ข้างหลังภาพ อมตนวนิยาย ผู้เขียนมีโอกาสได้อ่านหนังสือนิยายเรื่อง ข้างหลังภาพ นวนิยายที่ได้จัดพิมพ์ครั้งแรกในปี 2480 ด้วยความรู้สึกแรกที่ว่าอยากรู้จังนิยายในสมัยก่อนจะเป็นอย่างไร ผู้ประพันธ์จะใช้คำหวานสร้างจินตนาการที่โคตรจะเลิศเล่อโอเว่อร์ชวนฟินมั้ย??? ก็เลยยืมห้องสมุดกลับมาอ่านดู หลังจากที่ได้อ่านแล้วก่อนอื่นขอเกริ่นก่อนว่า นวนิยาย ข้างหลังภาพ เขียนจากปลายปากกา ศรีบูรพา (กุหลาบ สายประดิษฐ์) ปรมาจารย์ในการประพันธ์ที่มีชื่อเสียงโด่งดังมากของไทยในสมัยนั้น นวนิยายเรื่องนี้ถูกตีพิมพ์อย่างแพร่หลายทั้งในฉบับภาษาไทย แปลเป็นภาษาจีนลงในหนังสือพิมพ์จีน แปลเป็นภาษาญี่ปุ่นและแปลเป็นภาษาอังกฤษ อีกทั้งนวนิยายเรื่องนี้ได้ถูกจัดทำขึ้นเป็นภาพยนตร์ที่ประสบความสำเร็จอย่างงดงามอีกด้วย หนังสือเล่มนี้มีเนื้อเรื่องส่วนใหญ่อยู่ในประเทศญี่ปุ่นจุดเริ่มเรื่องราวที่เกิดทั้งความรักและความผิดบาปที่อธิบายเรื่องราวที่อยู่ภายใต้ภาพวาดสีน้ำธรรมดาภาพหนึ่ง ที่วาดโดย ม.ร.ว. กีรติ ผู้อาภัพรักตัวเอกของเรื่อง และมีพระเอกของเรื่อง คือ นพพร หนุ่มนักเรียนคนไทยที่ได้ไปศึกษาต่อที่ประเทศญี่ปุ่นมีบทสรุปความรักที่ไม่ได้จบลงอย่างสวยงามเหมือนนิยายในสมัยนี้แต่จบลงด้วยชีวิตที่ได้ลิ้มลองรสของความรักอย่างเต็มเปลี่ยมไปทั่วทั้งหัวใจก็ดับสลายลงไปในที่สุดทำไม ‘ข้างหลังภาพ’ ถึงได้เป็นอมตนวนิยาย และเป็นเรื่องที่ชนะหัวใจผู้อ่านมากมายผู้เขียนอยากนำเสนอสิ่งที่ผู้เขียนได้รับจากการอ่านหนังสือนิยายเล่มนี้และอยากจะอนุรักษ์วรรณกรรมเก่าและหายากเชิญชวนให้ผู้อ่านหันมาอ่านนิยายเล่มนี้ด้วยกัน1. นิยายเล่มนี้มีการใช้ถ้วยคำที่สะอาดมีความไพเราะอยู่ในเนื้อเรื่อง ชวนให้อ่าน เหมือนคำชวนให้ผู้อ่านอยากติดตามที่ว่า “ข้าพเจ้าผู้รู้ดีว่า ข้างหลังภาพนั้นมีชีวิต และเป็นชีวิตที่ตรึงตราอยู่บนดวงใจของข้าพเจ้า สำหรับคนอื่น ข้างหลังภาพนั้นก็คือกระดาษแข็งแผ่นหนึ่งและต่อไปก็คือผนัง ฉะนั้นเขาจะมองเห็นภาพนั้นเป็นอย่างอื่น นอกจากที่เป็นแต่เพียงภาพธรรมดาสามัญภาพหนึ่งอย่างไรได้ ข้าพเจ้าย่อมทราบดีว่า ผู้เขียนภาพนั้นด้วยชีวิตมิใช่โดยไม่เอาใจใส่เลย ข้าพเจ้าแลเห็นความเคลื่อนไหวทุกสิ่งทุกอย่างในภาพอันสงบและดูเป็นธรรมดาที่สุดนั้น ทุกฉากทุกตอนตั้งแต่บทต้นจนกระทั่งบทสุดท้ายซึ่งปิดฉากลงอย่างแสนเศร้า”2. สอนให้รู้ว่า ความรักเกิดขึ้นได้เสมอ ถึงแม้บทสุดท้ายจะไม่ได้มาครอบครอง เรื่องนี้มีความแตกต่างจากนิยายความรักสมัยนี้ที่ตอนจบของเรื่องพระเอกนางเอกครองรักกันอย่างมีความสุขแต่ 'ข้างหลังภาพ' ถึงแม้ว่าทั้งนางเอกและพระเอกจะมีความรักต่อกันตอนจบก็จบลงอย่างน่าเศร้า ม.ร.ว. กีรติ ถึงแก่กรรมด้วยวัณโรค แต่สิ่งที่สวยงามที่ซ่อนอยู่คือ ม.ร.ว. กีรติ กล่าวว่า "ฉันตายโดยปราศจากคนรัก แต่ฉันก็อิ่มใจว่า ฉันมีคนที่ฉันรัก" ผู้ประพันธ์ แสดงให้เห็นอนุภาพของความรักว่ามันสุขและซาบซึ้งถึงเพียงใด3.อายุไม่ใช่อุปสรรคของความรักและเริ่มต้นที่จะรัก นพพรรัก ม.ร.ว. กีรติ เพราะนพพรเลือกที่จะรักในสิ่งที่คุณหญิงเธอเป็นตัวของคุณหญิงเองโดยมองข้ามอายุที่ห่างจากตัวเองถึง 13 ปี4. ความซื่อสัตย์และภักดีต่อสามี ม.ร.ว. กีรติคือภรรยาใหม่ของเจ้าคุณอธิการบดีแต่งงานหลังจากที่ภรรยาของเจ้าคุณถึงแก่กรรมอาจจะด้วยเหตุนี้อีกประการหนึ่งที่ทำให้คุณหญิงกีรติปฏิเสธที่จะรักนพพร ถึงแม้ว่าตัวคุณหญิงเองจะแต่งงานโดยปราศจากความรักต่อเจ้าคุณแต่ด้วยหน้าที่ของภรรยาคือต้องซื่อสัตย์จงรักภักดีต่อสามีซึ่งเป็นสิ่งที่สังคมไทยควรยึดถือปฏิบัติ5. ได้เรียนรู้ศัพท์และความเป็นญี่ปุ่น เนื่องด้วย ศรีบูรพา ได้ประพันธ์นวนิยายที่มีเนื้อเรื่องส่วนใหญ่เกิดขึ้นที่ญี่ปุ่น ในเนื้อเรื่องจึงกล่าวถึงความน่ารักของชาวญี่ปุ่นที่มีมาตั้งแต่ไหนแต่ไรและได้เรียนรู้คำศัพท์บางคำในภาษาญี่ปุ่นด้วย เช่นในตอนที่ว่า คุณหญิงบอกคำลาไปนอนว่า“โอยาซูมินาไซ” แปลว่า ราตรีสวัสดิ์6. ความเพียบพร้อมทุกอย่างไม่ได้นำพาความสุขมาให้เสมอไป นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายที่น่าติดตามถึงความงดงามของคุณหญิงกีรติผู้ที่เพียบพร้อมไปด้วยทั้งฐานะ และน่าตาผิวพรรณที่ผุดผ่องงดงาม แต่เป็นผู้ที่อาภัพรักมีสิทธิ์ที่จะรักแต่ไม่มีสิทธิ์ที่จะครองทำให้รู้ว่าถึงจะมีทุกสิ่งทุกอย่างพร้อมขนาดไหนใช่ว่าจะมีความสุขเสมอไปสิ่งที่นิยายเล่มนี้ต่างจากนิยายทั่วไปคือ เป็นนิยายที่สมจริง ที่บทสรุปตอนสุดท้ายเกิดความรักที่ปราศจากการได้มาครอบครองในชีวิตจริงก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน…เล่มที่ผู้เขียนได้อ่านนั้น พิมพ์ครั้งที่ 23 ในปี พ.ศ. 2535 ที่จัดพิมพ์ขึ้นในโครงการอนุรักษ์วรรณกรรมเก่าแก่และหายากรูปภาพโดยผู้เขียนตัดต่อจาก www.canva.com