การโบกรถระหว่างทางเพื่อมุ่งไปยังเป้าหมาย เป็นวิธีการหนึ่งของนักเดินทางสาย Backpack ซึ่งการโบกรถของผมครั้งแรกเริ่มต้นขึ้นที่จังหวัดนครพนม โดยมีเป้าหมาย คือ อุทยานแห่งชาติภูลังกา ซึ่งรวมระยะทางกว่า 100 กิโลเมตร กับสหายผู้ร่วมเดินทางทั้งหมด 6 คน อุทยานแห่งชาติภูลังกา มีพื้นที่ครอบคลุมอำเภอบ้านแพง จังหวัดนครพนม และอำเภอบึงโขงหลง จังหวัดบึงกาฬ เนื้อที่ประมาณ 31,250 ไร่ มีลักษณะเป็นภูเขาหินทรายทอดตัวแนวตะวันตกเฉียงเหนือ – ตะวันออกเฉียงใต้ ขนานกับลำน้ำโขง สภาพป่าเป็นป่าดงดิบ (แห้งแล้ง) ป่าเบญจพรรณ และป่าเต็งรัง มีสัตว์ป่าชุกชุม อีกทั้งยังเป็นต้นกำเนิดของน้ำตกและลำน้ำหลายสาย เช่น คลองลังกา คลองตาดขาม เป็นต้น จุดเริ่มต้นของพวกเราคือการยืนรอรถใกล้ ๆ กับสะพานมิตรภาพไทย-ลาว แห่งที่ 3 ซึ่งเวลาผ่านไปไม่นานก็ได้ซ้อนท้ายรถกระบะไปไกลหลายกิโลเมตร เป็นความรู้สึกที่ตื่นเต้นน่าท้าทายครั้งหนึ่งในชีวิต ผมนั่งมองสองข้างจนเพลิดเพลิน ก็จำต้องลงจากรถเนื่องจากถึงจุดแยกระหว่างผู้มีพระคุณกับผู้พึ่ง พวกเราจึงต้องมายืนรวมกันริมถนนเพื่อโบกรถคันต่อไป การโบกรถด้วยการเดินทางแบบนี้ ไม่ใช่การแบมือแล้วคว่ำลงเหมือนโบกรถโดยสารทั่วไป หากแต่ต้องโบกด้วยการกำหมัดข้างใดข้างหนึ่งและยกหัวนิ้วมือขึ้นมา ยกแขนขึ้นลง ๆ เพื่อส่งสัญญาณว่า “ขอเดินทางไปด้วย” ในระยะแรกพวกเรา (ที่ไม่เคยเดินทางด้วยวิธีนี้) ยังไม่ค่อยมีความกล้า จึงกลายมาเป็นหน้าที่ของน้อง ๆ ผู้หญิงผู้เคยมีประสบการณ์ ดังนั้นไม่กี่นาทีถัดมาจึงได้ขึ้นรถอีกคันหนึ่ง คราวนี้เมื่อลงจากรถคันล่าสุด ความกล้าของพวกเราเริ่มบังเกิด (พร้อมกับความเป็นสุภาพบุรุษ) จึงลองโบกรถดูบ้าง มันสนุกดีแหะ ! ถึงแม้รถบางคันจะขับเร็วเกินจะหยุดจอดรับ แม้บางคันจะหยุดจอดแต่ก็มุ่งไปคนละเส้นทาง อย่างน้อยหลายนาทีถัดมาก็ได้ขึ้นรถคันใหม่ต่อไปอีก โบกรถมาได้กว่าครึ่งทางกับระยะเวลาหลายชั่วโมง ต่างคนต่างรู้สึกเหนื่อยและกังวลเรื่องเวลาไป-กลับ จึงปรึกษากันว่าหากโบกรถเช่นเดิมไปเรื่อย ๆ คงไม่ทันการแน่นอน ดังนั้นจึงตัดสินใจโบกรถเมล์ไปดีกว่า นั่งรถเมล์มาไม่กี่อึดใจก็ถึงปากทางเข้าอุทยานแห่งชาติภูลังกา แต่ก็ยังมีระยะทางกว่า 4 กิโลเมตร จึงยืนรอโบกรถต่อไป จนกระทั่งถึงที่ทำการอุทยาน อุทยานแห่งชาติภูลังกา มีเส้นทางศึกษาธรรมชาติ จำนวน 3 เส้นทางหลัก ดังนี้ (1) เส้นทางน้ำตกตาดโพธิ์ – ถ้ำยา ระยะทาง 1.5 กิโลเมตร (2) เส้นทางน้ำตกตาดโพธิ์ – ผางอย ระยะทาง 1.8 กิโลเมตร (3) เส้นทางน้ำตกตาดโพธิ์ – เจดีย์กองข้าวศรีบุญเนาว์ เจดีย์ทรงลังกาอันเป็นที่มาของชื่ออุทยานแห่งนี้ เส้นทางเส้นนี้ใช้ระยะเวลา 2 วัน 1 คืน (ควรติดต่อเจ้าหน้าที่ล่วงหน้า) ด้วยความจำกัดเรื่องเวลา พวกเราเลือกเส้นทางที่สองเพื่อหมายจะขึ้นไปชมวิวแม่น้ำโขงและดินแดนฝั่ง สปป.ลาว ซึ่งช่วงที่เราเดินทางขึ้นไปนั้นตรงกับช่วงฤดูร้อน (มาก) ป่าจึงดูแห้งแล้งลำต้นและใบสีน้ำตาลกร้าน แทบจะหาน้ำไม่ได้ แม้กระทั่งน้ำตกผาสวรรค์ที่แห้งเหือดจนปรากฏแผ่นหินอันร้อนผ่าว พวกเราเดินต่อไปจนถึงจุดที่ยากลำบาก อันมีลักษณะเป็นบันไดไต่หินผาขึ้นไปสู่พื้นที่ด้านบน ใกล้ ๆ กับจุดชมวิว รวมแล้วใช้เวลานานกว่า 1 ชั่วโมง แต่เนื่องด้วยสภาพท้องฟ้าวันนั้นไม่เป็นใจจึงมองไม่ค่อยเห็นแม่น้ำโขง และชายแดนฝั่ง สปป.ลาว มองเห็นเพียงป่าไม้เขียวขจีสลับกับสีน้ำตาลของกิ่งไม้และใบไม้ของป่าผลัดใบซึ่งปรากฏอยู่เบื้องล่าง หลังจากพักหายเหนื่อยและชื่นใจในบรรยากาศ ก็ถึงเวลาเดินกลับทางเดิม เพื่อรับประทานอาหารมื้อบ่ายบริเวณริมน้ำตกตาดโพธิ์ และบังเอิญได้ทำความรู้จักกับครอบครัวหนึ่งซึ่งกำลังจะเดินทางไปยังเมืองนครพนม จึงนับเป็นโอกาสที่ดีที่เราจะร่วมเดินทางไปด้วย ฉะนั้นขากลับของพวกเราจึงสบายกว่าหลายเท่า การเดินทางโดยวิธีการโบกรถเช่นนี้ต้องใช้ความอดทนเป็นอย่างมาก หากต้องการความท้าทายและไม่เร่งรีบก็อยากขอแนะนำลองทำดู ถือเป็นประสบการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิต แต่หากต้องการความสะดวกสบายก็จำต้องขับรถส่วนตัวไปเอง โดยมุ่งไปยังทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 212 (นครพนม-บ้านแพง) ก่อนจะเลี้ยวเข้าสู่ทางหลวงชนบทหมายเลข 3039 หรือติดต่อสอบถามข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ 083 348 2549