เรื่องสั้น "ก้าว"

เรื่องสั้นเที่ยวไปกับแมวแล้วตะลุยสุข

ตอน : ก้าว

ฉันจำเป็นต้องช่วยชีวิตนกน้อยตัวฉันจากการถูกรังแกโดยน้อนที่ฉันเอ็นดู ถึงแม้ฉันจะรักน้อนเพียงใด แต่ฉันจะไม่มีวันปล่อยให้น้อนทำสิ่งไม่ดีหรอก ไม่งั้นมันคงกลายเป็นภาพในฝันร้ายของฉันตลอดไปแน่ และท้ายที่สุดมันอาจจะทำให้ฉันเกลียดและหวาดกลัวน้อนแมวสุดแสนน่ารักน่าเอ็นดูตลอดกาล ฉะนั้นฉันจะไม่ยอมให้สิ่งเหล่านั้นมาเยือนฉันได้หรอก ฉันต้องตัดไฟตั้งแต่ต้นลม เพื่อสูดดมไอสุขสุดสบายใจในทุก ๆ วัน ฉันค่อย ๆ ย่องไปข้างหน้า เพื่อให้เกิดเสียงในการเดินให้เบาที่สุด ไม่ให้เจ้าเหมียวไหวตัวทันว่ามันกำลังจะถูกยื้อแย่งอาหารอันโอชะของมันไป ฉันย่องไปได้ประมาณ 3 ก้าวแล้ว อีกเพียง 3 ก้าวเท่านั้นฉันจะถึงตัวเจ้าเหมียวกับนกน้อยแล้ว กร็อบ! เจ้าเหมียวหันขวับอย่างรวดเร็วมากทางนั้น จังหวะนั้นเองฉันแทบจะกลั้นหายใจ มันเบิกตากว้าง ส่งเสียงร้องฝ่อ...ขู่ฝ่ายตรงข้ามยามกลัวว่าต้องจากอาหารชิ้นที่มันครอบครอง ณ ตอนนั้นไป ฉันจึงหยุดนิ่ง ในใจฉันคิดว่ามันต้องวิ่งเตลิดไปแน่ ยิ่งเห็นตัวฉันด้วยแล้ว ไม่มีทางที่มันจะไม่วิ่งชิ่งไปพร้อมกับคาบอาหารไปด้วย แต่ฉันคิดมากไป น้องเหมียวกลับไม่ทำเช่นนั้น หลังจากที่มันหันขวับมาทางฉัน มันกลับไปยังนกน้อยดังเดิม ฉันแปลกใจแถมดีใจและโล่งใจด้วย นึกว่ามันจะเผ่นหนีไปเสียแล้ว แต่คราวนี้มันเริ่มกัดรุนแรงขึ้น นกน้อยร้องดังขึ้นเรื่อย ๆ ตามลำดับ ตอนนี้ตัวนกน้อยหงายท้องสู่ฟ้าทำให้ยากต่อการขยับเขยื้อนตัว ส่งผลให้นกน้อยไม่สามารถทำอะไรได้อีกแล้ว ฉันเริ่มทนไม่ไหวเต็มที่ ทำไมน้อนเหมียวส้มที่แสนน่ารักต้องใจร้ายใจระกำกับเพื่อนร่วมโลกที่อ่อนแอกว่าตนด้วย ฉันรวบรวมความว่องไวและความเด็ดเดี่ยวอาจหาญของฉันเอื้อมไปจับนกน้อยขึ้นมาอย่างเร็วรวด แต่ฉันก็ยังช้าต่อเล็บอันแสนคมของน้อนส้มจนได้ ส่งผลให้...