อื่นๆ

บางเวลาของการสอน

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
บางเวลาของการสอน

https://pixabay.com/photos/florist-spring-greeting-thank-you-4961837/ที่มา : pixabay

สมัยที่ผมบวชอยู่ที่วัดใกล้บ้าน หลวงพี่รูปหนึ่งเคยถามเพื่อสอนผมว่า

"รู้ไหมหน้าที่สำคัญของพระที่ต้องทำทุกวันมีอะไรบ้าง"

"และถ้าไม่ทำ...อาจรู้สึกว่าตนเองหมดจากความเป็นพระ"

ผมก็ได้แต่ทำหน้างง อย่าว่าแต่หน้าเลย จิตใจ ความคิด ก็ไม่ต่างกัน ด้วยความอยากรู้ อยากฟัง ผมจึงบอกหลวงพี่ไปตามตรงว่า

"ไม่รู้ครับ..."

"แล้วอยากรู้หรือเปล่า"

"รอฟังคำตอบอยู่ครับ" ในวินาทีนั้น...ผมและพระบวชใหม่ อีกสองสามรูปต่างเงี่ยหูและเปิดใจ รอฟังคำตอบกันอย่างใจจดจ่อ

"บิณฑบาตรตอนเช้า กับ กวาดใบไม้" คำตอบนั่นเรียบง่าย ไม่ซับซ้อน แต่แฝงไปด้วยข้อคิด ผมเชื่อว่าเวลานั้น พระบวชใหม่ทุกรูป ต่างก็ไม่เข้าใจกระจ่างชัด แต่ไม่มีใครเอ่ยถามต่อว่า ทำไมหรือเพราะอะไร

แต่มาในวันนี้ ในช่วงที่หยุดอยู่บ้านนานกว่าปกติ ภายใต้สถานการณ์ไม่ปกติ ในวันเวลาผ่านไปเชื่องช้าราวกับหอยทากป่วย ผมกลับนึกถึงคำสอนนั้น เท่านั้นยังไม่พอ ผมยังนำคำสอนของหลวงพี่ มาเทียบเคียงกับความเป็นครู (ในช่วงเวลานี้) หรือมาสำรวจหน้าที่ของตนเองในการเป็นครู

Advertisement

Advertisement

คำถามที่ชวนคิดเล่น ๆ แบบไม่มีคำตอบถูกผิด คิดเพื่อรับรู้ คิดเพื่อสำรวจ คิดเพื่อรู้สึก

เราจะพ้นจากความเป็นครูไปหรือเปล่า?

จิตวิญญาณเราจะมอดไหม้หรือเปล่า?

ใช่ครับ, สิ่งที่ผมกล่าวถึงด้วยคำอธิบายที่ยืดยาว สรุปสั้น ๆ ได้เพียงแค่คำว่า 'สอน' คำสั้น ๆ แต่กินความหมายลึกซึ้ง ไม่ว่าจะได้สอนมาก สอนน้อย สอนดี สอนแย่ หรือสอนเป็นอย่างไร ก็ยังดีกว่าไม่ได้สอน...จริงไหมครับ?

https://pixabay.com/photos/four-leaf-clover-road-green-3336774/ที่มา : pixabay

อะไรที่ว่าแน่นอน มันก็ไม่แน่นอนแล้วตอนนี้ อะไรที่ว่ามั่นคง ก็สั่นคลอนได้ในตอนนี้ อะไรที่เคยคิดว่าน่าเบื่อ กลับโหยหาอย่างสุดหัวใจ เสียงเจื้อยแจ้วที่เคยรำคาญหู กลับอยากได้ยินมันซ้ำ ๆ ขี้มูก น้ำหู น้ำตา น้ำลายที่เคยยี้ กลับดูเป็นเรื่องเล็กในตอนนี้ ความไม่ปกติในวันวานที่ผ่านมา กลับต้องการมันมากที่สุดในตอนนี้ ความเหนื่อยหน่ายระอาบางเวลาที่พบเจอ กลับอยากเจอหน้าและอยากอยู่ใกล้

Advertisement

Advertisement

นี่แหละที่เขาบอกว่า มนุษย์จะเห็นค่าของสิ่งใด ก็ต่อเมื่อสูญเสียไป

เราจะคิดถึงคนที่สำคัญ วันที่ต้องห่างกันไกล (ใช่,มันคือเนื้อเพลง)

ครูจะคิดถึงการสอน เมื่อไม่ได้สอน

ครูจะคิดถึงโรงเรียน วันที่ไม่ได้ไป

ครูจะคิดถึงลูกศิษย์ วันที่ไม่ได้เจอ

การสอนออนไลน์ การสอนผ่านไลน์ การสอนผ่านเฟซ การสอนผ่านซูม การสอนผ่านเว็บ การสอนที่เปลี่ยนไป ก็ไม่เท่ากับสอน ที่ได้เห็นหน้าคร่าตากันจริง ๆ และไม่มีวันเทียบเท่ากับ 'การสอนผ่านหัวใจที่แท้จริง'

ช่าย! หลายคนอาจบอกว่า มันดูเพ้อ ๆ ฟุ้ง ๆ แต่ถ้าเรารู้สึก นึกถึงการสอนที่มาจากหัวใจจริง ๆ เราจะสัมผัสมันได้ไม่ต่างกัน... แม้วันนี้ วันหน้า วันพรุ่งนี้ วันไหน ๆ ที่ไม่มีใครรู้ว่า อะไรจะเปลี่ยนไปอีก หากการสอน จำเป็นจะต้องเปลี่ยนไปชั่วคราว อย่างไม่รู้ว่า ชั่วคราวคือเท่าไร?

แต่เชื่อเหมือนกันอย่างหนึ่งไหมว่า หัวใจของคนเป็นครูที่อยากสอน อยากทำหน้าที่ครู อยากขูดเกลาจิตวิญญาณ ก็ยังคงแน่วแน่ในปณิธานของความเป็นครู

Advertisement

Advertisement

ครูใหญ่วิเชียร์ ไชยบัง เคยบอกว่าไว้ว่า มีเพียงมนุษย์เท่านั้นที่สอนความเป็นมนุษย์ได้

https://pixabay.com/photos/grass-pavement-brick-poetry-stone-1913167/

ที่มา : pixabay

ใช่ครับ, ผมเห็นด้วยทุกตัวอักษรเลย ทว่าวันนี้โลกเปลี่ยน สถานการณ์เปลี่ยน เราเองในฐานะครูก็คงต้อง 'ปรับ' ไปจนถึง 'เปลี่ยน'

ถึงแม้วันนี้ครูอาจ ไม่ได้เจอหน้า เจอตัว รับรู้ความรู้สึกกัน ผ่านแววตา ทะลุไปจนถึงม่านหัวใจ แต่ถ้าครูมีหัวใจที่รักการสอนจริง ๆ เราทุกคนที่คนเป็นครู คงไม่ยอมแพ้ ต่อการเปลี่ยนแปลงนี้หรอก...ใช่ไหม?

การเปลี่ยนแปลงที่มาถึงแล้วหรือกำลังจะมาถึงนี่แหละ

จะเป็นครูสอนครูได้เป็นอย่างดี

ถึงเวลาหรือยัง?

ได้เวลาเตรียมตัว?

พร้อมเปิดใจกันหรือยัง?

การเปลี่ยนแปลงครั้งนี้ไม่รู้จะจบตรงไหน แต่ที่รู้ ๆ คือ เริ่มต้นได้จากหัวใจของครูทุกคน

ภาพปก : pixabay

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์