เสียงที่ไม่ดัง? แต่ก่อกวนให้นอนไม่หลับ ทุกคืน ทั้งคืน!

เขาตั้งใจเงี่ยหูฟังเสียง “แกร๊ก แกร๊ก แกร๊ก แกร๊ก แกร๊ก แกร๊ก” นั้น แล้วพบว่ามันเหมือนเสียงของของแข็งบางอย่างกระทบกับไม้ ซึ่งต้นตอของเสียงนั้นมาจากประตูห้องที่อยู่ทางปลายเท้า เขาจ้องมองไปที่ประตูห้องนอนบานเลื่อนแบบญี่ปุ่นนั้น เมื่อสายตาของเขาเริ่มชินกับความมืด เริ่มมองเห็นได้ ทันใดนั้นเสียงประหลาดนั้นก็เงียบลง พร้อมกับภาพของประตูที่จู่ๆก็ถูกเลื่อนเปิดออกเล็กน้อยจนเกิดช่องว่างเล็กๆระหว่างบานเลื่อน เขารู้สึกตกใจที่มีใครกำลังจะเปิดประตูเข้ามาในห้องของเขาตอนกลางคืน แม้จะกลัวแต่ก็อยากรู้ เขาจึงจ้องมองดูว่าใครมาเปิดมันออก

หลังประตูที่แง้มออกนั้นเขามองไม่เห็นใครเลย เห็นแต่เพียงความมืดสนิทเหมือนไม่มีใครอยู่ตรงนั้น แต่แล้วก็มีมือคนข้างหนึ่งโผล่ออกมาจากช่องว่าง มือนั้นวางแนบเข้ากับบานประตูด้านในข้างหนึ่ง มันคือมือเรียวของผู้หญิง มือที่มีผิวสีขาวซีดและมีเล็บสีแดง มือสีขาวซีดนั้นขยับไล่นิ้วมือขึ้นลงให้เล็บสีแดงกระทบกับขอบบานประตูด้านในห้องช้าๆ พร้อมกับเสียง “แกร๊ก แกร๊ก แกร๊ก” ที่ดังขึ้นอีกครั้ง คล้ายกับต้องการไขความสงสัยให้เด็กชายโดยเฉพาะ ก่อนที่จะเร่งความเร็วขยับนิ้วกระแทกเล็บกับขอบประตูดัง “แกร๊ก แกร๊ก แกร๊ก” ด้วยจังหวะเสียงที่เหมือนเดิมทุกครั้งให้ดังขึ้นอย่างต่อเนื่องอีกครั้ง และต่อเนื่องเช่นนั้นในทุกคืน ทั้งคืน