พูดถึงเรื่องรองเท้าสมัยก่อน คนบ้านก็จะต้องเป็นรองเท้าหูคีบ เพราะเป็นรองเท้าที่ใส่ง่าย สะดวก และราคาไม่แพงสามารถจับต้องได้ แต่ก็จะมีปัญหาสำหรับรูปร่างของเท้าเพราะต้องนำช่องว่างระหว่างนิ้วเท้านิ้วโป้งและนิ้วชี้เพื่อให้เป็นตัวบังคับและสวมใส่ อีกอย่างตัวรองเท้าไม่บังคับรูปทรงของเท้าให้ดูสวยงาม ข้อเสียอีกข้อคือ ถ้าใครเท้าไม่สวยหรือสกปรกเมื่อใส่ไปแล้วมันจะดูไม่ดี แบบว่าบางคนเท้าก็ไม่ล้าง มีขี้ไคล เพราะตัวรองเท้าไม่มีส่วนปิดบังเลย อีกอย่างที่ต้องระวังคือ การถอดรองเท้าก่อนไปในโบสถ์หรือไปฟังบนศาลาวัด จะต้องถอดรองเท้าก่อนและวางรองเท้าไว้ด้านหน้าของศาลาหรือบนชั้นที่ทางวัดจัดให้ ซึ่งปัญหาคือหลังจากฟังพระเสร็จแล้ว กลับมาจะใส่รองเท้า เอ๊ะ รองเท้าของเราอันตรธานหายไปแล้ว จึงเกิดนวัตกรรมการทำสัญลักษณ์ให้กับรองเท้า บ้างก็ใช้มีดปาดให้เป็นสัญลักษณ์เพื่อให้จำง่าย บ้างก็เขียนชื่อก็แปลกดี อีกอย่างคือถ้าซื้อรองเท้ายี่ห้อเดียวกัน สีเดียวกัน รุ่นเดียวกัน ผมเคยเจอ รองเท้าพี่สาวโดยขี้ตู่ว่าเป็นของคนอื่น จนต้องยอมให้รองเท้าเขาไป พอเข้ากลับไปถึงบ้าน อ้าว! รองเท้าอยู่ที่บ้านใส่อีกคู่ไปนี้หว้า เลยต้องมีขอโทษขอโพยกันไป ข้อเสียอีกข้อของรองเท้าแตะแบบหูคีบคือ ถ้ารูของสายหูคีบหลวมละก็ใส่เดียวก็หลุดก็หลุดต้องหาอะไรมาให้ทำให้ส่วนล่างนั้นใหญ่มากขึ้นจะได้ไม่หลุด บ้างก็ใช้ตะปูตอก บ้างก็ใช้ถุงพลาสติกยัดก็แล้วแต่สะดวกครับก็แก้ไขกันไป ตอนนั้นผมไปเรียนที่ต่างจังหวัดในระดับ ปวส. ประมาณปี 2535 รองเท้ายี่ห้อ Scholl วัยรุ่นฮิตใส่กันมาก เปลี่ยนจากการฮิตใส่รองเท้าแตะหูคีบเป็นรองเท้าแบบสวมใส่สบายเท้าไม่ขยาย แต่ตอนนั้นรองเท้า Scholl นั้นมีราคาแพงเกินที่จะซื้อได้ จึงมีรองเท้าเลียนแบบรูปร่างรูปทรงขึ้นมากมายและตั้งชื่อให้ใกล้เคียงกัน เช่น ยี่ห้อ Schoolle ที่ผมเคยใช้แตกต่างกันตรงที่พื้นจะแข็งและเมื่อใส่ไปนาน ๆ ตัวพาดจากซ้ายไปขวากาวจะหลุดก็ต้องหากาวมาทาอีกหรือใช้ตะปูหรือหมุดเพื่อให้แน่นไม่หลุด เมื่อผมไปเรียนที่กรุงเทพฯ ก็รู้จักรองเท้าอีกยี่ห้อหนึ่ง นั้นคือ ยี่ห้อ TAYWIN ซึ่งมีรูปทรงคล้ายๆ กับ Scholl แต่มีลวดลายที่มากกว่า เด็ก ๆ วัยรุ่นในเมืองกรุงนิยมใส่กันมาก ใส่แล้วมันดูเท่ห์ดูดีมีระดับดูมีฐานะกันไปเลยแต่ราคาก็ไม่เบานะครับ ผมได้แค่มองครับเพราะตอนนั้นเงินในกระเป๋าไม่เอื้ออำนวย แต่เมื่อผมโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ขึ้นหันกลับไปมองแฟชั่นรองเท้าแบบนั้นไม่ได้เหมาะกับผมตอนนี้แล้วครับ เครดิตภาพ จากเจ้าของบทความ