วินาทีแห่งความสุขจากเด็ก ป.1

ในวันที่ทุกอย่างดูเหมือนจะรวดเร็วไปหมด

แต่เธอผู้นั้นกลับใช้สายตาและรอยยิ้มอันบริสุทธิ์หยุดผมให้ช้าลงโดยอัตโนมัติ...

ที่มา : pexels.com

ไม่มีการสื่อสารใด ๆ ผ่านคำพูด เธอทำสิ่งที่สร้างความสุขให้ตัวเองอย่างเงียบๆ สลับกับการหันมาส่งยิ้มให้ผมเป็นระยะๆ ส่วนผมก็ไม่มีคำพูดใดที่สื่อสารออกไปเช่นกัน เพราะผมเลือกที่จะใช้เวลาตรงนั้นเก็บเกี่ยวความสุขจากเธอคนนั้นให้ได้มากที่สุดก่อนวินาทีนั้นจะหมดไป...

ถ้าใครอ่านจบตรงนี้แค่นี้ คงมีความคิดว่า ผมมาเขียนอะไรก็ไม่รู้ที่ดูเหมือนการพร่ำเพ้อพรรณาถึงนางในฝันยังไงอย่างงั้น ใช่ไหมครับ!

เปล่าเลย....

คนที่ผมเขียนถึงคือ เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่ชื่อ น้ำหอม

น้ำหอมได้มอบวินาทีสุดมหัศจรรย์ที่เรียกว่า ความสุข และได้ให้ข้อคิดกับครูเช่นผมด้วยว่า

ความสุขที่แท้จริงไม่ได้มาจากการ 'หา' แต่ ความสุขที่แท้จริงมาจากการ 'สร้าง'

น้ำหอมไม่มีโทรศัพท์ ไม่มีไอแพด ไม่มีอินเทอร์เน็ต น้ำหอมไม่พยามวิ่งหาความสุขจากคนอื่น ๆ ให้ยุ่งยากมากเรื่อง แต่น้ำหอม เลือกใช้วิธีในการสร้างความสุขให้ตัวเองด้วยตัวเองอย่างง่าย เพียงแค่การวาดรูประบายสี(เงียบๆคนเดียว)

ที่มา : pexels.com

ณ ตอนนั้น ผมอาจไม่ได้สร้างวินาทีแห่งความสุขให้น้ำหอมมากนัก ซึ่งแตกต่างจากน้ำหอมที่สร้างความสุขให้คนเป็นครูอย่างผมได้มหาศาล

ผมตัดสินใจไม่บันทึกภาพของน้ำหอมเอาไว้ เพราะผมคิดว่า ผมอยากมองน้ำหอมด้วยสายตาของผมจริง ๆ และจดจำวันเวลานี้ไว้ ในความทรงจำของผมมากกว่า และ ผมมั่นใจว่า ทุกครั้งที่ผมคิดถึงน้ำหอม คิดถึงเรื่องราวในวันที่ผ่านมา สิ่งนั้นจะทำให้ผมรับรู้และเข้าใจว่า

ความสุขที่แท้จริง ไม่ใช่การ 'หา' แต่ความสุขที่แท้จริง และยั่งยืนมาจากการ 'สร้าง' มันขึ้นมาด้วยตัวเอง

ขอบคุณ...น้ำหอม

ขอบคุณ...ช่วงเวลาดี ๆ

ภาพหน้าปก : pexels.com