ชีวิตจริงไร้กระบวนท่า

เพราะชีวิตจริงนั้นแสนจะไร้กระบวนท่า ปัญหาของแต่ละคนนั้นล้วนแต่ปัจเจก จะแก้ปัญหายังไง จะแก้ไขด้วยอะไร จะเอาชนะด้วยวิธีไหน ไม่มีใครสามารถบอกวิธีการที่ถูกต้องแบบ 100 % ให้เราได้ มีเพียงแค่การทดลอง ผิดพลาด เรียนรู้ ปรับปรุง แก้ไข และทดลองซ้ำเท่านั้นถึงรู้ว่า อะไรถูก อะไรผิด อะไรเหมาะสม อะไรไม่เหมาะสม

แน่นอนว่าการเรียนรู้จากผู้อื่นเป็นเรื่องที่ดีอย่างไม่ต้องสงสัย เพราะเป็นเส้นทางลัดและไม่ต้องเจ็บตัวจากการทำพลาดมากนัก แต่การลอกเลียนแบบวิธีการมาเลยทั้งดุ้นโดยไม่มีการประยุกต์ให้เข้ากับตัวเราเลย ก็เหมือนกับการยืมเสื้อคนอื่นมาใส่ ที่ต่อให้ใส่ได้แต่ก็ไม่สบาย ไม่พอดีตัวเหมือนเสื้อที่เราได้ลองและซื้อมาใส่เอง

การหารูปแบบ หาวิธีการ หากระบวนท่าของตัวเองนั้น ทุกคนต้องผ่านการตกตะกอนทางความคิด ผ่านประสบการณ์ลองผิด ลองถูกอย่างมหาศาลเท่านั้นถึงจะตกผลึกกลายวิธีการของเราเอง จนทำให้การไร้รูปแบบกลายเป็นรูปแบบเฉพาะตัว จนสุดท้ายกลายเป็นกระบวนท่าเฉพาะตัวของเราเองได้ในที่สุด.