[รีวิวหนัง] The Bow คันธนูผู้มั่นคง (ตอนที่ 2)

ต่อจากตอนที่ 1

The Bow(2005) มีอะไรหลายอย่างที่เหมือนกับหนังเรื่อง 3-Iron(2004) ผลงานก่อนหน้าของผู้กำกับ คิม คีดุก ผู้กำกับหนังอิสระชาวเกาหลีใต้ที่กำลังมาแรงในระดับนานาชาติ(ณ ช่วงเวลาที่ออกฉาย) ซึ่งมักเป็นที่รู้จักจากเทศกาลหนังต่างจากในประเทศบ้านเกิดเองที่หนังของเขามักไม่ทำเงิน และออกฉายในวงจำกัด ไม่ว่าจะเป็นตัวละครหลักที่พูดน้อย จนถึงขั้นไม่พูดอะไรเลย แต่ดำเนินเรื่องโดยอาศัยดนตรีเป็นตัวกลบความเงียบ ช่วงท้ายที่ตัวหนังได้กลายเป็นงานแฟนตาซีเมื่อผสมผสานเรื่องเล่าที่ปะปนความเชื่อเหนือธรรมชาติของชาวเอเชียเอาไว้ รวมถึงการจบด้วยประโยคสั้นสรุปแนวคิดของหนัง ขณะเดียวกันมันก็รวมองค์ประกอบหลายๆ อย่างในผลงานเรื่องก่อนๆ ไว้เช่นกัน ตั้งแต่เนื้อหาที่คาบลูกคาบดอกในเรื่องที่ขัดต่อศีลธรรมอันดี(Samaritan Girl), เหตุการณ์ที่เกิดกลางสายน้ำ(The Isle), งานจิตรกรรม และวัฒนธรรมที่ได้รับอิทธิพลจากนิกายเซ็น(Spring, Summer, Fall, Winter…and Spring), สาระที่ว่าด้วยอุดมคติกับความเป็นจริง(Real Fiction)

จากกลวิธีที่กำหนดให้ตัวละครไร้ชื่อ สถานที่ซึ่งไม่มีการระบุหลักแหล่ง หรือกาลเวลาที่ชัดเจน ทำให้ตัวละครหลักทั้งสองแปลกและแตกต่างจากตัวละครอื่นๆ อย่างเห็นได้ชัด พร้อมกันนั้นสถานที่ซึ่งพวกเขาดำรงชีวิตก็ปลีกห่างจากผู้คนราวกับอยู่คนละโลก เป็นสองชีวิตที่อาจไม่เข้าใจโลกที่อยู่ฝั่ง แต่รู้ลึกซึ้งยิ่งกับชีวิตกลางนาวาา

ทางเลือกและบทสรุปของตัวละครใน The Bow เองก็ยังคงเป็นชีวิตที่หลายคนบนโลกทุกวันนี้อาจไม่เข้าใจ หรือยอมรับได้ง่ายนัก

หากชีวิตบนโลกก็มัก มนุษย์ก็เป็นเช่นนี้ มีการกระทำอีกมากมายในโลกที่ซับซ้อน แปลกประหลาดจนไม่สามารถหาคำอธิบายด้วยเหตุผลทางวิทยาศาสตร์, ด้วยการตีค่าของสังคม, ด้วยหลักศีลธรรม แต่ทุกอย่างบนโลกก็มีคำตอบในตัวของมันเสมอ หากเพียงเราเปิดใจ และยอมรับ

ภาพประกอบจาก : hancinema.net