เพลง
เนื้อเพลง 天涯客 (Tiān yá kè) พเนจรสุดขอบฟ้า Ost.นักรบพเนจรข้ามขอบฟ้า(山河令) พร้อมพินอิน คำแปลและคำอ่านไทย
มาพบกันอีกแล้วนะคะสำหรับเพลงประกอบซีรีส์นักรบพเนจรข้ามขอบฟ้า(山河令) ชีวิตคนติดซีรีส์ก็จะประมาณนี้แหละค่ะ ระหว่างรอซับไทยตอนต่อไปก็ร้องเพลงกันไปพลางๆ ก่อนเนอะฮ่าๆ
สำหรับคนที่ยังไม่เคยเห็นบทความก่อนหน้านี้ หรือคนที่ไม่ใช่แฟนซีรีส์อาจจะรู้สึกว่าซีรีส์เรื่องนี้มันเป็นยังไงกันนะ เราก็จะมาเล่าเรื่องย่อกันนิดหนึ่งก่อนนะคะ ซีรีส์เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของ เวินเค่อสิง(ประมุขพรรคมาร) แสดงโดย กงจวิ้น กับโจวจื่อซู่(อดีตประมุขนักฆ่าภายใต้อ๋องซู่) แสดงโดยจางเจ๋อฮั่น ที่ผจญภัยในยุทธภพไปด้วยกัน ผ่านเรื่องราววุ่นวายต่างๆ การล้างแค้นของเวินเค่อสิง ต่อสู้แย่งชิงคลังวิชายุทธ ความรักความผูกพันธ์ มิตรภาพลูกผู้ชายระหว่างทั้งสองคน ฟินมากๆ เลยค่ะ ใครที่เป็นสาววายนี่ต้องไปดูเลยนะ แล้วจะติดแบบถอนตัวไม่ขึ้นฮ่าๆ ดูซับไทยได้ที่แอป youku หรือ youtube ช่อง youku ได้เลยค่ะ
Advertisement
Advertisement
ชื่อเพลง 天涯客 (Tiān yá kè) พเนจรสุดขอบฟ้า
ประกอบซีรีส์ นักรบพเนจรข้ามขอบฟ้า(山河令) word of honor
ร้องโดย simon 龚俊(Gōng jùn)
และ 张哲瀚(Zhāngzhéhàn)
Tiān cāngcāng shìle gōng chéng dù hán jiāng
天 苍苍 事了 功 成 渡 寒 江
เทียน ชางชาง ชื่อเลอะ กง เฉิง ตู้ หาน เจียง
สุดขอบฟ้าข้ามผ่านธาราหนาวเหน็บ
Yè mángmáng bēi zhōng yuèyǐng xiào huāngtáng
夜 茫茫 杯 中 月影 笑 荒唐
เย่อ หมางหมาง เปย์ จง เยว่หยิ่ง เซี่ยว ฮวงถาง
แสงจันทร์สะท้อนรอยยิ้มเลื่อนลอยในจอกสุรายามค่ำคืน
Shéi xǔ wǒ cè mǎ jiānghú chuǎng sìfāng
谁 许 我 策 马 江湖 闯 四方
เฉย์ สู่ หว่อ เช่อ หม่า เจียงหู ชวง ซื่อฟาง
ผู้ใดกันรับปากข้าจะควบม้าฝ่ายุทธภพไปด้วยกัน
Advertisement
Advertisement
Shéi zuì biàn tiānyá mèng xǐng bùjiàn gùxiāng
谁 醉 遍 天涯 梦 醒 不见 故乡
เฉย์ จุ้ย เปี้ยน เทียนหยา เมื่ง สิ่ง ปู๋เจี้ยน กู้เซียง
ผู้ใดกันเมามายท่องไปสุดหล้า เมื่อตื่นจากนิทรามิพบทางหวนกลับ
Xīlíng xià qī qiūliáng yǔ wěn wǒ chuāng
西陵 下 凄 秋凉 雨 吻 我 窗
ซีหลิง เซี่ย ชี ชิวเหลียง หยู่ เหวิ่น หว่อ ชวง
ลมสารทฤดูพัดพาฝนอันหนาวเหน็บมาพรมจูบที่หน้าต่างเรือนข้า
Rèn rén zēng rèn rén bàng wèi fáng chóuchàng shì qīng kuáng
任 人 憎 任 人 谤 未 妨 惆怅 是 清 狂
เริ่น เหริน เจิง เริ่น เหริน ป้าง เว่ย ฝาง โฉวช่าง ชื่อ ชิง ขวง
ผู้คนจะเกลียดชังหรือประนาม ความเศร้าโศกของข้าก็ยังมิจางหาย
Chūnfēng chuī dé lǜ jiāngnán shuǐ àn chuī bù nuǎn rénxīn shuāng
Advertisement
Advertisement
春风 吹 得 绿 江南 水 岸 吹 不 暖 人心 霜
ชุ่นเฟิง ชุย เต๋อ ลู่ว์ เจียงหนาน ฉุ่ย อ้าน ชุย ปู้ หน่วน เหรินซิน ชวง
สายลมวสันต์พัดพาความอุดมสมบูรณ์มาสู่เจียงหนาน แต่มิอาจนำพาความอบอุ่นสู่ใจของผู้คนได้
Cùbùjífáng nà shì bùshì wǒmen de guāng
猝不及防 那 是 不是 我们 的 光
ชู่ปู้จี๋ฝาง น่า ชื่อ ปู๋ชื่อ หว่อเมิน เตอะ กวง
แสงสว่างที่ส่องประกายอยู่นั้นเป็นของสองเราใช่หรือไม่
Xiāng jiàn hèn wǎn xìng wèi wǎn bù zài gūfù sìjì huā
相 见 恨 晚 幸 未 晚 不 再 辜负 四季 花
เซียง เจี้ยน เฮิ่น หว่าน ซิ่ง เวย หว่าน ปู๋ จ้าย กูฟู่ ซื่อจี้ ฮัว
ยังมิสายเกินไปที่เราจะได้พบกัน อย่าให้ฤดูทั้งสีผ่านไปอย่างสูญเปล่าอีกเลย
Jiāng gǔdào xīfēng shòu mǎ huàn xiǎo qiáo liúshuǐ rénjiā
将 古道 西风 瘦 马 换 小 桥 流水 人家
เจียง กู่เต้า ซีเฟิง โช่ว หม่า ฮ่วน เสี่ยว เฉียว หลิวฉุ่ย เหรินเจีย
บอกลาชีวิตที่อ้างว้างท่ามกลางสายลมทิศประจิม แล้วใช้ชีวิตอย่างเป็นสุขเยี่ยงคนธรรมดาทั่วไป
Wànlǐ héshān wàn jiā dēng wǎngshì rú yān làng táo shā
万里 河山 万 家 灯 往事 如 烟 浪 淘 沙
ว่านหลี่ เหอชาน ว่าน เจีย เติง หว่างชื่อ หรู ยาน ล่าง เถา ชา
ขุนเขาธาราหมื่นลี้แสงสว่างจากบ้านเรือนมากมาย อดีตเป็นเพียงหมอกควันผ่านแล้วก็ผ่านไป
Jiāng píngshēng shuāng xuě yǔ jūn zhǔ jiǔ pēngchá
将 平生 霜 雪 与 君 煮 酒 烹茶
เจียง ผิงเชิง ชวง เสว่ หยุ่ จุน จู่ จิ่ว เพิงฉา
ข้าจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่นี้อุ่นสุราและชงชาร่วมกับเจ้าอย่างเป็นสุข
Fāng cǎo zhǎng yānbō liú yún yìng xiéyáng
芳 草 长 烟波 流 云 映 斜阳
เฟิง เฉ่า จ่าง ยานโป หลิว หยุน ยิ่ง เสียหยาง
เหม่อมองกลุ่มควันไม้หอม ทอดเงาเมฆายามอาทิตย์อัสดง
Wèn héchùxiān xiāng húdié wèi gǔ yù wèi liáng
问 何处仙 乡 蝴蝶 为 骨 玉 为 梁
เวิ่น เหอชู่เซียน เซียง หูเตี๋ย เว่ย กู่ ยู่ เว่ย เหลียง
สรวงสวรรค์อยู่หนใด ผีเสื้อเหลือกระดูก หยกยังคงไว้ซึ่งคุณค่า
Nǐ yì jiān dān bù jìn wàngǔ chóu bùrú fēn wǒ jǐ liǎng
你 一 肩 担 不 尽 万古 愁 不如 分 我 几 两
หนี่ ยี่ เจียน ตาน ปู๋ จิ้น ว่างฉู่ โฉว ปู้หรู เฟิน หว่อ จี่ เหลี่ยง
เจ้าไม่อาจฝืนแบกรับความเจ็บปวดไว้ได้ตลอดไป มิสู้ข้าร่วมแบ่งเบาช่วยเจ้าฝ่าฟัน
Péi jūn zuì sān wàn chǎng cóngcǐ bù yán lí shāng
陪 君 醉 三 万 场 从此 不 言 离 殇
เผย จุน จุ้ย ซาน ว่าน ฉ่าง ฉงฉื่อ ปู้ หยาน หลี ชาง
ขอติดตามเจ้าตราบชั่วนิรันดร์ แต่นี้ไปสองเรามิพรากจาก
Xiāng jiàn hèn wǎn xìng wèi wǎn bù zài gūfù sìjì huā
相 见 恨 晚 幸 未 晚 不 再 辜负 四季 花
เซียง เจี้ยน เฮิ่น หว่าน ซิ่ง เวย หว่าน ปู๋ จ้าย กูฟู่ ซื่อจี้ ฮัว
ยังมิสายเกินไปที่เราจะได้พบกัน อย่าให้ฤดูทั้งสีผ่านไปอย่างสูญเปล่าอีกเลย
Jiāng gǔdào xīfēng shòu mǎ huàn xiǎo qiáo liúshuǐ rénjiā
将 古道 西风 瘦 马 换 小 桥 流水 人家
เจียง กู่เต้า ซีเฟิง โช่ว หม่า ฮ่วน เสี่ยว เฉียว หลิวฉุ่ย เหรินเจีย
บอกลาชีวิตที่อ้างว้างท่ามกลางสายลมทิศประจิม แล้วใช้ชีวิตอย่างเป็นสุขเยี่ยงคนธรรมดาทั่วไป
Wànlǐ héshān wàn jiā dēng wǎngshì rú yān làng táo shā
万里 河山 万 家 灯 往事 如 烟 浪 淘 沙
ว่านหลี่ เหอชาน ว่าน เจีย เติง หว่างชื่อ หรู ยาน ล่าง เถา ชา
ขุนเขาธาราหมื่นลี้แสงสว่างจากบ้านเรือนมากมาย อดีตเป็นเพียงหมอกควันผ่านแล้วก็ผ่านไป
Jiāng píngshēng shuāng xuě yǔ jūn zhǔ jiǔ pēngchá
将 平生 霜 雪 与 君 煮 酒 烹茶
เจียง ผิงเชิง ชวง เสว่ หยุ่ จุน จู่ จิ่ว เพิงฉา
ข้าจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่นี้อุ่นสุราและชงชาร่วมกับเจ้าอย่างเป็นสุข
Wúbiān luòmù xiāoxiāo xià bù jìn chángjiāng gǔngǔn lái
无边 落木 萧萧 下 不 尽 长江 滚滚 来
หวูเปียน ลั่วมู่ เซียวเซียว เซี่ย ปู๋ จิ้น ฉางเจียง กุ่นกุ่น หลาย
พรรณไม้เหี่ยวเฉาดอกใบร่วงโรยมิจบสิ้น ธาราทอดยาวไกลสุดสายตา
Fēng dāo shuāng jiàn jiē bù jù zhǐyào Nǐ wǒ hái zài
风 刀 霜 剑 皆 不 惧 只要 你 我 还 在
เฟิง เตา ชวง เจี้ยน เจีย ปู่ จู้ จื่อเย่า หนี่ หว่อ หาย จ้าย
ฝ่าพายุใบมีดดาบน้ำแข็งไม่มีหวั่น ขอเพียงมีเจ้าอยู่เคียงข้าง
Dé jì gāogē shī jì xiū wújūwúshù yì wú ài
得 既 高歌 失 既 休 无拘无束 亦 无 碍
เต่อ จี้ เกาเกอ ชือ จี้ ซิว หวูจูหวูชู่ ยี่ หวู อ้าย
ร่วมขับขานบทเพลงปล่อยวางความแค้น อิสระเสรีไร้ขอบเขตขวางกั้น
Dàn dé yī zhījǐ wèi jǐn fēngchén wúnài
但 得 一 知己 慰 尽 风尘 无奈
ต้าน เต๋อ ยี จือจี่ เว่ย จิ่น เฟิงเฉิน หวูน่าย
ผู้รู้ใจเคียงข้างแม้ยากเข็นเพียงใดก็เป็นสุข
Rèn shāngāo shuǐ yuǎn nǐ zài wǒ yě zài
任 山高 水 远 你 在 我 也 在
เริ่น ชางเกา ฉุ่ย หย่วน หนี่ จ้าย หว่อ เหย่ จ้าย
หุบเขาสูงชันมหาสมุทรกว้างไกล ข้าและเจ้าเคียงข้างกันตลอดกาล
ความโดดเดี่ยวนั้นหนาวเหน็บแค่ไหนกันนะ โจวจื่อซู่ที่สูญเสียทุกอย่างจมอยู่กับความทุกข์และรู้สึกผิด ใช้ชีวิตอย่างไร้จุดหมายรอความตายไปวันๆ เวินเค่อสิงที่ชีวิตมีเพียงความแค้นก้าวเดินไปในเส้นทางที่มืดมิด หากทั้งสองคนไม่ได้มาเจอกันคนพี่ก็คงต้องตายไปอย่างโดดเดี่ยวและคนน้องอาจทำลายล้างตัวเองไปกับศัตรูในยุทธภพ
ชีวิตที่โดดเดี่ยวและมืดมิด ความแค้นที่กัดกินหัวใจ มันหายไปเมื่อพวกเขาได้พบกัน เวินเค่อสิงนั้นมีชีวิตชีวาและมีความสุขอย่างเห็นได้ชัด เหมือนโจวจื่อซู่คือแสงสว่างเดียวของเขา ในขณะที่โจวจื่อซู่ก็รู้สึกถึงการเติมเต็ม มีคนรู้ใจให้เป็นห่วง คอยดูแล ไม่ต้องโดดเดี่ยวไร้จุดหมายเหมือนเคย เหล่าเวินนั้นแคร์อาซวี่มาก เขาไม่สนถ้าใครจะมองว่าเขาเลว แต่เขากลับไม่กล้าบอกตัวตนให้อาซวี่รู้เพราะกลัวโดนอีกฝ่ายทิ้งเขาไป เมื่อรู้ว่าอาซวี่กำลังจะตายและทะเลาะกัน เขาก็เสียสูญจนกลับไปทำตัวมืดมิดกว่าเดิมเสียอีก
แต่สุดท้ายอาซวี่ก็เข้าใจและคอยเคียงข้างเขา แม้คนในยุทธภพจะไม่เข้าใจและอยากกำจัดเวินเค่อสิง แต่โจวจื่อซู่ก็พร้อมต่อสู้กับทุกคนไปด้วยกัน รักกันจนพร้อมที่จะตายไปด้วยกันเลยแหละ เพลงนี้นั้นก็เหมือนการแสดงความรักของพวกเขาสองคน ขอเพียงมีเจ้าเคียงข้างจะต้องเจอกับฝนมีดพายุดาบก็ไม่หวั่น จะอยู่ด้วยกันตลอดไป
ขอบคุณภาพหน้าปกจาก canva และ weibo
ขอบคุณภาพประกอบที่ 1 จาก canva
ขอบคุณภาพประกอบที่ 2 จาก weibo
ขอบคุณภาพประกอบที่ 3 จาก weibo
ขอบคุณภาพประกอบที่ 4 จาก weibo
ขอบคุณภาพประกอบที่ 5 จาก weibo
ความคิดเห็น