ประเพณีบุญบั้งไฟของชาวอีสาน เป็นประเพณีสำคัญที่ใช้เป็นสื่อในการขอฝน โดยจะทำในเดือนหก หรือช่วงเดือนพฤษภาคม ก่อนลงทำนา ชาวบ้านทุกครัวเรือนจะร่วมกันเรี่ยไรเงินเพื่อทำบั้งไฟของหมู่บ้าน โดยวันแรกจะมีขบวนแห่ หรือที่รู้จักกันในชื่อที่ว่า ขบวนเซิ้งบั้งไฟ วันที่สองจะเป็นวันจุดบั้งไฟ บทความนี้จะพาผู้อ่านทุกท่านมาทำความรู้จักกับการเซิ้งบั้งไฟของชาวอีสาน ว่ามีความสำคัญในฐานะสื่อบันเทิงในเชิงพิธีกรรมอย่างไรบ้างภาพถ่ายโดย นายปิยะวัฒน์ บุญฉลวยการเซิ้งบั้งไฟ มักจะใช้ผู้หญิงเป็นผู้ฟ้อน ฝ่ายชายจะเป็นผู้เล่นดนตรี เช่น แคน กลอง ฉาบ ฉิ่ง ใช้ตีประกอบจังหวะ สร้างความสนุกสนานให้กับผู้ร่วมขบวนเป็นอย่างมาก ชาวอีสานเชื่อกันว่าการขอฝนโดยการเซิ้งบั้งไฟนี้เป็นการสื่อให้พระยาแถนได้รับรู้ถึงการทำนาของชาวบ้าน เป็นการขอให้ฝนฟ้าตกต้องตามฤดูกาลภาพถ่ายโดย ภาณุพงศ์ ธงศรีโดยการร้องเซิ้งบั้งไฟนั้น ทุกคนในขบวนจะต้องร้องรับไปพร้อมกัน หลังจากที่มีผู้นำในการร้องจบลง ต่อจากนั้นจึงร้องพร้อมกัน เช่นเนื้อความที่ว่าสาธุสาวันทานบไหว้ขอฮอดไท้ตนพระยาแถนอยู่เมืองแมนสวรรค์ชั้นฟ้า ตกลงมาฝนตกลงมาเห็นได้ว่า กลอนเซิ้งบั้งไฟ เป็นทั้งสื่อบันเทิง และเป็นการประกอบพิธีกรรมของชาวอีสานมาอย่างยาวนาน เห็นได้จากภาพนะครับ นำมาจากการสาธิตของนิสิตคณะวัฒนธรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม น้อง ๆ แสดงได้อย่างน่าชมเลยทีเดียว ถือได้ว่าสื่อบันเทิงในเรื่องของการเซิ้งบั้งไฟยังช่วยสร้างความสามัคคีในชุมชน ความสนิทสนม กลมเกลียว ผ่านพิธีกรรม การฟ้อนรำ ที่งดงามเป็นศิลปะที่ควรอนุรักษ์และสืบสานต่อไปครับภาพถ่ายโดย ภาณุพงศ์ ธงศรี สุดท้ายนี้ อยากชวนทุกท่าน อย่าลืมลองไปรับชมการเซิ้งบั้งไฟของชาวอีสานนะครับ ทั้งในจังหวัดยโสธร และอำเภอสุวรรณภูมิ จังหวัดร้อยเอ็ด ร่วมเป็นส่วนหนึ่งการอนุรักษ์สืบสานมรดกของชาวอีสาน ให้คงอยู่คู่ลูกหลานตลาดไปครับ