" ผมปลอบใจเพื่อนๆ "ถ้ามีผีอยู่พวกเด็กโรงเรียนวัดโดนผีหักคอตายห่..หมดแล้ว"555 เงียบกริบ ไม่น่าพูดเลยกลัวกันขี้ขึ้นสมองหนักกว่าเดิมอีกเพื่อนๆผม...
กิจกรรมรอบกองไฟ ร้องเต้นเล่นเกมส์สนุกสนาน จบลงตอน 2 ทุ่ม ลูกเสือ เนตรนารี ทุกคนก็แยกย้ายกันไปอาบนํ้า เข้านอน ตามห้องชั้นที่พ่อแม่เสือหรือคุณครู จัดไว้ให้
ที่วัด คืนนี้มีหนังกลางแปลงมาฉาย งานศพ พวกเราจะนอนลงหรอเสียงดังตึมๆ "แอบหนีไปดูหนังกันดีกว่า" ไอ้เพื่อนหัวโจก เสนอแนะ ไม่ !ไม่รอช้า พวกเรา 5 ตัว เอ้ย! คน ค้นหาหยิบไฟฉาย มาได้ 1 กระบอก กําเงินใส่กระเป๋ากางเกง เสื่อที่ปูนอนเอาไปปูนั่งดู ชำนาญมากเรื่องโดดเรียน พร้อมสรรพ ไปกันเลย...
Advertisement
Advertisement
หลังโรงเรียนมีกำแพงติดวัด ปีนข้ามได้ไม่ยาก สกิลปีนป่ายของพวกเรานั้นน้องๆลิงจ๋ออยู่แล้ว โดดลงไปเจอโกดังฯ โถ่ถัง! มาสร้างไว้...แต่เราไม่ได้สนใจกลัวอะไร ไฟสว่างจ้าข้างหน้า แม่ค้ามากมาย ผู้คนเดินเที่ยวกันพลุกพล่าน เราเดินหาของกิน ไส้กรอกปิ้งลูกชิ้นทอด ขนมถังเเตก น้ำอัดลมใส่น้ำแข็ง หากินได้ที่ไหน ถ้าไม่ใช่งานวัด...
"คืนนี้มีฉายเรื่องอะไร?" ผมเอ่ยถาม
"ก็มี ผีลืมหลุม,ผีกัดอย่ากัดตอบ,บ้านผีปอบ,ผีแม่นาคพระโขนง" ไอ้เพื่อนที่วิ่งไปดูกล่องใส่ฟิล์มที่วางข้างๆเครื่องฉายตอบ
"โห! นี่ มันกะเอาให้คนดูหัวโกร๋น กันเลยมั้ง"ผมบ่นพึมพำในลำคอ
พอดูได้ไป 2 เรื่อง ยังไม่ถึงเรื่องสุดท้าย จากการเหนื่อยล้าจากกิจกรรมรอบกองไฟ พวกเราก็พากันหลับเป็นระนาวนอนเรียงกันเป็นปลาทูเค็มเลย...
มารู้สึกตัวอีกที เสียงหมาหอน อ่อยย.หมาไทยหอนจำโทนเสียงได้คีย์ Ebไมเนอร์ ไม่มีเหมือนใครในโลกนี้...เรื่องแม่นาคฯแน่ ผมพยุงร่างขึ้นมาขยี้ตา.....ว่างปล่าว หนังเลิกแล้ว ไม่มีผู้คน แม่ค้า จอหนัง ไม่มีอะไรเลย มีแต่ลานวัดโล่งๆมืดๆ เสียงหมาหอนก็หมาจริง ไม่มีสแตนอิน...ทั้ง 5 คนทยอยกันตื่น มาพบสภาพตัวเอง มองไปรอบๆแบบ งงๆ "เก็บกันไวจัง กลับกันเถอะพวกเรา" ผมหาข้อสรุปแบบง่ายๆแบบไม่น่ากลัว และเป็นไปได้
Advertisement
Advertisement
"ไฟฉายอยู่ที่ใครคนนั้นเดินนำ" น่าถีบมากพวกมันโยนมาให้ผมบนตัก ได้ !กลัวที่ไหน มีพระเป็นพวง...แต่ดันลืมหยิบเอามา.ทิ้งจำวัดอยู่ที่ห้องทั้งพวง..แง!!...
ผมพาพวกเพื่อนๆเดินย้อนกลับทางเก่ามืดๆ...โกดังเก็บศพ ข้างหน้าที่ต้องเดินผ่าน ลมเย็นอากาศหนาว แต่พวกเราเหงื่อเเตกซึมคิดดู ผ่านคืนนี้ไปได้ จะไม่หนีโรงเรียนอีกแล้ว เจ้าประคู้นน..ผมคิดในใจ ไอ้สี่ตัวข้างหลังมันเดินเกาะกลุ่มกันกลมหันมองซ้ายมองขวา เกิดรักกันขึ้นมากระทันหัน หมาก็พากันหอนระงม "ไม่หลับไม่นอน คึกกันนักจับตอนให้หมดไอ้หมาวัดพวกนี้"ผมบ่นพึมพำ พอถึงกำแพงพวกเราก็ปีนขึ้นพร้อมกัน ไม่มีใครยอมถูกทิ้งอยู่ข้างหลัง เป็นคนสุดท้ายหรอก โกดังเก็บศพ? ข้างๆ ไม่มองมันหรอกมันบั่นทอนสุขภาพจิต แต่ทันใดนั้น...
"สนุกกันไหม?" ...ไม่นะ!...เสียงผู้หญิงเย็นๆลอยตามลมแว่วๆมาจากข้างหลัง พวกเราที่นั่งยองๆอยู่บนกำแพง หันไปมองช้าๆ ตามที่มาของเสียง โรงเก็บศพมืดๆ มันปรากฏเงาดำๆของกลุ่มคน กําลังยืนจ้องมองมา ไม่รู้ถามใคร แต่เรารู้ว่าใครถาม กระโดดลงมาจากกำแพงได้ วิ่งกันสุดชีวิต เสียงหัวเราะเคล้าเสียงหมาหอนที่ไล่ตามหลังมา เราวิ่งพรวดเดียวถึงห้องพักเลย "กูอยากกลับบ้าน" เพื่อนเราคนนึง เอ่ยขึ้นมาทัังน้ำตาคลอ ..
ครับพวกเราได้กลับบ้านในวันรุ่งขึ้น ด้วยอาการไข้ขึ้นตัวร้อน และส่งไปนอนโรงพยาบาล อีก 3 คืน หมอบอกพวกเราแพ้อากาศเย็น เป็นไข้หวัดใหญ่ธรรมดา ฉีดยาก็หาย พวกเราหายกันแล้ว ไม่มีใครเอ่ยปากพูดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นคืนนั้นกันอีกเลย งานวัด หนังกลางแปลง ผู้คน บรรยากาศที่สนุกสนานคืนนั้น และกลุ่มคนกับเสียงผู้หญิงที่เราเห็นที่โกดังเก็บศพ มันเกิดขึ้นจริงๆไหม มันเหมือนฝันร้ายที่พวกเราอยากลืมมันต่างหาก...
1 ปีผ่านไป ครูยืนแถลงข่าว "งานเข้าค่ายลูกเสือ เนตรนารี ปีนี้ โรงเรียนจะจัดที่... ..สวนสยาม" เย้ !.. เด็กๆดีใจกันใหญ่ โดยเฉพาะพวกผม ยืนดีใจน้ำตาไหลคลอเบ้าเลย...
สนุกสนานคืองานประจำ ขำๆคืองานเขียน นั่งเทียนจุดธูปสูบเหล้ากินบุหรี่ ให้ตายเถอะซาร่ามันจ๊อดมาก ปวดหัว
ความคิดเห็น