คำพิพากษา หากกล่าวถึงนิยายเรื่อง “คำพิพากษา” แล้ว หลายคนอาจไม่คุ้นชื่อ หรือกระทั่งคิดไปถึงตำรากฎหมายอันยากจะอ่านแลเข้าถึง แต่หากกล่าวชื่อตัวละคร “ไอ้ฟัก” และ “นางสมทรง” หลายท่านอาจร้องอ๋อขึ้นมาดังๆ แล้วไพล่นึกไปถึงฉากโฆษณาหนังอันติดตาที่มีภาพนางสมทรงเปิดกระโปรงสีแดงสดอวดนวลเนื้อให้คนดู ...อ๋อ เรื่องนี้นี่เอง! “คำพิพากษา” ถูกเขียนขึ้นโดย คุณชาติ กอบจิตติ เป็นนวนิยายรางวัลซีไรท์ หรือ “วรรณกรรมยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน” ปี 2525 โดยก่อนหน้านั้นในปี 2524 ก็ได้รับรางวัล “นิยายดีเด่นแห่งชาติ” มาแล้ว หนังสือดีมีรางวัลขนาดนี้ ท่านนักอ่านอาจคิดว่าเรื่องราวต้องซับซ้อนยากจะเข้าถึงเป็นแน่ แต่เปล่าเลย นวนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องธรรมสามัญที่พบเห็นกันได้ทั่วไปในสังคมไทย (สมัยก่อน และรวมไปถึงสมัยนี้) เรื่องราวที่ถูกถ่ายทอดผ่านตัวละครนามว่าฟัก ฟักนั้นโดยอุปนิสัยเนื้อแท้เป็นคนดี เนื่องด้วยเขาบวชเรียนตั้งแต่เด็ก และยังสอบได้นักธรรมเอกตั้งแต่ยังเป็นสามเณรอีกด้วย เรียกได้ว่าขณะนั้นฟักเป็นความหวังของหมู่บ้านเลยทีเดียว แต่เนื่องด้วยความเป็นคนดีของเขานั่นเอง เขาจึงไม่สามารถทนมองเห็นพ่อผู้ชราลงทุกวันทำงานหนักได้โดยที่ตัวเองอยู่ดีกินดีมีผู้คนนับถือ สุดท้ายแล้วฟักจึงตัดสินใจสึกออกมาเพื่อช่วยพ่อทำงานภารโรงที่โรงเรียน เรื่องราวอันอื้อฉาวมันเริ่มขึ้นตรงนี้นี่เองเมื่อฟักสึกออกมาแล้วต้องไปเกณฑ์ทหาร ผ่านไปสองปีเขากลับมาก็พบว่าพ่อของเขาได้นางสมทรงหญิงบ้าเป็นเมียเสียแล้ว และไม่นานพ่อเขาก็ตายจากไป ทิ้งหญิงบ้าใบ้อย่างนางสมทรงไว้ ใครๆ ต่างว่าฟักนั้นได้นางสมทรงเป็นเมียต่อจากพ่อ ...นั่นเองที่ทำให้คนดีๆ อย่างฟักต้องเปลี่ยนไป ฟักอาจเรียกได้ว่าเป็นมนุษย์คนหนึ่งที่ถูก Social bullying อย่างหนักหน่วง เขาถูกกระทำ พูดจาหยามหมิ่น แม้ใจคิดกลัดกลุ้มแต่กลับไม่อาจโต้แย้งใครได้ ...ไม่สิ เขาโต้แย้งแล้ว แต่กลับดูเหมือนยิ่งแย้งยิ่งไปกันใหญ่เท่านั้น ฟักเป็นผู้เชี่ยวทางธรรม แต่ไม่ชำนาญเรื่องทางโลกเอาเสียเลย เขาอาจเทศนาสั่งสอนธรรมแก่ชาวบ้านได้เป็นฉากๆ แต่ไม่อาจต่อคำสับสนวนวกของคนทางโลกได้ เมื่อกลุ้มมากเข้าและมีคนยื่นแก้วเหล้าให้ ฟักจึงค้นพบที่พึ่งใหม่อันดียิ่งของตัวเอง เขาเริ่มเมา เริ่มไม่เอาไหน เริ่มพึ่งเหล้าเป็นยานอนหลับ พึ่งเหล้าเป็นยาเพื่อคลายเรื่องกลัดกลุ้มในหัวใจ ชาวบ้านไม่มองเขาเป็นความหวังของหมู่บ้านอีกต่อไป เขาเป็นเพียงภารโรงขี้เหล้าที่มีหญิงบ้าเป็นเมียเท่านั้น เมียที่เคยเป็นเมียของพ่อมาก่อนเสียด้วยซี...ปากคนยาวกว่าปากกา นั่นเป็นเรื่องจริง ...ปากคนนั้นพูดจนเรื่องไม่จริงฟังดูกลายเป็นเรื่องจริงขึ้นมาได้ …ฟักแก้ต่างให้ตัวเองไม่ไหวอีกแล้ว เขามีเพียงเหล้าเป็นเพื่อนแท้ กินเข้าไปให้เมาแล้วนอน ละทิ้งทุกทั้งปวงบนโลก ซ้ำร้ายกว่านั้นเขายังมีศัตรูเป็นคนที่ได้ชื่อว่าครูใหญ่เสียอีก หากภารโรงอย่างเขาจะกล่าวโทษหาความครูใหญ่ พูดให้ตายใครก็ไม่อยากเชื่อ ...ใครจะเชื่อล่ะ ภารโรงขี้เมาอย่างเขา นั่นครูใหญ่เชียวนะ จนกระทั่งถึงวาระสุดท้ายฟักต้องตายไปพร้อมกับคำพิพากษาต่างๆ นาๆ ของผู้คน นั่นจึงเป็นที่มาของชื่อเรื่อง “คำพิพากษา” และหากท่านคิดว่าฉากจบนี้ทำท่านหัวใจบาดเจ็บถึงที่สุดแล้ว ยังมีฉากสุดท้ายที่กรีดหัวใจท่านให้เจ็บช้ำกว่านั้นเสียอีก ข้าพเจ้าจึงขอขึ้นคำเตือนตัวใหญ่ๆ เลยว่า หากผู้อ่านท่านใดเป็นคนหัวใจอ่อนไหว ขออย่าได้อ่านนวนิยายเรื่องนี้แต่เพียงลำพัง ขอให้ท่านมีคนอยู่ข้างๆ เพื่อปลอบโยนหัวใจอันบอบช้ำสักคนเถิด แต่หากท่านเป็นผู้มีหัวใจเข้มแข็ง ขอให้ท่านไปหลบอ่านคนเดียว เพราะท่านจะเสียน้ำตาโดยไม่ทันรู้ตัว ให้เกิดอายคนรอบข้างเอาเสียได้ ...นี่เตือนแล้วนะ !! ---------------------------------------ภาพปกหน้าและปกหลังหนังสือ "คำพิพากษา" สำนักพิมพ์หอน ถ่ายภาพโดย JD-I ผู้เขียนภาพประกอบและกราฟิกโดย : JD-I ผู้เขียน