อื่นๆ

โรงพยาบาลหลอน

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
โรงพยาบาลหลอน

เมื่อ 5 ปีก่อน ผู้เขียนได้มีโอกาสทำงานที่โรงพยาบาลเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร

ตำแหน่งงานที่ทำคือแผนกไอที แน่นอนว่าการทำงานในโรงพยาบาลนั้นจะต้องเข้ากะดึกแน่นอน

เรื่องมันมีอยู่ว่า..ในคืนหนึ่ง ประมาณ 01.30 น. ในขณะที่ผู้เขียน เข้าเวรกับเพื่อนคนหนึ่ง ชื่อเอ็ม เราทั้งคู่วางเก้าอี้ 3 ตัวติดกันเพื่อนนอนเหมือนเช่นทุกคืน

กริ๊ง...กริ๊งงงงงงงง.. !! เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ซึ่งถือเป็นเรื่องปกติที่จะมี user โทรเข้ามาแจ้งปัญหา

User :"แผนกไอทีใช่ไหมคะ รบกวนมาดูคอมพิวเตอร์ที่แผนกฉุกเฉินหน่อย อยู่ๆก็ดับไป"

ผม : "ใช่ครับ อาการมันเป็นยังไง ปลั๊กหลุดหรือเปล่า"

user : "ไม่นะ ปกติทุกอย่าง" (ทันใดนั้น จู่ๆก็มีเสียงกรี๊ดผ่านโทรศัพท์เข้ามา 1 ครั้ง)

ผม : (ไม่เอะใจ เพราะเป็นเรื่องปกติที่ผู้ป่วยจะร้องโวยวายเพราะความเจ็บปวดหรือเพราะอาการป่วย โดยเฉพาะแผนกฉุกเฉิน) โอเค เดี๋ยวไปดูให้ครับ

Advertisement

Advertisement

จบการสนทนา เรา 2 คน มองหน้ากัน รู้กันอยู่แล้วว่าต้องให้ใครสักคนเลือกที่จะไป จริงๆแล้วเรื่องกลัวไม่มีใครกลัว แต่เรารู้ๆกันอยู่ว่า ทางเดินผ่านก่อนที่จะถึงแผนกฉุกเฉินนั้น ต้องผ่านห้องผ่าตัด ซึ่งเป็นสถานที่ที่เจ้าหน้าที่โรงพยาบาลเจอดีกันประจำ ซึ่งผู้เขียนก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป็นห้องผ่าตัด ?

"เอ็ม มึงไปละกัน มีไรโทรมานะเพื่อน กูนอนละ" ผมบอกไอ้เอ็มพร้อมกับคลุมโปงทันที

"อ้าว ไอ้ชิบหาย มึงรับก็ไปดิวะ มึงไม่ไปกูก็ไม่ไป" ไอ้เอ็มสวนกลับทันที

"เออๆๆ งั้นไปด้วยกัน แต่ต้องรีบไปรีบกลับนะมึง ไม่มีคนรับโทรศัพท์ที่แผนก" สุดท้ายจบที่การเดินไปด้วยกัน

เมื่อเดินลงไปแผนกฉุกเฉิน โรงพยาบาลเงียบสงัด เรา 2 คนรีบคอมให้ พอเสร็จแล้วกำลังจะเดินกลับกัน ก็เจอป้าแม่บ้านยืนยิ้มกลางทางของห้องฉุกเฉินพร้อมถือไม้กวาดไว้ในมือ ซึ่งปกติแล้วเราค่อนข้างสนิทกัน เจอกันหยอกล้อประจำ ผมเอะใจจึงถามแกไปว่า

Advertisement

Advertisement

"ป้า จะขยันอะไรขนาดนี้ จะตี 2 แล้วไม่หลับไม่นอนอีกนะ"

...ป้าไม่ตอบ ยังยืนยิ้มก้มหน้าแล้วเดินออกข้างๆ

ผมกับไอ้เอ็มก็ไม่ได้เอะใจอะไรอีก เพราะต่างคนต่างง่วง ต้องการรีบๆกลับแผนกไปนอน เลยเดินกลับทันที

ระหว่างเดินกลับ เรา2คนเดินผ่านห้องผ่าตัด ซึ่งปกติหลังจากเที่ยงคืนจะเปิดแค่ไฟดวงเล็กๆไว้ด้านนอก

ทันใดนั้น ! ผมกับไอ้เอ็มเจอผู้หญิงแก่ๆคนหนึ่งนั่งยองๆจับเข่าก้มหน้าอยู่หน้าลิฟต์ หันหน้ามาทางเรา 2 คน

เชี่ย !! ไอ้เอ็มอุทานออกมาแบบหยาบๆ พร้อมวิ่งกลับหลังโดยไม่สนใจเพื่อน

เราสองคนวิ่งลงบันใดมาเจอ รปภ.นั่งตรงแผนก Information จึงให้ รปภ.ไปดูบริเวณดังกว่า แต่กลับไม่เจออะไร

สรุปคืนนั้น จบที่เรา 2 คน ไม่ได้นอนต่อเลย นั่งคุยกันจนเช้า

พอตอนเช้า...มีข่าวจากคนในแผนก มาบอกว่า ป้าแม่บ้านที่มาทำความสะอาดแผนกเราประจำเสียแล้วเมื่อวาน น่าจะหัวใจวาย เสียเมื่อประมาณ 6 โมงเย็น

Advertisement

Advertisement

ผมกับไอ้เอ็มอึ้งไปสักพัก ! ผมพูดออกไปว่า ตายอะไรวะ เมื่อคืนกูกับไอ้เอ็มยังเจอแกที่แผนกฉุกเฉิน ยังยิ้มให้อยู่เลย (แต่ผมไม่ได้บอกเรื่องคนแก่หน้าลิฟต์ให้คนอื่นฟัง เพราะจะกลัวกันไปใหญ่เวลาเข้าเวรกลางคืน)

ผมกับไอ้เอ็มจึงคิดได้ว่า เมื่อน่าจะเป็นวิญญานป้าแม่บ้านที่ยังผูกพันธ์กับสถานที่ ที่คุ้นเคยและยังไม่ยอมไปไหน ในวันเดียวกันนั้นเราสองคนจึงไปทำบุญที่วัดใกล้ๆ เพื่อุทิศส่วนกุศลให้ป้าแกที่เสียไป..

รูปภาพจาก : Pixabay.com

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์