สิ่งที่ยากที่สุดของการมีแฟน คือการเป็นแฟน

คุณรู้ไหมครับว่าการมีแฟนมันยากนะครับ การที่ต้องมานั่งรับผิดชอบความรู้สึกของใครก็ไม่รู้ ต่างพ่อ ต่างแม่ ต่างที่เกิด ต่างประสบการณ์ ต่างความคิด ต่างมุมมอง ต่างหมดทุกอย่างมันยากจริง ๆ นะ

ผมกับแฟนช่วง 2 ปีที่ผ่านมาก็ได้เรียนรู้เรื่องนี้เยอะมาก ๆ (ที่ได้เรียนรู้เยอะมาก ๆ ก็เพราะปัญหามันเยอะมากนั่นแหละ) จนถึงจุดที่ผมเริ่มรู้สึกว่ามันเหนื่อยมาก หลายครั้งก็ถามตัวเองนะ ว่าจะทนอยู่แบบนี้ไปเพื่ออะไร แต่พอคิดแบบนั้นก็มีความคิดนึงขึ้นมาตลอดว่า

“เวลาที่ยากที่สุดในชีวิตมึง ใครคอยอยู่ข้าง ๆ มึง?”

คือช่วงที่ผ่านมาผมต้องเจอวิกฤติที่ผมผ่านมันไปคนเดียวไม่ได้ ซึ่งนิสัยเสียของผมคือเวลาเครียดมาก ๆ ชอบหงุดหงิดใส่แฟน เพราะเวลาเราเครียดแฟนจะชอบบ่น ชอบบอก ชอบแนะนำ ซึ่งในหัวผมก็ชอบเถียงตลอดว่า ไม่ต้องมายุ่ง จัดการเองได้ ซึ่งผมก็จัดการได้จริง ๆ นะ จัดการให้มันพังหนักกว่าเดิม

ภูมิใจที่เลือกคนไม่ผิดเข้ามาในชีวิต

ภูมิใจที่ตัวเองมีสติและพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองได้

เพราะที่ผ่านมาทั้งอีโก้ ทั้งศักดิ์ศรี(แบบปลอม ๆ) ทั้งความโมโหรำคาญที่ผมมี มันทำลายชีวิตผมมากพอแล้ว ผมกับแฟนทะเลาะกันหนักก็เพราะผมไม่เคยมีสติ ปล่อยให้อารมณ์ อีโก้ ความโกรธ ทำร้ายแฟนตลอด

แต่จนตอนนี้ถามว่ามันยังมีความรู้สึกเหล่านั้นไหม บอกตามตรงว่ามี แต่มันมีอีกสิ่งหนึ่งเข้ามาเพิ่ม นั่นคือผมเคารพในตัวแฟนของผม และผมก็สัมผัสได้ว่าแฟนผมก็เคารพในตัวผมเช่นกัน ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าพลังของผมคนเดียวก็อาจจะทำให้ผมสำเร็จได้ แต่มันคงช้ามากและเหนื่อยมาก

แต่ถ้ามีอีก 1 พลังที่มาเสริมกัน ผมน่าจะไปได้เร็วกว่า เหนื่อยน้อยกว่า นั่นแปลว่าผมจะยิ่งสำเร็จเร็วขึ้น ดูแลคนที่ผมรักได้เร็วขึ้นและมีความสุขมากขึ้นด้วย

ซึ่งทั้งหมดนี้ผมแค่ต้องเริ่มจากหยุดคิดว่าตัวเองถูก ตัวเองเก่ง แล้วยอมรับว่าบางเรื่องแฟนผมก็ช่วยผมได้จริง ๆ เพราะบางเรื่องที่ผมเก่งแฟนผมก็ขอให้ผมช่วย

จริง ๆ จะบอกว่าหยุดคิดเลยก็คงไม่ได้หรอก ผมก็คนแต่แค่ต้องรู้ตัวให้เร็วและมองเห็นให้ได้ว่าคน ๆ นี้คือแฟนนะ ไม่ใช่ศัตรู เค้าอาจจะบ่น อาจจะพูดเยอะ อาจจะสอน ผมก็ต้องบอกตัวเองอะว่าเค้าไม่ได้มาทำร้าย ไม่ได้มาดูถูก แต่เค้าแสดงสิ่งเหล่านี้มาจากความรัก

(ไอประโยคด้านบนนี่ไม่ได้คิดเองนะครับ แฟนผมพูด -_- )

อย่างที่บอกไปครับว่ามีแฟนมันยาก แต่ความยากจริง ๆ มันไม่ได้อยู่ที่การมีแฟน

แต่มันคือการเป็นแฟน ซึ่งมันแปลว่าต้องมีบางครั้งที่เราต้อง “ยอมลด” ลงบ้าง

สิ่งที่ผมได้เรียนรู้คือ คำขอโทษและคำขอบคุณมันไม่เคยหมดอะ มันยังคงศักดิ์สิทธิ์เสมอ เมื่อมันถูกแสดงออกจากใจ และแน่นอนการให้อภัย ให้เท่าไหร่ก็ไม่เคยหมดจริง ๆ

ดูพุทธ ๆ จังเลยแต่ตอนนี้ผมรู้สึกแบบนี้จริง ๆ ตอนที่แฟนบ่น ในหัวผมคิดแต่ว่าเค้าด่า เค้าว่า เค้าบ่น (ทุกวันนี้ก็เป็น ไม่กี่ ชม. ก่อนพิมพ์บทความนี้ก็เป็น) แต่ในเมื่อมันคิดลบ ๆ กับแฟนแบบนั้นได้ มันก็ต้องคิดบวก ๆ กับแฟนได้เหมือนกันสิ

ซึ่งผมเลือกที่จะให้อภัย และขอบคุณที่อย่างน้อยเค้ายังอยู่บ่นผม

คือมานั่งพิมพ์บทความผมมันก็ไม่ได้ดีหรอกครับ ผมยอมรับเลยว่าปีกว่าเกือบ 2 ปีที่ผ่านมา สิ่งที่ผมพิมพ์มาทั้งหมด ผมไม่เคยทำได้เลย นั่นแปลว่าต่อไปผมก็ยิ่งต้องพัฒนามันเหมือนกันโดยเฉพาะเรื่องอารมณ์

ที่ผ่านมาผมมีแต่ความคิดลบ ๆ คำพูดลบ ๆ แย่ ๆ มีแต่สายตาที่ครั้งนึงแฟนผมร้องไห้แล้วบอกผมว่า ทำไมต้องจ้องเค้าด้วยสายตาที่โกรธขนาดนั้น เค้าเป็นแฟนที่แย่ขนาดนั้นเลยเหรอ

ทุกวันนี้ผมยังจำความรู้สึกกับการร้องไห้นั้นได้อยู่เลย นั่งพิมพ์ไปก็รู้สึกแย่ไปนะครับ

แต่ผมยอมรับจริง ๆ ว่าผมทำแย่มากจริง ๆ

จนตอนนี้บทความนี้ยาวมากเลย ผมแค่อยากมาแชร์ประสบการณ์นี้ของผม ผ่านช่องทางนี้ เอาไว้อ่านและเตือนตัวเองเสมอ ว่าพอยอมลดไออีโก้ ลดศักดิ์ศรี อะไรพวกนั้นในหัวแล้วอะ

ชีวิตมันดีขึ้นแค่ไหน แค่อยากบอกตัวเองว่า

ขอบคุณที่เลือกผู้หญิงคนนี้เข้ามาในชีวิต

ขอบคุณที่วันนี้รู้สึกขอบคุณในตัวแฟนคนนี้

ขอบคุณจริง ๆ ที่มีคน ๆ นี้เป็นคนรัก

ขอบคุณจริง ๆ

#Mr.Mars

---

ขอบคุณภาพประกอบจาก stocksnap...

ภาพปก stocksnap https://bit.ly/3rjnHFh

ภาพประกอบ1 stocksnap https://bit.ly/2Wymhsp

ภาพประกอบ2 stocksnap https://bit.ly/34yYKMp

ภาพประกอบ3 stocksnap https://bit.ly/3nyjgnQ

ภาพประกอบ4 stocksnap https://bit.ly/3mA00Fb

เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !