ในสมัยเด็กได้อ่านวรรณกรรมเรื่อง "สี่แผ่นดิน" ได้ยินคำว่า "คลองบางหลวง" บ่อยมาก ให้แอบสงสัยว่า เอ! อยู่ตรงไหนของกรุงเทพฯ กันนะ ทั้ง ๆ ที่เป็นคนกรุงเทพฯ โดยกำเนิด ฟังชื่อแล้วเหมือนอยู่ไกล ๆ หากชื่อเพราะจังเลย " บางหลวง " ( คำว่า "บาง" คือ ตำบลบ้านที่อยู่หรือเคยอยู่ริมบาง หรือในบริเวณที่เคยเป็นบางมาก่อน) และแล้ววันหนึ่งก็มีโอกาสได้มาสัมผัส ด้วยความตั้งใจมาจริง ๆ การเดินทางไม่ได้ยากเลย เข้าได้สามทาง แล้วแต่ความสะดวก คือ เข้ามาสุดซอยเพชรเกษม 28 จอดรถได้ที่วัดคูหาสวรรค์ หรือจอดที่วัดกำแพง (บางจาก) เข้าทางสุดซอยเพชรเกษม 20 เดินเลียบคลองไปทางสะพานข้ามคลอง และทางซอยจรัญสนิทวงศ์ 3 แล้วนั่งรถสองแถวสีแดง จนสุดซอยเจอสะพานข้ามคลอง (สำหรับช่องทางนี้ ไม่แนะนำรถส่วนตัวนะคะ ซอยแคบ ไม่มีที่จอดรถ) ดิฉันเลือกใช้ซอยจรัญสนิทวงศ์ 3 เมื่อเดินบนสะพานข้ามคลอง โอ้โห! ถึงกับอึ้ง ตะลึงไปพักใหญ่เชียว กรุงเทพฯ มีแบบนี้ด้วยเหรอ ช่างสงบและหลบมุมมากสัมผัสได้ถึงความสบายใจจริงๆ เมื่อยืนอยู่บนสะพาน หันซ้ายก็สวย หันขวาก็ตื่นตาตื่นใจ มุมถ่ายรูปเต็มไปหมด เรือนักท่องเที่ยว เรือตุ๊กตุ๊ก ผ่านไป ผ่านมา โอ้ย! ฉันไปอยู่ไหนมาเนี่ย ถึงเพิ่งรู้ว่ากรุงเทพฯ ก็มีแบบนี้ด้วย เมื่อเดินผ่านสะพานมาทางซ้าย หัวมุุมจะพบกับร้านทำขนม วันที่ไปร้านปิด เดินถัดมาเป็นร้านขายกระปุกออมสินหมู (ทำด้วยกระดาษ) หลากสี หลายขนาด ไม่ได้เห็นอะไรแบบนี้มาตั้งนานแล้วอ่ะ ช่างน่ารักจริง ๆ ลูกหมู หลานหมู พี่หมู น้องหมู ป้าหมู ย่าหมู ลุงหมู เดินต่อมาจะพบกับอาหารปลา สีสันสดสวย จนแอบอยากชิมเสียจริงเชียว ท่าทางกรอบเชียว รสชาดเป็นยังไงนะ แต่สีสันนี่ได้ใจจริงๆ เอ้า! เดินถัดมาอีกนิดเป็นร้าน้ำแข็งไส โอ้ย! ดิฉันพลาดมาก ที่ทำไมมารู้สึกตัวว่าสถานที่แบบนี้ในกรุงเทพ ฯ มันมีอยู่จริง ๆ นั่งพัก รับประทานน้ำแข็งไสเย็น ๆ เอาบิงซูมาแลกก็ไม่ยอม ปลดปล่อยเรื่องราวที่หนักอึ้ง ลงสักพัก ให้สายลมลูบไล้ เนื้อตัว ละอองน้ำเบา ๆ กระเซ็นปะทะผิวกาย ลดความร้อน เรือหางยาวส่งเสียงคำรามแข่งกับเสียงมัคคุเทศก์ภาษาต่าง ๆ ช่างเพลิดเพลินเจริญใจเสียเหลือเกิน แล้วท่อนหนึ่งของเพลง What A Wonderful World I see trees of green, red roses too. I see them bloom, for me and you. And I think to myself, what a wonderful world. ก็แอบดังขึ้นในใจ มันช่างเป็นวัน เวลา ของโลกที่สดใสเหลือเกิน ได้นั่งพักนิดหน่อย ไปต่อเถอะ สิ่งที่น่าตื่นเต้นรออยู่ข้างหน้าอีกเยอะเชียว ระหว่างทางเป็นทางเดินไม้ ขัดเงามัน เดินแล้วให้เสียวมีลื่น ต้องเดินแบบ (ย่อง) เบาที่สุด เพราะเท้ากระทบพื้นไม้มีเสียงทำให้ดูไม่เป็นสุภาพสตรี ร้านรวงหน้าตาเก๋ไก๋ คำคม คำไม่คำ ติดอยู่รายทาง ให้นึกขำ กับอารมณ์สุนทรีของเจ้าของคำ ขนมไทย อาหารบ้าน ๆ ร้านกาแฟ ร้านนวด ร้านจำหน่ายเครื่องดื่ม ของเล่น ขนม ย้อนยุค แอบหยิกตัวเอง ดิฉันทะลุกระจกทวิภพมาหรือไร คุณหลวงอยู่ไหนคะ! เดินเข้ามาเรื่อย ๆ ยิ่งเดิน ยิ่งเพลินตา พาให้เพลินใจ วันที่มาเป็นวันเสาร์ ผู้คนก็เยอะหน่อย ริมทางติดชายคลองถูกจับจองเกือบหมด หลายคนใช้เวลา โอกาสที่มีนั่งเล่นห้อยขา ให้น้ำคลองสัมผัสเบา ๆ และแล้วก็ถึงจุดหมายในวันนี้ ซึ่งก็คือ "บ้านศิลปิน" เพื่อมาชมการแสดงหุ่นละครเล็ก (โทรศัพท์มาสอบถามรอบการแสดงได้ที่ 02-868-5279) "บ้านศิลปิน" เปิด 8 โมงเช้า ปิด 6 โมงเย็นนะคะ บ้านนี้มีประวัติศาสตร์มายาวนานพอสมควรทีเดียว บ้านหลังนี้มีผู้คนอาศัยอยู่ค่ะ เป็นเสมือนกึ่งพิพิธภัณฑ์ (มีชีวิต) เป็นร้านหนังสือ จำหน่ายของที่ระลึก โปสการ์ด เป็นร้านอาหาร มีกาแฟ เครื่องดื่มอาหารว่าง อาหารไม่ว่าง บริการ มีมุมงานศิลปะ สามารถเดินเล่น ถ่ายรูปได้ มีทางเดินบันไดขึ้นไปบนชั้นสอง ขอความกรุณาเคารพสถานที่ด้วยนะคะ ก่อนอื่นเมื่อมาถึงขอเชิญชวนชิมกาแฟ เครื่องดื่มหลากหลายเมนู เพื่ออุดหนุนให้เกิดรายได้ เมื่ออิ่มหนำสำราญดีแล้ว เดินชมหุ่นละครเล็กซึ่งแขวนไว้ในตู้โชว์ บางตัวก็อยู่ข้างนอกให้ยลโฉมอย่างใกล้ชิด บอกได้เลยว่า สวย สวยมาก สวยที่สุด อีกสิ่งที่สะดุดตา กระทบใจที่สุดคือ เจดีย์ใหญ่ที่อยู่ในบ้าน เป็นเจดีย์ย่อมุมไม้สิบสอง (ย่อมุมไม้สิบสอง เป็นคำอธิบายลักษณะส่วนมุมของอาคาร เจดีย์ พระเมรุหรือสิ่งอื่น ๆ ที่ทำให้มุมมีหยักเป็นเหลี่ยมออกมา แทนที่ตรงมุมจะมีเพียงมุมเดียว กลับทำหักย่อลงทำให้เป็น 3 มุม เพื่อเพิ่มความงดงามให้แก่สิ่งก่อสร้างนั้น) สันนิษฐานว่าเป็นหนึ่งในสี่ของเจดีย์ที่ทิศกำหนดเขตพื้นที่เก่าของวัด ก่อนการแสดง คณะละครได้เปิดโอกาสได้ชมการแต่งตัวของ ทศกัณฐ์ เห็นแล้วรู้ซึ้งเลยว่า ความเป็นไทย ไม่มีชาติใดในโลกเสมอเหมือน บางทีก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเราไม่หวงแหน ไม่ภูมิใจ ในสิ่งสวยงาม สูงค่าเหล่านี้ ต้องขอบคุณ คณะละครเล็กคณะคำนาย ที่อนุรักษ์สิ่งนี้ไว้ การแสดงละครเล็กไม่ได้ง่ายเลย อากัปกิริยา ท่าทาง การเชิดหุ่น ต้องผ่านการฝึกฝน ฝึกซ้อมมาอย่างดีมาก เป็นบุญตาเหลือเกินที่วันนี้ได้มาเห็น เวทีการแสดงเป็นธรรมชาติมากๆ สามารถจับจองนั่งตรงไหนของบ้านก็ได้ หากแข้งขา ข้อเข่ายังไม่เสื่อม แนะนำให้นั่งกับพื้น จะได้อรรถรสยิ่ง มีนักท่องเที่ยวต่างชาติหนาตาทีเดียว เรียกเสียงฮือฮา เสียงปรบมือ ได้กึกก้อง เมื่อการแสดงจบลง ตัวละครบางตัว เข้ามาทักทายผู้ชม ด้วยกิริยา น่ารัก น่าเอ็นดู ราวกับมีชีวิตจริง เช่นมาขอดื่มกาแฟ มาขอถ่ายรูปด้วย อดยิ้มกันไม่ได้จนอยากพากลับบ้านด้วย ครึ่งวันที่คลองบางหลวง ทำให้หัวใจที่แหว่งๆ วิ่นๆ ได้เติมเต็มด้วยความสุข เธอรู้ตัวไหม วันนี้เธอลวงให้ใครหลายคนแอบหลงรักเธอเข้าเต็มหัวใจ สัญญานะ โอกาสหน้าจะกลับมาหาเธออีก เวลาหยุดหมุน ณ ที่นี่ คลองบางหลวง อย่าลวงฉันเลย