อื่นๆ

สัมผัสที่ 6 The Sixth Sense

114
คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
สัมผัสที่ 6 The Sixth Sense

เรื่องเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องจริงๆที่เกิดขึ้นกับเราเอง ใช่ค่ะ เรามีสัมผัสพิเศษ คือจะเห็นในสิ่งที่คนอื่นๆ ไม่ค่อยเห็น และไม่มีใครอยากนอนใกล้ๆเรา โดยรูปแบบการมาของสิ่งลี้ลับในแต่ละครั้งจะมาไม่เหมือนกัน

ซึ่งเมื่อสมัยก่อนที่เราอยู่แถวบางแค เป็นบ้านแม่สามีค่ะ คืนนั้นในความรู้สึกก็จะเป็นอาการของคนโดนอำค่ะ แต่การอำครั้งนี้ มาด้วย วิญญาณ 2 คน ในความคิดว่าตอนนั้นน่าจะเป็นแม่ลูกกัน เรานอนชิดกำแพง และผู้หญิงแก่ที่มีแต่คอนั้น ได้มาอยู่ตรงผนังกำแพง และผู้ชายประมาณวัยรุ่น เดินทะลุกำแพงที่เรานอนเข้ามาในบ้านและเปิดตู้เสื้อผ้า หยิบเสื้อผ้าไปจำนวน 2 ตัวค่ะ โดยเราได้มีการสนทนากับผู้หญิงแก่ว่ามาทำไม ออกไปอะไรประมานนี้ แต่ผู้หญิงแก่ได้บอกว่า ที่นี่คือที่ของเขา พวกมึงต้องออกไป เราตะโกนเรียกให้ใครช่วยก็ไม่มีใครได้ยิน ถึงได้บอกอาการเหมือนการโดนผีอำ ซึ่งเราจะเจอบ่อยมาก และมีอีกเหตุการณ์หนึ่ง ซึ่งเราจำฝังใจมากคือ ตรงห้องนอนเราอยู่ตรงบันได ซึ่งจะมีหิ้งเล็กๆ ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าเป็นหิ้งของใคร ซึ่งไม่มีใครกราบไหว้หิ้งนั้นเลย แต่ก็พอถามแฟน เขาก็บอกว่าเป็นผู้หญิงแต่เขาก็ไม่เคยเห็นเหมือนกัน ช่ายค่ะ พอเราทราบเรื่องคืนนั้นเลย เราฝันค่ะว่า ตรงบันไดนั้นมีของเซ่นไหว้เต็มไปหมด แล้วมีผู้หญิงผมยาวใส่ชุดสีขาว มายืนหน้าประตูห้องเรา และบอกกับเราว่า "มึงต้องไหว้กูทุกวัน หากวันไหนมึงไม่ไหว้กูมึงตาย" หลังจากนั้นมาเราก็ต้องไหว้ทุกวัน แต่ตอนนี้เราก็ย้ายออกมาได้หลายปีแล้วค่ะ

Advertisement

Advertisement

มาถึงบ้านเราที่อยู่บางแคดีกว่าค่ะ เป็นบ้านไม้ชั้นเดียว อันนี้เป็นบ้านของเราเองแต่จากประสบการณ์ของ พ่อ,พี่สาว,น้าและตาค่ะ เล่าถึงเหตุการณ์ของพ่อก่อนเลย วันนั้นเป็นวันหยุดประจำสัปดาห์ คือพ่อจะชอบนอนพักผ่อนตอนกลางวัน ค่ะ กลางวันแสกๆเลย พ่อนอนหลับปกติ แต่คุณพ่อสลึมสลือเพราะเหมือนมีเงาอยู่ปลายเตียง คุณพ่อตกใจมากสิ่งที่เห็นคือ ผู้หญิงแต่งชุดไทยนั่งอยู่ปลายเตียงที่คุณพ่อนอนอยู่ คุณพ่อก็ได้แต่ภาวนาและสวดมนต์ให้เขาอยู่ต่างคนต่างอยู่ค่ะ แต่ผู้หญิงแต่วชุดไทยนี่ พี่สาวเราก็เจอค่ะ แต่เจอแบบมานอนข้างๆ หันหน้าเข้าหากันเลยค่ะ แต่โชคดีหน่อยว่าสิ่งที่บ้านเราเจอแต่ละครั้งเขามาในสภาพที่ดีสวยงามค่ะ มาเหตุการณ์สุดท้ายของบ้านที่อยู่บางแคที่เป็นบ้านเราค่ะ ในช่วงกลางวันเช่นเดียวกัน บ้านเราไม่มีใครอยู่เลย แต่น้าเราขอกุญแจบ้านเพื่อไปเย็บผ้าซ่อมแซมผ้าที่บ้านเรา พอเข้าไปในบ้านเราได้สักพักนึง น้ารู้สึกคือบ้านมันสั่นทั้งหลังค่ะ น้าก็คิดว่าแผ่นดินไหวเลยวิ่งออกมานอนกบ้าน แต่เหตุการณ์ด้านนอกก็ปกติดีค่ะ น้าเขาก็เข้าไปใหม่ ก็เกิดเหตุการณ์ซ้ำเดิมอีก น้าเราเลยพูดลอยๆ ขึ้นมาว่า เราไม่ได้มาทำไม่ดี เราแค่ขอเย็บผ้าเสร็จเราก็ไปแล้ว ขอเวลาสักนิดนึงนะ เหตุการณ์บ้านสั่นก็หยุดค่ะ แต่ที่พีคสุดคือตาเราค่ะ ครอบครัวเราไปต่างจังหวัด ตาเลยขออาสามาเฝ้าบ้านให้ พอตกกลางคืน ตาโทรมาบอกว่าตาไม่ขอเฝ้าแล้วนะอยู่ไม่ได้จริงๆ คือตกกลางคืนกลิ่นเหม็นเน่าคละคลุ้งทั่วบ้านไปหมด จะกลิ่นหนูตายก็ไม่ใช่ และได้ยินเสียงคนเดินทั้งคืน เป็นแบบนี้ 2 คืนตาบอกตาอยู่ไม่ได้ค่ะ  แต่พอเรากลับมาจากต่างจังหวัด ก็ไม่มีกลิ่นนั้นค่ะ ซึ่งเราก็ไม่รู้ต้นสายปลายเหตุยังไง แต่ก็ไม่มีใครกล้วเข้าบ้านเราตอนที่ไม่มีใครอยู่ในบ้านค่ะ

Advertisement

Advertisement

สุดท้ายแล้วอันนี้เป็นบ้านที่สามพรานค่ะ ย้ายมาได้ 11 ปีแล้ว เพราะที่บางแคเขาไล่ที่เพื่อสร้างทาวเฮ้าส์ เราเลยมาซื้อที่กับครอบครัวที่นี่ค่ะ คืนนั้นมีงานทำบุญบ้านบ้านน้า ค่ะ น้องๆเลยต้องมานอนบ้านเรา แต่น้องที่นอนข้างๆเรานี่นอนเกาะแขนเราตลอดทั้งคืน เพราะน้องเห็นเลยว่า มีผู้หญิงมารูปที่ใบหน้าน้อง ค่ะ น้องนอนไม่ได้เลย และน้องอีกคนนึงก็โดนดึงผ้าห่ม และสะกิดที่ตัวค่ะ

จริงๆ เรื่องเล่าเหตุการณ์ที่สามพรานมีอีกมากค่ะ เดี๋ยวจะมาเล่าให้ฟังใหม่นะคะ

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์