ห้อง409

สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อว่าติ๊ก อายุ 33 ปี จะเล่าประสบการณ์ที่ชวนขนลุกของติ๊กให้เพื่อนๆได้อ่านกันค่ะ

เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อประมาณ 5 ปีที่แล้ว ติ๊กอาศัยอยู่คอนโดคนเดียว ประมาณ1ทุ่มจู่ๆติ๊กก็เกิดอาการปวดท้องมากจนไปหาหมอเองไม่ไหว ติ๊กจึงโทรหาพี่สาวให้มารับติ๊กไปโรงพยาบาล รอพี่สาวไม่เกิน20นาที พี่สาวมารับแล้วไปโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง ย่านลาดพร้าว  อยู่ไม่ไกลจากคอนโดที่ติ๊กอยู่  พอลงจากรถพี่สาวเรียกเวรเปลให้เอารถเข็นมาให้ติ๊กนั่ง แล้วพี่สาวแจ้งทางพี่พยาบาลว่าน้องสาวปวดท้องมากพี่พยาบาลจึงให้เวรเปล เข็นรถเข้าห้องฉุกเฉินหมอได้ทำการตรวจและวินิจฉัยว่า เป็นไส้ติ่งอักเสบ หมอจึงให้ติ๊กแอดมิด เพื่อรอผ่าตัดพี่สาวจึงไปทำเรื่องจองห้องพิเศษเดี่ยวให้ แต่วันนั้นห้องพิเศษเดี่ยวเต็มค่ะ เลยได้ห้องพิเศษ 2 คน ก็เลยตามนั้นค่ะ   สักพักเวรเปลและพี่พยาบาลได้เข็นติ๊กไปที่หน้าห้อง 409 แล้วก็พาติ๊กเข้าไปในห้อง เข้าไปมีอยู่ 2 เตียง มีเตียงข้างในใกล้ตรงหน้าต่าง และเตียงข้างนอกใกล้กับประตูและห้องน้ำ ติ๊กบอกพี่พยาบาลขออยู่เตียงข้างนอกนะคะ พี่พยาบาลก็พยักหน้าแล้วตอบว่าค่ะ  ติ๊กก็ขึ้นไปนอนบนเตียง พี่พยาบาลมาใส่สายน้ำเกลือให้ มาวัดความดัน วัดไข้ เดินเข้าเดินออกห้องตลอด จึงไม่ค่อยน่ากลัวเท่าไหร่ จึงบอกพี่สาวว่าไม่เป็นไรอยู่ได้ให้พี่สาวกลับบ้านไปดูแม่ด้วยเพราะแม่ไม่ค่อยสบาย หลังจากพี่สาวกลับไปแล้ว ติ๊กก็เล่นมือถือ เพื่อนมาเยี่ยมบ้าง พยาบาลเข้ามาวัดไข้ วัดความดัน เดินเข้าออกห้องตลอด ก็ยังดูครึกครื้น  พอถึงเวลาเพื่อนกลับไปหมด พี่พยาบาลให้ยากินก่อนนอน สักพักก็รู้สึกเหงาว้าเหว่เหมือนกัน นอนไปเพลินๆ เผลอหลับไปไม่รู้ตัว รู้สึกตัวอีกที ได้ยินเสียงคนผู้หญิงแก่ไล่ ไปๆๆๆ ออกไป ติ๊กลืมตามาไฟห้องมืด มีแค่ไฟตรงหน้าห้องน้ำที่เปิดคิดในใจว่าสงสัยพี่พยาบาลเห็นว่าติ๊กหลับเลยมาปิดให้  แต่ก็ยังได้ยินเสียงผู้หญิงคนแก่อยู่ไล่ไปๆๆๆออกไป แต่เสียงที่ได้ยินเหมือนอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่ ติ๊กก็รู้สึกเริ่มกลัวหยิบที่กดเรียกพยาบาลไว้ในมือ จากนั้นเริ่มมมองปลายเท้าก็ไม่มีอะไร หันมองทางขวาก็ไม่มีอะไรมีแต่โซฟา พอหันมามองทางซ้ายเท่านั้นแหละจ้า หน้าแทบจะชนกันเห็นเป็นยายแก่ๆกำลังไล่ติ๊กให้ไป ออกไปๆๆ ติ๊กก็กำลังจะร้องกรี๊ดแต่เสียงไม่มี สักพักยายคนนั้นบอกว่า มึงออกไป ออกไปจากเตียงกู เตียงของกู มึงออกไป ติ๊กพยายามจะกดกริ่งสัญญาณเรียกพี่พยาบาล แต่ตัวติ๊กมันขยับไม่ได้เลย