พยาบาลสองชั้น

ณ โรงเรียนประจำแห่งหนึ่งใจกลางกรุงเทพมหานคร สมัยสงครามโลกเคยถูกใช้เป็นโรงพยาบาลรองรับคนเจ็บมากมาย ผ่านไปเป็นร้อยปีแน่นอนว่าก็ต้องมีตำนานเล่าขาน

ในห้องนอนกว้างที่มีเตียงสองชั้นอัดแน่นเรียงรายกันเป็นแถว ในคืนที่นักเรียนต่างหลับใหล มีเพียงเสียงแอร์เบาๆ และความหนาวโชยมา เด็กคนหนึ่งที่นอนชั้นบนสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะปวดฉี่ หนาวสั่นอยู่ใต้ผ้าห่มแต่ก็ต้องรวบรวมความกล้าลุกออกมา ปีนบันไดที่อยู่ปลายเตียงลงไปด้านล่าง แล้ววิ่งไปเข้าห้องน้ำ

เมื่อไปถึงห้องส้วมเล็กๆ ก็รีบเปิดไฟแล้วปิดประตูทำธุระจนเสร็จ ตอนเดินกลับไปที่เตียงต้องผ่านทางเดินที่มีแถวของเตียงสองชั้นขนาบสองข้าง ดูมืดไปหมด พยายามไม่มองด้านข้าง ด้านบน แค่เดินก้มหน้าก้มตาไปให้ถึงเตียงเท่านั้น

เมื่อไปถึงเตียง ไม่รอช้า ปีนบันไดขึ้นไป แต่แล้วก็ต้องหยุดคาอยู่ที่บันได มือกำราวบันไดเหล็กที่เย็นเฉียบไว้แน่น ทุกอย่างเงียบสงัดจนได้ยินแต่เสียงลมหายใจตัวเอง ในหัวบอกว่าอย่าหันไป แต่แล้วก็มีลมเย็นระลอกใหญ่โฉบผ่านคอ จากขาที่ก้าวไม่ออก ก็รีบพุ่งตัวเข้าผ้าห่ม กลับมาขดตัวที่เตียง ตอนนี้รู้สึกปลอดภัยขึ้นที่มีผ้าห่ม ก็เหลือบตาออกมาจากผ้าห่ม ก็เห็นทางเดินที่เดินมาเมื่อกี้ เพราะเป็นเตียงชั้นบน ริมสุดของแถว ก็จะโล่งๆ หน่อย สุดทางเดินก็จะเป็นประตูกระจกติดฟิล์มมืดๆ