โดยส่วนตัวเป็นคนที่รักสุขภาพ และชื่นชอบการออกกำลังกาย แต่ด้วยอายุที่มากขึ้น ครั้นจะให้เราไปกระโดดโลดเต้นในคลาสที่ฟิตเนส ก็ไม่ไหวอะนะ สงสารสังขารตัวเอง เลยต้องหาทางเลือกใหม่....โยคะก็เป็นตัวเลือกที่มีความเป็นไปได้มากที่สุด ในที่สุดเราก็ไปสมัครที่สตูโยคะใกล้ที่ทำงานเลยจ้า ละแล้วก็ได้เวลาเล่นคลาสแรก... เด็กใหม่เข้าคลาส....ตื่นเต้นๆ บรรยากาศในคลาส ก็จะเงียบๆหน่อย มีเสียงคุยจุ๊กจิ๊กกันเบาๆ รอครูมาสอน ผนังด้านหน้าห้องบางสตูก็ติดกระจกทั้งผนัง เพื่อให้ผู้ฝึกได้ดูตัวเองเวลาอยู่ในท่า ...อยู่ๆทั้งห้องเงียบก็กริ๊บ!!! อ๋อ..ครูมา ครูเกริ่นอะไรนิดหน่อยเกี่ยวกับคลาสที่เราจะฝึกในวันนี้ แล้วเปิดคลาสด้วยการนั่งสมาธิ ให้เราพร้อมสำหรับการฝึก.....เริ่มด้วยการวอร์ม ยืดเส้นยืดสายเตรียมความพร้อมให้ร่างกายก่อนที่จะฝึกอย่างจริงจัง ครูทำท่าให้ดูบ้าง บอกแต่ชื่อท่าให้เราทำเองบ้าง ส่วนมากจะบอกชื่อท่า... เอาหละสิ!!! แล้วเด็กใหม่อย่างเราจะทำตามได้หรอ ชื่อท่าอะไรก็ไม่รู้จัก มือวางตรงไหน ขาทำยังไง งงเลยจ้า ทำไปแอบมองเพื่อนข้างๆไป ทำทันบ้างไม่ทันบ้าง ก็ทำไปเท่าที่ได้ บางท่าครูให้ค้าง 5 ลมหายใจ เราเองก็ช่วยนับในใจ ให้มันจบเร็วๆ... ทรมานเหลือเกิน ไม่ไหวแล้ว ขาสั่นไปหมด หลังจากเสร็จจากกลุ่มท่ายืน ก็ต่อด้วย ท่านั่ง และ ท่านอน ช่วงนี้มันคือสวรรค์เลย เหนื่อยน้อยกว่าท่ายืนเยอะ เหมือนได้พักกลายๆ... เห้อ จบซะที 1 ชั่วโมงแห่งความทรมาน ท่าสุดท้ายคือ ท่าศพ ( ท่านอนหงาย ) ให้ความรู้สึกว่า ได้พักอย่างแท้จริง สบายจนเกือบจะหลับเลยจริงๆ หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า รู้สึกตัวเบาๆ แต่หนักในหัว รู้สึกนอยด์...คิดวนไปวนมาว่า จะไหวหรอ ท่าอะไรก็ไม่รู้จัก ตามไม่ทัน ทำไปก็ไม่รู้ว่าถูกมั้ย ก้มเอามือแตะเท้าก็ก้มไม่ลง อย่าถามว่าเอามือแตะเท้าถึงมั้ย… บอกเลยว่า ก้มถึงแค่เข่า...สุดตัวแล้ว ตึงไปหมดทุกส่วนสัด ยิ่งนอยด์หนัก...เมื่อวันรุ่งขึ้นแค่ขยับตัวตื่นยังร้าวไปทั้งร่าง ระบมไปหมด บ่นให้เพื่อนฟังทุกคนบอก ...โอ๊ยดี แสดงว่ากล้ามเนื้อได้ใช้งาน แบบนี้มันต้องซ้ำ...หรอ ไม่ไหวม้าง เดินยังลำบากจะให้ไปซ้ำ โนว์เวย์..... ตอนนี้ อย่าว่าแต่ไปซ้ำ ใจคิดข้ามช็อตเลยว่าจะไม่ไปอีกแล้ว แต่เสียดายเงินค่าสมาชิกที่จ่ายไป หลังจากพักไป 2 วัน เอาวะ...ลองดูอีกครั้ง ครั้งนี้มีโอกาสคุยกับเพื่อนร่วมคลาส ทุกคนให้กำลังใจ และบอกว่าเค้าเองก็ผ่านจุดที่ตึงไปหมดทั้งร่างมาเหมือนกัน .... หลังจากวันนั้นจนถึงวันนี้ ก็เข้าปีที่ 4 แล้วที่ฝึกโยคะมาอย่างต่อเนื่อง อยากให้กำลังใจผู้ฝึกใหม่ว่า ให้มีความอดทน และ ความสม่ำเสมอ แล้วเราก็ค้นพบว่า ร่างกายเรามีความมหัศจรรย์มากจริงๆ เราสามารถเอาชนะ อะไรที่ว่า “ทำไม่ได้หรอก” “ไม่มีทางหรอก มันเกินความสามารถ”... จะไปต่อ หรือ พอเท่านี้ ?? ...อยู่ที่เราเป็นคนตัดสินใจ แต่ขอให้เราได้ลองทำให้เต็มที่ก่อน ชอบ ไม่ชอบ ค่อยมาว่ากัน แต่เชื่อเถอะ ถ้าเราชอบ เราจะทำมันทุกวันอย่างมีความสุข ทำบ่อยๆ มันจะค่อยๆพัฒนา แล้ววันนึงเราจะทำได้เอง... ลองดูนะคะ เครดิตภาพ - https://www.facebook.com/roots8yoga/photos/3343140402373081 เครดิตภาพ - https://www.facebook.com/roots8yoga/photos/3639116116108840 เครดิตภาพ - https://www.facebook.com/roots8yoga/photos/3149752521711871