เรื่อง...ราวระหว่างทางหลังเรียนจบ...ตอนที่ 2

วันนี้หลังจากที่ฉันมาถึงบ้านที่ฉันจากไปนานแต่พอมาถึงฉันกับรู้สึกดีที่ได้กลับมาสถานที่แห่งนี้  ฉันเดินไปนั่งที่โต๊ะหินอ่อนหน้าบ้านสายตาของฉันเหลือบมองไปบนท้องฟ้าที่เป็นแผ่นแบนๆ กว้างใหญ่มากที่ลอยอยู่เหนือหัวของฉัน มองแล้วรู้สึกสบายตามากมันเป็นความรู้สึกที่ไม่เคยมองท้องฟ้าที่ใหญ่มากขนาดนี้มาก่อนเลยยิ่งมองยิ่งมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกจนไม่รู้จะบรรยายเป็นตัวอักษรยังไงดี  หรือเป็นเพราะว่าเรากลับมาอยู่ที่บ้านกันนะเอาจริงๆ  เหมือนฉันได้ปลดปล่อยอารมณ์ที่ขุ่นมัวไปหมดแล้วล่ะมั้ง.....

ฉันนั่งอยู่หน้าบ้านได้สักพักหนึ่งมองไปรอบๆ รู้สึกอยากเก็บภาพไว้ ฉันเลยเลือกที่จะหยิบมือถือกดเข้าแอปพลิเคชัน Kuji Cam เป็นแอปที่ฉันกดเข้าบ่อยที่สุดเวลาถ่ายรูปเพราะได้กลิ่นอายของกล้องฟิลม์มันรู้สึกคลาสสิคดี แต่ฉันยอมรับนะว่าฉันถ่ายรูปไม่ค่อยสวยเท่าไร  แต่แอปถือว่าช่วยให้ภาพดีด้วย  จริงๆฉันก็ชอบถ่ายรูปพวกวิวต่างๆ นะ ไม่ว่าจะเป็นท้องฟ้าต้นไม้หรืออะไรก็ตาม ฉันนั่งถ่ายรูปได้สักพักหนึ่งก็เริ่มรู้สึกเบื่อๆ  ฉันเดินเล่นในไร่ในสวนที่บ้านที่ต่างจังหวัดจะปลูกผลไม้และมีบ่อปลาไว้เลี้ยงปลา ถัดไปจะเป็นทุ่งนาสีเขียวเหลืองมันดูแล้วสวยมาก  ฉันหยุดดูทุ่งนาพร้อมกับอ้าแขนสองแขนให้กว้างที่สุดพร้อมกับหลับตาและสูดลมหายใจเข้าปอดให้เต็มที่ฉันรู้สึกได้กลิ่นอายของธรรมชาติรู้สึกมีความสุขจัง  มีความสุขที่บอกไม่ถูกเลยที่เดียว ในเมืองกรุงมีแต่ฝุ่น มีแต่ควัน โรงงาน

ภาพถ่ายโดย จูมิกะ