ศพสยอง

ตุ่นกับเต๋าเพิ่งแต่งงานได้ไม่นานนัก...ทั้งคู่อยากใช้ชีวิตร่วมกันโดยไม่ต้องพึ่งพาผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย จึงเริ่มมองๆ หาซื้อบ้านไว้เป็นสมบัติของตัวเองและลูกหลานในอนาคต แต่การหาซื้อบ้านสักหลังไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ด้วยสนนราคาที่สูงมาก ในแต่ละที่ที่ได้เดินทางไปดูกันมา ตุ่นกับเต๋าเลยเริ่มเบนเข็มไปสู่ชานเมือง อย่างน้อยมีรถเป็นพาหนะก็ไม่น่าลำบากเกินไปในการเดินทางของทั้งคู่

ชานเมืองในฤดูหนาว อากาศดีกว่าความแออัดในเมืองที่เผชิญกันอยู่ทุกวัน ตุ่นและเต๋ารู้สึกเช่นนั้น เมื่อขับรถเข้าไปในหมู่บ้านแห่งหนึ่งแถบชานเมือง เราเลือกหาซื้อบ้านที่เจ้าของประกาศขาย มากกว่าซื้อตรงกับโครงการ เพราะราคาจะถูกกว่าและการเจรจาจะไม่ยากจนเกินไป  เต๋าขับรถเข้าไปลึกจนสุดท้าย เพิ่งได้เจอป้ายแขวนหน้าบ้านเป็นหลังแรกในหมู่บ้านแห่งนั้นว่า "บ้านว่างให้เช่า"

"ผมว่า เรากลับกันก่อนเถอะตุ่น !"

แค่เอ่ยปากถาม เสียงประตูบ้านก็ปิดลงดังปัง ทั้งที่ไม่มีลมพัดแรงจากทางไหน เราสองคนเผลอเบียดตัวเข้าหากัน ใจคอไม่ดี อยากจะกลับออกไปมากกว่าเข้าไปดูบ้านนั่นแล้ว ถ้าไม่มีใครบางคนโผล่ออกมาจากประตูห้องนั่น

"เข้ามาดูในห้องก่อนได้ ไม่ชอบ ไม่เป็นไร"

เสียงนั้นไม่ผิดแน่ เสียงเยือกเย็นจับขั้วหัวใจ เสียงแหบแห้ง ที่เจ้าของเสียงเป็นลุงชรา ตัวสูงใหญ่ เขาอ้าปากจะปฏิเสธ จู่ๆ หันไปอีกที คุณตาเจ้าของเสียงก็หายไปทางไหนแล้วไม่รู้ มือของตุ่นและเต๋า เย็นเฉียบพอกัน เมื่อประตูห้องนอนเปิดกว้าง ตาของเราก็เบิกกว้างไม่ต่างกันด้วย นั่นมันอะไรกัน !

ในห้องนอนนั่น ปรากฎร่างของคุณตาเมื่อครู่ก่อน นอนร่างอืดเนื้อตัวปริแตก เลือดไหลซึมออกมาจากแนวปริแตก น้ำหนองสีเหลือง ไหลนองเต็มพื้นห้องไปหมด ที่หลอนไปกว่านั้น คือดวงตาเหลือกถลนออกมานอกเบ้าตา เส้นผมที่หงอกขาวหลุดร่วงไม่มีที่ยึด จนเต็มหมอนที่แกหนุนนอนเต็มไปหมด

"ผะ...ผีหลอก ตุ่น...เผ่นเถอะ !"

เราสองคนจูงมือกันออกวิ่ง ไม่สนเสียงเรียกจากด้านหลัง ไม่สนว่าจะต้องเผชิญอะไรจากด้านหน้า เราต่างรู้ว่า  เราต้องเอาตัวรอดออกไปจากบ้านหลังนี้อย่างปลอดภัยให้ได้ ไม่คิดเลยว่าจะได้มาเจอสภาพศพสยองแบบนี้  หรือว่านี่จะเป็นศพของเจ้าของบ้าน ที่แหนหวงบ้านจึงมาแสดงตนให้เห็น แบบนี้อย่าว่าแต่จะขายหรือให้เช่าเลย ต่อให้อยู่ฟรี ก็เห็นที่จะไม่เอาด้วยคนแน่ๆ เชียวครับ !

ภาพประกอบ: Jay Natt