ห่วงสุดท้าย

น้าของเรา เป็นสาวโสดแกไม่แต่งงานเพราะชีวิตของแกส่วนใหญ่ หมดไปกับการดูแลยาย ยายแกอายุมากเดินไม่ไหวช่วยเหลือตัวเองไม่ค่อยได้ ทุกวันน้าจะอาบน้ำป้อนข้าว ตกเย็นก็จะพายายนั้งรถวิวแชร์ไปเดินเล่นชมวิว ในหมู่บ้านทำแบบนี้เป็นประจำทุกวัน เวลานอนน้าก็จะนอนกับยาย ทั้งสองคนมีชีวิตที่ดีและอบอุ่นเพราะคนในครอบครัวก็ช่วยเหลือ ดูแลกันเป็นอย่างดี จนวันนึง น้าป่วยและเริ่มป่วยหนักขึ้น จนไม่สามารดูแลยายได้เหมือนดังเดิม น้าป่วยเป็นมะเร็งลำไส้      น้าพยายามดูแลตัวเองให้แข็งแรงและหายป่วย เพื่อที่จะได้อยู่ดูแลยายให้นานที่สุดเท่าที่น้าแกจะทำได้ แต่ก็สุดยื้อ น้าเราอาการทรุดจนสุดท้ายแกตาย ตาแกไม่หลับเอามือปิดยังไงตาแกก็ไม่ปิด.... ทุกคนก็ไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่จุดธูปบอกน้าว่า "ไปอย่างหมดหว่งเถอะ ทุกคนในบ้านจะดูแลยายให้ดีเหมือนที่น้าเคยทำ" แต่ตาของน้าก็ยังคงปิดไม่ลงอยู่ดี จึงเอาร่างแกใส่โลงและสวดศพตามประเพณี ทุกคนไม่มีใครพูดถึงเรื่องที่น้าตายให้ยายฟัง ถ้ายายถามก็จะบอกว่าน้าไปหาหมอเหมือนที่เคยไป แต่คราวนี้น้าต้องนอนโรงพยาบาลหลายวัน เพราะหมอให้อยู่ดูอาการ ยายไม่เคยรู้ว่าน้าป่วยเป็นอะไร แต่น้าจะไปโรงพยาบาลบ่อยและไปที่ละหลายวัน ยายจึงเชื่อ

แล้ววันที่ยายบอกก็มาถึง ยายแกนอนหลับปลุกยังไงก็ไม่ตื่นแล้วก็หยุดหายใจไปเฉยๆ สีหน้าของยายดูมีความสุขอมยิ้มมุมปาก เมื่อเสร็จจากงานศพยาย ไอ้เสียงเปิดประตูตอนสองทุ่ม ก็ไม่มีใครได้ยินอีกเลย ทุกคนจึงพูดคุยกันว่าสงสัยยายกับน้าจะไปอยู่ด้วยกัน น้าคงหมดห่วงอะไรที่บ้านหลังนี้แล้ว ห้องที่ยายกับน้าเคยนอนถูกปิด ไม่มีใครกล้าเปิดอีกเลยจนทุกวันนี้............

ขอบคุณภาพประกอบจาก

https://www.facebook.com/GhostStoryShock

https://www.suriyafuneral.com/

https://www.dek-d.com/