อื่นๆ

เพื่อน จุดเริ่มต้นสิ่งดี ๆ ที่อยากแชร์

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
เพื่อน จุดเริ่มต้นสิ่งดี ๆ ที่อยากแชร์

เพื่อนสนิทเป็นคนที่คอยช่วยเหลือ และสนับสนุนเราในทุกๆเรื่อง หลักๆเลยคือเรื่องเรียนรวมไปถึงให้คำปรึกษาในเรื่องที่เราทุกข์ใจ จุดเริ่มต้นของการได้รู้จักกันกับเพื่อนสนิทของแต่ละคนเป็นยังไงคะ ยังจำกันได้ไหม! แต่ของเรานั้นจำได้ขึ้นใจเลยค่ะ เพราะกว่าจะมาเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากๆเราเคยไม่ชอบหน้ากันมาก่อน

เราปุย

ย้อนกลับไปตอนม.ต้นเราได้ย้ายไปศึกษาต่อที่โรงเรียนขนาดใหญ่แห่งหนึ่งในตัวเมือง วันแรกเราพอมีเพื่อนไปกินข้าวอยู่บ้าง ด้วยความที่เรากับเพื่อนเป็นเด็กใหม่ทั้ง 2 เลยไม่คุ้นเคยกับสถานที่ เลยทำให้เรา 2 คนวนลูปแค่โรงอาหารกับห้องสมุดเพื่อนคนแรกของเราชื่อเอ้นนะคะ จนผ่านไป1อาทิตย์ มีเพื่อนสองคน ชื่อ กุญแจกับปุยมาทัก ทำให้เรากับเพื่อนได้สนิทกับพวกเรา จนเวลาผ่านไปเราเริ่มรู้นิสัยกันและกัน ทำให้มีบางเรื่องที่ไม่ชอบ โดยเฉพาะปุยที่ทำอะไรก็ขัดหูขัดตาเราไปหมด จนวันหนึ่งเรากับปุยทะเลาะกับหนักมาก ๆ จนปุยเอาเราไปโพสต์ด่าในโชเชียล ทำให้เราโกรธ และไม่อยากจะสานสัมพันธ์เป็นเพื่อนกันต่อจนกระทั้ง ขึ้น ม.2 คุณครูได้มอบโอกาสให้เรากับปุยได้ทำงานร่วมกัน นั่นก็คือการแข่งโครงงาน ถ้าใครเคยทำจะรู้ว่ามันต้องสามัคคีมาก ซึ่งมันก็ทำได้ยากเพราะเรากับปุยนั้นไม่ค่อยถูกกัน ทำให้การทำงานลำบากมาก ส่วนกุญแจกับแอ้นก็ได้ไปแข่งวิชาการรวมกันค่ะ ย้อนกลับมาเรื่องเรา เรากับน้องอีกคนที่แข่งโครงงานด้วยกันค่อนข้างจะจำบทและพูดได้ไว ต่างจากปุยที่มีพัฒนาการในการจำบทและการพูด ไม่ดีเท่าคนอื่น ทำให้เราหงุดหงิดมาก และไม่พอใจที่คนหลายคนต้องมารอคนคนเดียว มันเลยทำให้เราเปิดใจที่จะพยายามช่วยทีมโดยไม่เอาเรื่องส่วนตัวมายุ่งเกี่ยวและมันก็ผ่านไปด้วนดี การแข่งขันจึงเริ่มขึ้น

Advertisement

Advertisement

เราปุย

เราและทีม ได้แข่งขันในรอบแรกชนะ ทำให้เราได้ไต่ขึ้นไปแข่งในระดับภูมิภาค จนไปถึงระดับประเทศ ตอนนี้เรากับปุยก็เริ่มจะดีกันแล้วนะคะ พวกเราได้เดินทางมาแข่งขันโครงงานที่ จ.ภูเก็ต ซึ่งเป็นที่ที่สวยมาก แต่ก็อยู่ได้ไม่นาน เรามาอยู่ที่ภูเก็ตล่วงหน้าประมาณ 2 วัน ก่อนวันแข่ง พอถึงวันแข่งจริงเรากับทีม ตื่นเต้นและกดดันมากเพราะต้องเดินทางมาไกลเพื่อแข่งกับเด็กทุกภูมิภาค พอถึงเวลาแข่งพวกเราก็ทำมันออกมาได้ดีมาก ๆ พูดแล้วก็ขนลุกนะคะ555 จนแข่งเสร็จทุกทีมก็กินเวลาไปเกือบ 1 ทุ่มแหน่ะ แต่ก็ต้องหายเหนื่อย เพราะทีมเรามีชื่อชิงรางวัล ครูและพวกเราดีใจมาก ๆ และแล้วผลก็ปรากฏว่าทีมเราได้ที่ 3 ระดับประเทศค่ะ จังหวะที่กระโดดขึ้นเวทีรับป้ายถ่ายรูปนั้นทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำ มันหายเหนื่อยเลยค่ะ วันนั้นเรามีความสุขมาก ได้เงินได้ประสบการณ์และได้เพื่อนที่ผ่านอุปกรณ์ด้วยกันมาจนรอบสุดท้าย จนขึ้น ม.3 ก็มีเรื่องให้เศร้าอีกเพราะแอ้นเพื่อนคนแรกของเราต้องย้ายไปเรียนกับแม่ที่กรุงเทพฯก็เหลือแค่เรา3คน แต่ที่เศร้าไปกว่านั้นคือเราได้แข่งโครงงานอีกครั้งแต่รอบนี้ไม่มีปุย ทำให้เรารู้สึกไม่อยากแข่งเลย เราทำมันออกมาได้แย่มาก และทีมเราก็แพ้ค่ะ ได้แค่ที่5ระดับภาคความสำเร็จ

Advertisement

Advertisement

ทำให้เราได้รู้ว่าการที่เราขาดปุยไปมันทำให้เราไม่เต็มที่ในการทำอะไรเลย และทำให้เราได้รู้ว่าปุยเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับเรา จนเวลาผ่านไปเราจบ ม.3 ต้องแยกย้ายกันไปเรียนต่อที่อื่น เหตุการณ์จะเป็นยังไงต่อ รอติดตามนะคะเพื่อนที่ดีต่อกัน

ภาพถ่ายจากมือถือนักเขียนเองค่ะ

เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์