คืนที่สาม วันที่รู้ตัว

บีและพี่ชาย ซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องที่สนิทกันราวกับเป็นพี่น้องแท้ๆ เป็นคนเพชรบุรี เข้ามาเรียนและทำงานในกรุงเทพฯ แต่พักอยู่กันคนละที่ซึ่งติดต่อกันสม่ำเสมอทางโทรศัพท์ ทุก ๆ ปีตามธรรมเนียมในครอบครัวจะนัดกันทุกปีใหม่เพื่อทำบุญบ้าน อุทิศส่วนกุศลให้กับญาติผู้ล่วงลับไปแล้ว และเฉลิมฉลองวันขึ้นปีใหม่ร่วมกันในครอบครัวและบี กับพี่ชายมักจะกลับบ้านด้วยกัน และเมื่อหมดวันลาก็จะขึ้นมากรุงเทพฯ พร้อมกันทุกปี

แต่เหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้นก่อนไม่ถึง 2 สัปดาห์ก่อนปีใหม่พี่ชายบีประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ เสียชีวิตทันที ณ ที่เกิดเหตุ ทางเจ้าหน้าที่ติดต่อไปที่บ้านต่างจังหวัด ป้าซึ่งเป็นแม่ของพี่ชายได้โทรหาบี บอกเรื่องทั้งหมดตามที่ได้รับข้อมูลมา พร้อมกับขอร้องบีช่วยดำเนินการในเรื่องต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องเนื่องจากอยู่ใกล้ที่สุด บีจึงเดินทางไปที่โรงพยาบาลเพื่อยืนยันดังนั้นบีที่เป็นคนที่ไปดูว่าเป็นพี่ชายจริง

หลังจากเสร็จพิธีที่บ้านเพชรบุรี บีก็กลับมาทำงานตามปกติที่กรุงเทพ และได้แวะไปห้องพี่ชายเพื่อเก็บของอีกบางส่วน โดยมียามรักษาความปลอดภัยของตึก เล่าให้ฟังว่าช่วง 2 วันแรกที่ชายชายเสียไปนั้น ยังมีคนที่ไม่ทราบเรื่องเห็นพี่ชายเดินไปมาอยู่เหมือนปกติที่เคยทำ คนห้องข้างล่างยังเห็นไฟในห้องพี่ชายเปิด บ้างก็เห็นเดินมารดน้ำต้นไม้ ห้องข้างล่างตรงกันกับห้องของพี่ชายยังได้ยินเสียงคนเดินไปมาในห้องในช่วงเวลา 3-4 ทุ่มเหมือนกิจวัตรประจำวันที่พี่ชายเคยทำสมัยยังมีชีวิตอยู่

หลังจากนั้นช่วงปีใหม่บีได้กลับไปที่บ้านอีกครั้ง ได้ไปคุยกับแม่ของพี่ชาย และยาย ยายมักจะเล่าให้ฟังว่า รู้สึกว่าพี่ชายมาอยุ่ใกล้ ๆ มาคอยดูแลบีบนวดให้ยายอยู่เสมอ พี่ชายยังไม่ได้ไปไหนไกล..