ช่วงสองปีที่ผ่านมาร้านเช่าหนังสือแถวบ้านผมปิดตัวลงหมดสิ้น ทำให้ในปีถัดมาผมเกิดนิสัยซื้อการ์ตูนอ่านแบบไม่คิดหน้าคิดหลังเยอะขึ้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ตามอ่านอยู่แล้วหรือเป็นเรื่องที่มาใหม่ ผมกระหน่ำซื้อแบบไม่สนใจว่าเรื่องนั้นจะสนุกไหม การ์ตูนเรื่องนี้เป็นอีกหนึ่งเรื่องนั้นที่ผมซื้อในช่วงเวลาดังกล่าวล้างบางสัตว์อสูรเป็นเรื่องราวของโลกในยุคที่การเดินทางยังใช้รถไฟ ม้าลากเกวียนและคนชุมนุมในบาร์เหล้า เป็นประเทศจำลองของฝั่งตะวันตก มีสงครามระหว่างฝั่งเหนือกับใต้ที่ยื้อเยื้อมานาน ฝั่งเหนือมีกำลังที่ด้อยกว่าจึงใช้เทคโนโลยีต้องห้าม ดัดแปลงทหารในกองกำลังของตนให้มีพลังมหาศาล พวกเขาเหล่านั้นถูกเรียกนามว่าทหารจำลองเทพ ทว่าหลังสงครามสงบพวกเขาเหล่านั้นกลับถูกสังคมรังเกียจด้วยพลังและรูปลักษณ์ที่เกินกว่าจะเรียกว่ามนุษย์ จึงถูกผู้คนเรียกขานใหม่ว่าเป็นพวกสัตว์อสูรแทน เวลาผ่านไปหลายปีเด็กสาวชื่อแนนซี่ ชาล บันครอฟต์ ออกตามล่าหาชายในชุดเสื้อโค้ทสีขาวเพื่อล้างแค้นให้กับพ่อที่เป็นหนึ่งในเหล่าสัตว์อสูรซึ่งถูกชายคนดังกล่าวฆ่าตาย เธอพบเขาก่อนจะยิงทิ้งอย่างไม่ปรานี ทว่าเขาไม่ตายและโน้มน้าวชาลให้ติดตามตนไปเพื่อที่จะได้รู้เบื้องลึกเบื้องหลังของการกวาดล้างเหล่าสัตว์อสูรทั้งหลายว่ามีความจำเป็นมากแค่ไหนความจริงไอเดียของการ์ตูนเรื่องนี้จะมองว่าดีก็ได้นะครับ แต่ถามว่ามันแปลกใหม่ไหม ก็ไม่เพราะก่อนนี้ก็มีการ์ตูนอย่างเรื่องไททันที่เกี่ยวกับสัตว์ประหลาดยักษ์กินคนบุกถล่มเมือง จริงอยู่ว่ากับเรื่องนี้ไอเดียที่ว่าไม่ได้เหมือนกันแต่จะบอกว่าไม่คล้ายเลยก็ไม่ใช่ เพราะตอนอ่านมันก็ทำให้ผมนึกถึงการ์ตูนเรื่องไททันขึ้นมาจริง ๆแนวทางการเล่าเรื่องก็จะเป็นอย่างที่บอกเลยครับ ตัวนางเอกติดตามพระเอกที่อดีตคือนายกองของเหล่าทหารซึ่งกลายเป็นสัตว์อสูร เขาจำต้องไปทำภารกิจกวาดล้างสัตว์อสูรต่าง ๆ ก่อนฆ่าก็จะมีดราม่าชีวิตของสัตว์อสูรตัวนั้น โดยรูปแบบการเล่าเรื่องจะเป็นทำนองนี้ทุกตอนในเล่มแรก ดราม่าจะบอกว่าซาบซึ้งใจก็ไม่เชิง เหมือนบังคับให้ต้องคิดงั้นมากกว่าซึ่งแน่นอนว่าผมไม่อิน ด้วยจังหวะที่รวบรัดเร่งรีบในการเล่ามากไป ทุกอย่างจึงเร็วเกินกว่าจะรู้สึกอะไรตามในส่วนของการเร่งรีบดังกล่าวยังส่งผลกระทบต่อตัวละครหลักอีกด้วย อย่างตัวชาลที่เป็นนางเอกเริ่มแรกจิตใจเต็มไปด้วยความแค้น พอเจอพระเอกในร้านเหล้าก็ไม่สนสี่สนแปดอะไรใช้ปืนยิงช้างกระหน่ำรัวใส่พระเอกไม่ยั้ง พอพระเอกไม่ตายและไม่โกรธ (อะไรจะใจดีปานนี้) แถมยังชวนนางเอกไปร่วมหัวจมท้ายด้วยกันเพื่อให้เธอได้รับรู้ถึงภารกิจที่เขาทำว่าเป็นเช่นไร (ถ้าจะทำแบบนั้นไม่อธิบายไปเลยละว่าทำไมต้องฆ่าพ่อนางเอก นี่ไม่บอกแต่ชวนไปเดินทางเหมือนเดินตลาดเล่นเนี่ยนะ) ฟากนางเอกอยู่ ๆ ก็ตอบตกลงไปเฉยเลย แถมยังทำตัวตีซี้ กระทั่งในตอนหนึ่งที่พระเอกจำเป็นต้องฆ่าลูกน้องคนหนึ่งที่กลายเป็นสัตว์อสูร แต่พอทำแล้วก็มานั่งหดหู่ใจ นางเอกดันไปปลอบใจเขาเฉยเลย สรุปคือยอมรับได้แล้วว่าพระเอกจำเป็นต้องฆ่าพ่อตัวเองจริง ๆ คิดว่าพ่อสมควรตาย ทั้งที่พระเอกยังไม่อธิบายอะไรให้ฟังสักคำ ดูแล้วความแค้นของนางเอกช่างเบาบางเสียเหลือเกินลายเส้นสวย การออกแบบตัวละครต่าง ๆ โดยเฉพาะพวกสัตว์อสูรจัดว่าธรรมดาคือวาดสวยแต่ปีศาจหน้าตาเดิม ๆ เช่น มนุษย์หมาป่า มนุษย์กระทิง แรดยักษ์ แต่ละตัวมันเป็นดีไซน์ที่ไม่แปลกใหม่อะไร การลำดับภาพลื่นไหลครับอ่านไม่มีสะดุด แต่ส่วนที่แย่จะเป็นการเล่าโดยไม่มีจุดตื่นเต้นหรือความน่าสนใจให้รู้สึกอยากติดตามตอนต่อไป กระทั่งฉากตอนสู้ก็ยังธรรมดาแบบหน้าสองหน้าก็รู้ผลแล้ว ถึงในตอนท้ายของเล่มแรกจะมีทิ้งปมให้เห็นตัวผู้ที่อยู่เบื้องหลังของการทำให้เหล่าสัตว์อสูรกลายเป็นภัยร้ายก็ตาม ทว่าก็ไม่ช่วยให้อยากติดตามอ่านเล่มถัดไปสักเท่าไหร่การ์ตูนเรื่องนี้เป็นผลงานของMAYBE ตีพิมพ์และจัดจำหน่ายโดยสำนักพิมพ์วิบูลย์กิจ ราคาปก 75 บาท ออกฉบับรวมเล่มมาแล้ว 4 เล่ม เรื่องนี้นับว่าเป็นการ์ตูนที่ใหม่พอควรจึงหาซื้อไม่ยาก แต่เนื่องด้วยสถานการณ์ไวรัสที่เกิดขึ้นทำให้ร้านหนังสือตามที่ต่าง ๆ ปิดร้านไป เพราะฉะนั้นจึงขอแนะนำให้ซื้อผ่านเว็บ https://www.vibulkijshop.com/?fbclid=IwAR3eLsB2uHxSIXMLhRcVmaeti7nAc598dKUOrll8Tyyl-5rxcH7F2eSXsyI หรือถ้าใครชอบอ่านแบบ E-Book ก็สามารถเข้าไปซื้อได้ทาง https://www.mebmarket.com/ ในราคาเล่มละ 55 บาท เท่านั้นสรุปรวมหากใครชอบการ์ตูนแนวไททัน เรื่องนี้นับว่าเกือบคล้าย แต่จะด้อยกว่าทั้งฉากแอคชั่นและการเล่าเรื่อง หากใครอยากลองอ่านจริง ๆ ผมแนะนำว่าลองไปกดทดลองอ่านฟรีในอีบุ๊คก่อนเพื่อการตัดสินใจ สำหรับผมคงข้ามไปก่อน เพราะมองว่ายังมีการ์ตูนที่ถูกจริตตัวเองมากกว่านี้