ไลฟ์แฮ็ก

เราจะทำในสิ่งที่ชอบได้นานแค่ไหน

เราจะทำในสิ่งที่ชอบได้นานแค่ไหน

ไม่มีอะไรที่จะยอดเยี่ยมไปกว่าการที่ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ แต่สิ่งนี้เราจะสามารถทำมันได้นานแค่ไหน ผมคิดว่าเป็นคำถามที่ไม่น่าจะตอบยากสำหรับทุกคน รวมถึงคุณป้านักวิ่งท่านนี้ด้วย

คุณป้านักวิ่งที่ผ่านมาราธอนมาแล้ว 53 ครั้ง

จำนวนการวิ่งมาราธอนทั้งหมด 53 ครั้ง เป็นสิ่งยืนยันถึงการทำในสิ่งที่ตัวเองรัก โดยไม่ได้เกิดความเบื่อหรือย่อท้อของ ป้านัน-สุนันทา เลื่อมประภัศร์ ป้านันมีเคล็ดลับอะไรที่สามารถทำสิ่งที่ตัวเองรักได้นานขนาดนี้ เรื่องวิ่งในจินตนาการ

ขอบคุณภาพจาก : www.peakpx.com

สิ่งสำคัญที่สุดของป้านันก็คือ การมีเป้าหมายที่ชัดเจนและการมีสุขภาพร่างกายที่ดี เป็นเป้าหมายอันดับหนึ่ง ป้านันไม่จำเป็นต้องแข่งขันกับใคร การรู้ศักยภาพของตัวเอง ทำเท่าที่ตัวเองมีแรงไหว ไม่หักโหมหรือฝืนร่างกายจนเกินไป ทำให้การวิ่งในทุก ๆ วันของป้านันมีแต่ความสุข ความสนุก และมีความหมายในการตื่นขึ้นมาใช้ชีวิตของวันพรุ่งนี้

Advertisement

Advertisement

อีกหนึ่งเหตุผลคือ ความทุ่มเท ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของการออกกำลังกาย การงาน หรือการดูแลครอบครัว ป้านันจะทุ่มเททั้งแรงกายและแรงใจทั้งหมด เพื่อให้ผลลัพธ์ออกมาดีที่สุด คนอื่นอาจจะไม่เห็นหรือไม่ได้รับรู้ถึงสิ่งที่ป้านันทำ แต่ขอให้ตัวเองมีความรู้สึกภาคภูมิใจกับผลงานที่ทำอย่างสุดความสามารถก็เพียงพอแล้ว

จุดเริ่มต้นมาจากคนใกล้ตัว

ก่อนที่ป้านันจะมาเป็นนักวิ่งอย่างทุกวันนี้ ป้านันก็เป็นคนธรรมดาที่ใช้ชีวิตประจำวันโดยไม่ได้คิดถึงเรื่องการวิ่ง แต่เมื่อสามีของป้านันต้องเริ่มออกกำลังกายอย่างจริงจังด้วยปัญหาสุขภาพ ทำให้ป้านันหันมาหยิบรองเท้าผ้าใบเพื่อออกวิ่งกับสามี ในช่วงแรกป้านันได้แต่เป็นผู้เฝ้าสังเกตุการณ์เท่านั้น แต่ด้วยความรักความผูกพัน การให้กำลังใจด้วยการมองดูอาจจะไม่เพียงพอเท่ากับการที่ได้วิ่งอยู่ข้าง ๆ ด้วยกันกับสามี และนั้นคือจุดเริ่มต้นของการเดินทางในเส้นทางมาราธอนของป้านันเรื่องวิ่งในจินตนาการขอบคุณภาพจาก : https://pxhere.com/en/photographer/767067

Advertisement

Advertisement

จุดเปลี่ยนครั้งสำคัญ

เมื่อสิ่งที่เป็นความหมายได้จากหายไป ก็ไม่จำเป็นต้องทำในสิ่งนั้นต่อไป ป้านันได้หันหลังให้กับการวิ่งเมื่อสามีได้จากไปอย่างไม่มีวันกลับ ไม่มีความจำเป็นที่ป้านันจะต้องวิ่งต่อไปในเมื่อเรื่องราวของคู่ชีวิตเดินทางมาถึงตอนจบ แม้ว่าในใจของป้านันจะมีแต่ความอาลัยเพียงใด แต่ก็ยังมีดวงไฟเล็ก ๆ ที่ยังไม่มอดดับพร้อมถูกจุดติดลุกขึ้นมาอีกครั้ง ดวงไฟลูกนั้นคือการวิ่ง

ป้านันได้มิตรภาพจากเพื่อนนักวิ่ง เป็นเชื้อเพลิงในการจุดดวงไฟลูกนั้น แม้ว่าจะมีการสูญเสียคู่ชีวิตที่ร่วมเดินทางแต่ป้านันไม่เคยสูญเสียมิตรภาพ กำลังใจจากเพื่อนนักวิ่งที่ถูกส่งมาให้ ทำให้ป้านันตัดสินใจที่จะกลับมาสวมรองเท้าผ้าใบอีกครั้ง การกลับมาวิ่งไม่ใช่แค่สานต่อเป้าหมายของตัวเอง แต่ยังเป็นการระลึกนึกถึงผู้ที่เป็นที่รัก ผู้ที่อาจเฝ้ามองดูป้านันในวันที่กลับมาเข้มแข็งอีกครั้งเรื่องวิ่งในจินตนาการขอบคุณภาพจาก : Artem Beliaikin from Pexels

Advertisement

Advertisement

บทสรุปที่ยังไม่มีตอนจบ

เมื่อไฟในการวิ่งไฟลุกโชติช่วงขึ้นมาอีกครั้ง ป้านันเดินหน้าทำตามสิ่งที่ตัวเองรักอย่างต่อเนื่อง ทุกการวิ่งที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง ความสุข และสนุก กว่าจะรู้ตัวอีกทีป้านันก็สามารถพิชิตมาราธอนได้ถึง 53 ครั้งแล้ว ถ้าเปรียบเป็นนิยาย เรื่องราวนี้อาจจะมีบทสรุปที่ค่อนข้างข้างชัดเจนอยู่แล้ว เพียงแต่ในตอนจบยังไม่ได้ถูกเขียนเอาไว้ เรื่องราวการวิ่งของป้านันยังถูกบันทึกต่อไปเรื่อย ๆ เพื่อสร้างแรงบันดาลใจและกำลังใจให้กับคนอ่านต่อไป

สุดท้ายนี้ผมคิดว่า การได้เริ่มต้นทำเป็นสิ่งที่ยากแล้ว แต่การที่จะทำสิ่งนั้นต่อให้ได้นานที่สุดนั้นยากยิ่งกว่า ความเหนื่อย ความท้อแท้ มันเป็นสิ่งที่สามารถเกิดขึ้นได้ แต่กำลังใจก็เป็นสิ่งที่มีเช่นเดียวกัน อย่างน้อยเรื่องราวนี้ขอเป็นหนึ่งในกำลังใจให้กับทุกคนที่เชื่อมั่นในสิ่งที่กำลังทำต่อไป


อ้างอิง

www.dailynews.co.th/article/595832

www.facebook.com/sunantaaumae

https://women.mthai.com/amazing-women/339094.html

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์